Voorjaar na herfst

Nadine:

Het wordt lente, merkt u het ook?

broedende Pippa in 2014

Niet dat er een echte winter is geweest, het was meer een soort lange herfst, met storm en regen en zo. Geen sneeuw dit jaar en ook geen erge kou.
Maar toch begint het nu anders aan te voelen in de lucht, ik weet niet hoe ik het kakelen moet, maar het is gewoon zachter en blijer.
En dat brengt mij op iets dat hier in de Tok-tuin meestal de kop opsteekt als het voorjaar komt.
Weet u al waar ik op doel?
Inderdaad, broeds worden.
Bij mensen speelt dat niet, heb ik begrepen, die krijgen kuikens zonder te broeden en dat kan het hele jaar door gebeuren, soms zelfs midden in de koude winter.

Hannah en Inge proberen te broeden

Dat komt natuurlijk omdat zij in verwarmde huizen wonen, dan kunnen hun kuikens het niet koud krijgen. En o ja, ze doen hun kleintjes kleren aan, dat scheelt ook.
Wij kippen moeten altijd rekening houden met het jaargetijde als wij willen broeden. Sommige hennen zijn te vaak broeds, die willen ook in de winter op eitjes zitten; ik noem geen namen, dat zouden Pippa, Hannah en Inge niet fijn vinden. Het is maar goed dat ma Tok een oogje in het zeil houdt, anders waren er al heel wat kuikens uit hun eitjes gekropen de afgelopen winter.

lekker lang in de tuin scharrelen

Die dus niet zo erg koud was, maar dat had ik al gezegd.
Wat vooral fijn is aan de lente is dat het veel langer licht is buiten.
Zo mogen wij ook lekker lang in de tuin blijven om te scharrelen, we hoeven niet zo vroeg op stok.
Niet dat ik het in het hok niet naar mijn zin heb, je kunt in de lange winteravonden heel gezellig met elkaar kakelen voor het slapen gaan.
Maar buiten is het toch fijner, ik houd erg van de frisse buitenlucht.

Ik hoor het echtpaar Merel ook alweer in onze boom bezig.
Ze verbouwen er elk jaar hun nest, dat wel steeds mooier moet worden

mevrouw Merel in de Tok-tuin

denk ik. Als het klaar is legt mevrouw Merel er piepkleine eitjes in, die zij en haar man warm houden tot hun kuikentjes eruit kruipen. Die kuikentjes zijn héél klein en ze hebben geen dons, zoals die van ons, nee, ze zijn helemaal kaal. Ze moeten dus goed onder de vader en de moeder blijven, anders vatten ze kou.
Meneer Merel kan prachtig zingen, vooral in de avond, ik hoorde hem pas één van zijn schitterende composities ten gehore brengen toen het regende. Waarom hij fluit als het water uit de lucht stroomt begrijp ik niet, maar het maakt alles er wel een beetje vrolijker op. Ik hoor ze ook regelmatig naar

meneer Merel (foto internet)

elkaar twitteren, ze hebben heel wat te bespreken zo te horen, het klinkt erg gezellig.
Als zij aan hun nest bouwen weet ik zeker dat het voorjaar niet lang meer op zich laat wachten.
Het is mij niet bekend of wij dit jaar mogen broeden van ma Tok.
Er zijn wel wat familieleden van de Tokjes overleden, maar zij vindt toch dat wij nog met erg veel zijn hier in de tuin. Dat was eigenlijk nooit de bedoeling geweest toen zij begon met het houden van kippen, zei ze pas tegen Hannah, die alweer wilde beginnen met op eitjes zitten. We moeten dus maar afwachten wat er gebeurt als er iemand hier echt hardnekkig broeds wordt.

Ma Tok: Meneer Merel wilde absoluut niet poseren voor de camera, vandaar een internet-foto van een mannelijke merel bij dit verhaaltje.