Dakhazen (1)

Nadine:

Toen wij op een ochtend wakker werden schrokken wij ons een kammetje.
Er klonk gebons vlak boven onze koppen!
Het leek wel of er een heel leger liep te marcheren.

Laza blijft gelukkig rustig

Laza riep ons op om vooral kalm te blijven. Zolang er iets buiten het Tok-huis gebeurde was dat niet gevaarlijk voor ons en dit klonk alsof er op ons dak een paar mannen aan het lopen waren.
"Ons dak is sterk genoeg, dat gaat echt niet kapot door een paar flinke schoenen. Hebben de schilders niet ook op ons dak gelopen toen ze hier bezig waren?" "Ja," piepte Annette, "maar toen waren wij buiten en daar klonk het lang niet zo hard." "Laten we maar rustig wachten tot Ma Tok onze deur open komt doen, dat zal niet zo lang meer duren," zei Laza. We gingen voor de zekerheid allemaal om Laza heen zitten op het plateau, dan zou hij ons kunnen

het nieuwe raam net achter de tak van de boom

beschermen als er toch onverhoopt iemand door ons dak naar binnen zou komen vallen.
Gelukkig gebeurde dat niet en toen Ma Tok onze deur opende had ze medelijden met ons, omdat we allemaal "op een kluitje" zaten, zoals ze het noemde. "Waren jullie zo geschrokken van die mannen? Dat hoeft niet, hoor, ze doen jullie geen kwaad. Ze hebben een nieuw raampje in de schuur gezet en verder komen ze het schuurdak repareren, want dat is een beetje versleten. Het zijn trouwens mannen van dezelfde aannemer die jullie huis heeft gebouwd, al is die timmerman er nu niet zelf bij."
Het duurde even voordat we

veilig met Laza onder de boom

allemaal buiten waren, we vonden het nog best spannend om langs die mannen te moeten, maar gelukkig gingen ze al snel weg en was de tuin weer voor ons.
Ze kwamen de volgende dag wel weer terug, maar toen liepen ze niet over ons dak en nadat onze deur weer was geopend hadden wij ontsnappingsmogelijkheden genoeg omdat we door de hele tuin konden lopen.
Lawaai maakten ze wel, ze waren ook met vuur aan het spelen, daar houden wij helemaal niet van, maar Ma Tok zei dat het nodig was om het dak goed waterdicht te maken. Volgens mij is er met ons dak ook iets niet helemaal goed, er zit een

de rare plek in het dak van het Tok-huis

rare plek in de ene hoek. Misschien moeten ze daar ook maar eens naar kijken, nu ze er toch zijn. Ja, ik houd die dingen goed in de gaten, ik vind het fijn als alles in orde is. De volgende dag leek het wel alsof de mannen mij hadden horen denken: ze begonnen aan het dak van ons huis. Daar zou ook een nieuwe bedekking op komen, maar

konden we wel lekker droog zitten in de nacht?

dat viel een beetje tegen.
Die rare plek, die ik gezien had, bleek rottend hout te zijn en dus zaagden de mannen een groot gat in ons dak! Je kon zo van binnen naar buiten kijken! Maar dat kon niet de bedoeling zijn!
Ik was bang dat dat gat een hele tijd zo zou blijven, maar gelukkig begonnen ze nieuwe stukken hout vast te timmeren, zodat het allemaal weer dicht leek.
Maar wat als het zou gaan regenen? Iedereen weet dat alleen hout niet erg lang water kan tegenhouden. En het was al bijna tijd voor die mannen om weer te vertrekken.

Hoe het verder ging hoort u de volgende week.