Badderen (1)

Kenau:

Op de foto hierboven was ik mooi wit en schoon.
Zo zag ik eruit toen ik van mevrouw Wies naar de Tok-tuin verhuisde.

niet bepaald helderwit

Maar ik schaam me als ik mijn mooie verenpakje van toen vergelijk met dat van nu.
Ik ben namelijk hier in de tuin niet echt schoon gebleven, mijn veren zien er nu een beetje grauw-bruinig uit, misschien zou je het beter vaal-wit kunnen noemen.
Hoe dat komt?
Ik weet het niet precies. Misschien omdat ik ouder word, of doordat ik me niet zoveel meer aantrek van mijn verschijning.
Of gewoon omdat ik niet genoeg in bad ga.

eenden zwemmen, maar kippen niet (foto internet)

Ik neem wel regelmatig een zandbad, maar daar word je niet witter van.
Nee, dan zou ik eigenlijk eens een keer in een bak met water moeten gaan zitten, maar dat doen kippen nu eenmaal niet, wij zijn geen eenden, stel je voor!
Toch hoorde ik Daantje en Dirkje pas kakelen over een waterbad.
Ze hadden het over "lekker zwemmen", en dat dat voor sommigen onder ons geen verkeerd idee zou zijn.
Ik weet niet of ik het me verbeeldde, maar ik had het gevoel dat ze daarmee op mij doelden.

Daantje, Dirkje en Geertrui 

Even later hoorde ik hen tegen Geertrui zeggen dat het voor witte kippen eigenlijk verplicht zou moeten zijn om zich regelmatig in een bad met water te begeven, omdat ze er anders zo vuil-wit gingen uitzien.
Geertrui schaterde het uit en zei dat ze dat met deze hitte best een goed plan vond. Toen ik erover nadacht begon ik er eigenlijk ook wel zin in te krijgen, want wat was het vreselijk heet buiten. Ik moest zo nu en dan gewoon even in het Tok-huis gaan zitten om een beetje af te koelen.
Dus ik trok de stoute veren aan en ik ging naar Ma Tok, toen die ons water kwam verversen.
Ik vroeg haar of een soort van zwembadje voor ons tot de mogelijkheden zou kunnen behoren hier in de tuin.
Ma Tok zei dat ze daar even over

kippenzwembad?

moest nadenken en wat inlichtingen inwinnen bij iemand met meer verstand van kippen dan zij.
Dat moest dan vast iemand van Hoogendoorn zijn, ik zou niet weten aan wie zij het anders zou moeten vragen.
Ma Tok ging weer het mensenhuis in en ik dacht dat zij niet meer aan mijn vraag zou denken.
Ik stapte op Yvonne en Yvette af, die twee enorme hennen, die wel drie keer zo groot zijn als ik.
"Zeg het eens, kleine", zeiden ze.
Ik vroeg hen of zij het ook vervelend vonden dat ze er zo vies uit gingen zien. Ze lachten en kakelden dat dat hen niets kon schelen, als ze zich maar prettig voelden.
"Je ziet jezelf toch niet", zei Yvonne en Yvette was het met haar beste

Yvonne en Yvette in de rui (foto van enige tijd geleden)

vriendin eens.
"Maar zouden jullie het niet fijn vinden om weer eens helemaal mooi wit te zijn?" vroeg ik.
"Tja, dat zou mooi zijn, maar daarvoor moeten we wachten op de rui, dan krijgen we weer allemaal nieuwe spierwitte veren", kakelde Yvette.
Ik durfde niet tegen hen te vertellen wat ik aan Ma Tok had gevraagd, stel je voor dat ze boos op mij zouden worden.
Ze zijn zó groot dat ik eigenlijk een beetje bang voor hen ben.
Dus ik hield mijn snaveltje verder maar gesloten. Volgende week hoop ik u te vertellen of wij een zwembad krijgen of niet.