Eierroof

Babette:

Ma Tok kwam onze deur opendoen om ons naar buiten te laten.
Het was al redelijk laat, want ze had zich verslapen, zei ze.
Volgens mij was er meer aan de hand, haar ogen waren rood en ze hoestte aan een stuk door. Vast weer zonder jas buiten gelopen, dacht ik. En ja hoor, ook nu had ze geen jas aan.

Inge (links) en Hannah allebei naar buiten

Wel een dikke trui, maar omdat het best koud was en de wind overal doorheen blies vond ik dat niet voldoende. Waarom hebben mensen eigenlijk geen heerlijk warm dons, zoals wij? Wij hebben het nooit echt koud, we hebben altijd een donsjas aan, net als een dekbed. Maar goed, ma Tok kwam dus onze deur opendoen, daar was ik gebleven.
Ze was blij verrast toen niet alleen Inge, maar ook Hannah uit zichzelf naar buiten kwamen rennen. Meestal moet ze Hannah met een plastic vorkje naar zich toehalen vanaf het achterste hoekje van het plateau. Daar zit ze dan te "broeden." Ma Tok strooide wormpjes en boerenkool, ik hoorde haar zeggen dat wij er allemaal

Babette blijft op het nest zitten

flink van moesten eten, omdat het zo gezond was.
Waarom ik dat alleen maar hoorde en niet zag? Dat komt omdat ik in een legnest zat. Om een eitje te leggen? Nee, ik zat op drie prachtige eitjes, die daar al lagen. Oké, één van die eitjes was van mij, dat was de mooiste, klein, egaal en eivormig. Waarom ik op die eitjes bleef zitten? Ik weet het eerlijk gezegd niet, het voelde gewoon goed om ze lekker warm te houden. Maar helaas, ma Tok zag me zitten en ze tilde me voorzichtig van het nest. Hè, wat jammer nou. Ze zette me buiten en daar zag ik dat ik snel moest wezen als ik nog wat lekkers zou willen snavelen, alles was al

het lekkers is snel op

bijna verdwenen in de gulzige kroppen van de anderen.
Wat een schrokoppen!
Dat zou ik morgen anders gaan doen, dan zou ik haantje ... eh ... hennetje de voorste zijn bij de uitdeling.
Waarom was ik ook alweer zo lang binnen gebleven? O ja, die drie eitjes. Die zou ik warm houden. Ik sjeesde naar binnen en ik sprong in het bovenste legenst, waar de eitjes lagen. Tenminste, daar hadden ze gelegen. Maar nu was het nest leeg, er lag enkel maar hennepstrooisel in.
Hoe kon dat nou?

Yvonne bij het "lekkere bord"

Ik keek om me heen om te zien of er iemand in de buurt was, die MIJN eitjes had ingepikt.
De enige die vlakbij stond was Yvonne, zij stond ei-krachtvoer te snoepen van ons "lekkere bord."
Ze zag mij zoeken en kakelde: "Ja meisje, dat komt ervan als je naar buiten gaat, dan zijn je eitjes weggehaald."
"Maar wie heeft ze dan gestolen?" vroeg ik.
"Ja, wie denk je zelf?" antwoordde de grote witte dame met een snavelvol eivoer. Plotseling ging mij een licht op, natuurlijk, dat ik daar niet aan had gedacht! Ik snelde de trap op naar het plateau, waar Hannah alweer lekker in haar hoekje zat. "Heb jij mijn eitjes ingepikt?" vroeg ik haar. Ze keek me verbaasd aan. "Hoe zou ik dat moeten doen, eitjes de trap op

Babette scharrelt lekker in de tuin

slepen hier naartoe?"
Inderdaad, daar had ik nog niet aan gedacht.
Dom van me.
"Weet jij dan waar ze zijn gebleven?" vroeg ik.
"Tuurlijk," zei het bruine hennetje, "ze zijn de weg gegaan van alle eitjes, die hier worden gelegd." Toen pas begreep ik het: ma Tok had de drie eieren meegenomen naar de schuur om ze daar in een doosje te stoppen.
Ik dacht even dat ik verdrietig zou worden, maar toen ik buiten de zon zag schijnen was ik stiekem blij dat ik lekker de tuin in kon rennen om daar te gaan scharrelen.
Eitjes warm houden kan altijd later nog een keer.