Innerlijke en uiterlijke kenmerken

Hannah:

Mijn vriendin en nichtje Inge heeft u al verteld dat wij niet meer broeds zijn.
Ze heeft ook één van de verschillen tussen ons tweeën genoemd.
Ik ben stoerder dan Inge, die nogal snel aangeslagen is door van alles en nog wat.

Inge (links) en Hannah (rechts)

Het lijkt me vreselijk als je zo door het leven moet gaan, maar ja, wat heb je erover te zeggen hoe je uit je ei komt, hè?
Dit verschil is niet aan de buitenkant te zien, dus het doet niets om ons uit elkaar te houden als je ons ziet scharrelen.
Gelukkig weet Ma Tok toch altijd feilloos wie wie is. Ze zegt dat ik wat donkerder ben dan Inge, zij is de blondste volgens haar.
Ik moet zeggen dat je best goede ogen moet hebben om dat verschil

Hannah

te zien, vooral als de zon op ons schijnt, maar Ma Tok heeft het altijd goed, dus het zal toch wel zichtbaar zijn.
Dat andere, dat "gevoelige" van Inge, dat is iets heel anders.
Ik ben blij dat ik niet zo ben, het is toch niet uit te houden als je je alles aantrekt? Stel je voor dat er iemand van de familie Tok de pijp aan Maarten zou geven, dan zou je daar dagen om kunnen jammeren. Nee, even is het akelig, maar dan moet je ook weer gewoon doorgaan. Het leven is kort genoeg. Hooguit zo'n twintig jaar, al heeft niemand dat hier nog ooit gehaald. Desiree is vijftien jaar geworden, dat is al best oud voor een kip. Geertrui is nu twaalf jaar, ook al

Geertrui, de oudste van de familie Tok op dit ogenblik

best op leeftijd, maar nog goed gezond. Laza is ook al tien, net als Maria. Nadine, Pippa en Odette zijn negen, Yvonne en Yvette zes, Wiske vier en dan komen de jonkies, dat zijn er nog heel wat, want allemaal bij elkaar zijn wij met ons negentienen hier in de Tok-tuin.


Ma Tok hoorde op een ochtend weer gepiep in ons huis.
In de legnesten kon geen muizennest meer zitten sinds zij de bodemplaten eruit heeft gehaald. De muizen gingen telkens tussen die bodemplaten en de onderkant van de nesten zitten. Als er dan een kip in het nest zat was het daartussenin lekker warm. Zo hadden die slimme muizen niet alleen een goed nest, maar nog verwarming ook.
Ma Tok luisterde heel goed en ze trok een voorraadton opzij. Daarachter lag een hoop veertjes en rommel en die hoop bewoog en piepte.

Wiske, de slokop

Met pijn in haar hart haalde Ma Tok het muizennest tevoorschijn met een schep en ze kiepte het naar buiten in de tuin.
Wiske was er als eerste bij.
Zij slokte zomaar één, twee, drie, vier, vijf van die kale piepertjes naar binnen, helemaal zonder ze eerst kapot te pikken!
Ma Tok kon het niet aanzien, ze draaide zich snel om, zich voorstellend hoe die beestjes in de krop van Wiske nog rond zouden kriebelen. Ze griezelde ervan.
Wij, de andere hennen, hadden ondertussen ook in de gaten dat er daar bij Wiske iets lekkers te halen viel en we renden naar haar toe. Gelukkig had zij even genoeg gegeten en mochten wij ook nog wat tevoorschijn plukken uit die wriemelende hoop. Dat was een onverwacht feestje.
Van mij mogen de muizen nog wel even doorgaan met broeden, als wij de resultaten dan maar krijgen.

Ik zei het toch, dat ik stoer ben en niet overgevoelig?