In de nesten

Nadine:

Ik heb er al een tijdje naar gekeken, maar ik blijf het vreemd vinden.
Wie wil er nu broeden BOVEN de Tok-tuin?

het nest in het overspanningsnet

En dan bedoel ik niet in de boom, nee, zomaar, bovenop ons net.
Het ziet er toch niet uit?
En erg veilig is het niet, het is veel te zichtbaar.
Als het gaat regenen wordt alles nog nat ook, er zit geen dakje op.
Ik geef toe dat het een prachtig bouwsel is, het zit kunstig in elkaar, maar dat is dan ook alles.

Van wie het nest is?
Ik weet het niet zeker, maar ik vind het eruit zien als een merelnest. Zou mevrouw Merel haar zinnen hebben gezet op een nieuwbouw

kunstig bouwwerk

woning? En zou ze dan net zolang bij haar man hebben aangedrongen tot hij zich liet overhalen om haar haar zin te geven?
Ik kan me voorstellen dat je wel eens wat anders wilt zien dan bladeren als je een hele tijd op eitjes moet zitten, misschien wilde ze een ruim uitzicht hebben. Meneer Merel is een aardige vogel, ik heb wel eens met hem getwitterd, zou hij tegen beter weten in zijn vrouw een plezier hebben willen doen?
Ik kan me zo indenken dat hij gek werd van haar gekwetter over altijd maar weer hetzelfde oude nest, waar ze elk jaar al op gezeten

mevrouw Merel

heeft, dat gezonde frisse lucht voor de kleintjes nodig is en zij lekker warm in de zon wil zitten en zo voort.
Dan ga je als lieve merelman wel overstag.
Maar er zit niemand op het mooie nest. Zouden de bouwers hebben ingezien dat het niet zo'n handige plek is? En zouden ze dan een nieuw onderkomen hebben gemaakt ergens anders, in de boom bij voorbeeld? Erg jammer van al het werk, maar beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, zoals het spreekwoord zegt.

Ik hoor meneer Merel elke dag het hoogste lied zingen, 's morgens

meneer Merel

vroeg en ook als het donker begint te worden. Hij en zijn vrouw zullen dus niet erg ver weg hun definitieve nestje hebben gemaakt.
In de grote struik in de Tok-tuin zitten nog een paar heel oude nesten, misschien hebben ze er daar wel weer één van opgeknapt. Ik zal eens opletten waar meneer heengaat als hij zijn liedje heeft gefloten.

Er wordt hier nog steeds niet gebroed in de tuin, voor zover ik dat kan nagaan.
Babette en Barbara zitten wel al een week of langer elk aan een kant van de slaapverdieping, maar ik zie ma Tok elke ochtend eieren

de 2 serama's in hun hoekjes, links Babette en rechts Barbara

weghalen als zij even naar buiten zijn, dus daar zullen geen kuikens komen, lijkt mij.
Wat ik vreemd vond was dat ma Tok de beide Serama's een knipoog gaf, wat dat te betekenen had kon ik niet bedenken.
Misschien vindt zij het grappig dat de twee kleintjes nog steeds volhouden in hun hoekjes.
En het is inderdaad een lollig gezicht.

Opgeruimd broeden?

Barbara:

Mijn rasgenootje en beste vriendin Babette was kwaad.
Heel erg kwaad.

boze Babette in het Tok-huis

Ze kon het ma Tok maar niet vergeven dat ze haar zo voor de gek had gehouden (zie vorige verhaaltje).
Maar eigenlijk was het wel een beetje haar eigen schuld. Ze had stiekem zitten broeden terwijl ma Tok had gezegd dat dat niet kon. Omdat het nog te koud was en omdat het al redelijk druk is in onze tuin.
Toch had ik wel met Babette te doen, ze had zó haar best gedaan en als je broeds bent kun je daar ook niet zoveel aan doen.
Ma Tok is een mens en al weet ze best wat van kippen, broedsheid kan ze toch niet navoelen.
Ze had intussen toch wel wat

het ingerichte broedhokje

medelijden met Babette gekregen en toen ze de Tok-tuin aan het opruimen was had ze een broedhokje voor haar klaargemaakt.
Ze legde daar drie eitjes in en ze zette Babette daar 's avonds in het donker op.
Ik was heel benieuwd hoe dit zou aflopen, maar daar hoefde ik niet lang op te wachten.
De volgende morgen, toen ma Tok voorzichtig wilde kijken hoe het met Babette ging, vond ze haar bij de etensbak, heerlijk aan het snavelen.
De drie broedeitjes waren steenkoud.
"Nu begrijp ik je niet meer,

de eitjes in het broedhokje

Babetje," hoorde ik haar zeggen, "je wilde toch broeden?"
"Ja, dat wilde ik inderdaad," hoorde ik uit het hokje, "maar nu hoeft het niet meer. Als je kuikens wilt ga je zelf maar op de eitjes zitten!"
Ik schrok een beetje, wat een brutaliteit! Maar ma Tok begon te lachen en ze liet Babette weer los in de tuin. "Ga maar lekker scharrelen hoor kind," hoorde ik haar zeggen. En Babette?
Die liep boos kakelend weg naar de struik, waar ze onder ging zitten, al scheldend op ma Tok.

de resten van de 2 gesloopte hokjes, die inmiddels naar de
milieustraat zijn gebracht

Ik moest eigenlijk ook wel een beetje lachen als ik dacht aan ma Tok op die drie eitjes.
Ik zei dat ma Tok de tuin had opgeruimd en dat is ook zo.
Het was een hele klus.
Eerst haalde ze het ziekenboeg-hokje helemaal leeg, ze maakte het grondig schoon met de waterslang op de harde spuitstand en daarna ging ze de twee oude in elkaar zakkende hokjes slopen. Met een schroevendraaier en ook met haar handen en voeten. Sommige schroeven zaten namelijk zo vreselijk vastgeroest dat ze niet meer wilden draaien en dan trapte ma Tok net zolang op het onwillige hok-deel tot het los kwam.
Dat ging met veel herrie gepaard.
Ma Tok vond het jammer dat haar klein-kuiken niet kon helpen, die had het geweldig gevonden, die is gek op lawaai maken.
Maar goed, het lukte haar om planken te maken van wat ooit hokjes waren

de te verplaatsen tegels

geweest en er kwam een heleboel ruimte bij voor ons om te scharrelen.
De volgende dag zette ma Tok de overdekte ren op een andere plek, waardoor de tuin nog groter leek. Hiervoor moest ze tegels verplaatsen en dat is iets waar wij hennen gek op zijn.
Er komen dan namelijk heel wat dikke vette wormen tevoorschijn. Heerlijk!
Laza hield toezicht op de eerlijke verdeling van het lekkers en zo kregen we allemaal wat.

de opgeruimde tuin

En gaat er nu nog gebroed worden in de Tok-tuin?
Op het ogenblik is er niemand die hiervoor in aanmerking wil komen, dus ik denk niet dat dat er nog van gaat komen dit jaar.

Gerechtvaardigde woede?

Babette:

Ik ben niet boos, ik ben WOEDEND!
Op wie?
Op die vréselijke ma Tok!

Wat ze dan gedaan heeft vraagt u?
Dat zal ik u eens veerfijn uitleggen.

de 3 geheime broedeitjes

U weet dat Hannah, Inge en ik drie eitjes hadden verstopt om op die manier toch te kunnen broeden, terwijl ma Tok had gezegd dat dat niet mocht.
Daarvóór haalde ze steeds onze eitjes weg als we even (verplicht!) onze pootjes strekten in de tuin. Omdat zij ons daar had neergezet, ja. We moesten op krachten blijven en niet de hele tijd op die eitjes zitten. Nee, we moesten ook eten en drinken en even rondlopen.
En als we dan terugkwamen in het Tok-huis waren telkens onze broedeitjes verdwenen. Tot onze frustratie en boosheid, inderdaad. Dus hadden we het trucje bedacht

Hannah en Inge met erachter Babette op de 3 eitjes

van het verstoppen van drie eitjes, voor elk van ons één, zodat we allemaal een kuiken zouden krijgen. We broedden heel netjes om de beurt en ik dacht dat niemand het in de gaten had. Maar later bleek dat dat een misvatting was.
We kregen argwaan toen het wel heel erg lang begon te duren voordat de eitjes gingen piepen. Niet de eitjes, maar de kleintjes, die erin zitten, gaan piepen voordat ze eruit gaan komen, maar wij hennen noemen dat het piepen van de eitjes.
We wisten zeker dat er al meer dan

Hannah bij haar verplichte rondje door de tuin

drie weken om waren, dus het wonder had al moeten gebeuren. We keken elkaar bezorgd aan. Zouden onze eitjes niet bevrucht zijn geweest?
Dat is altijd een mogelijkheid, je weet nooit of er een kuiken aan het groeien is totdat het eruit gaat komen. En Laza is natuurlijk al een oude haan, misschien is hij niet meer zo vruchtbaar.
We besloten gedrieën om de eitjes aan een nader onderzoek te onderwerpen. En wat we toen zagen... onze veren rezen ons te berge. De eitjes waren keihard en wit, terwijl onze broedeitjes mooi lichtbruin van kleur waren geweest en niet zo hard.
Wanneer was dat veranderd?

Inge tijdens hetzelfde verplichte luchten

Hannah kakelde dat zij de vorige week al had gedacht dat de eitjes zo moeilijk goed warm werden na haar rondje door de tuin.
En Inge had nog langer geleden de kleur al vreemd gevonden.
Maar omdat we er zeker van waren dat niemand wist dat wij stiekem in ons hoekje zaten te broeden hadden we er geen van allen aandacht aan geschonken.

Terwijl wij zaten te delibereren kwam Laza naar boven, het slaapgedeelte op.
Beneden zagen we ook heel wat  hennen binnen komen, het leek wel of de hele familie Tok was

de oude wijze LazaRus 

verzameld.
Laza nam het woord.
"Beste allemaal," begon hij, "er was hier iets aan de vleugel dat niet in de haak was."
"Wat dan?" riepen er een paar.
"Er werd stiekem gebroed door Hannah, Inge en Babette, ze hadden drie eitjes verstopt onder de bodembedekking en ze zaten daar om de beurt op." Ik zag diverse snavels vol ongeloof open gaan. "Ma Tok, die dit had gezien," ging Laza verder, "wisselde deze eitjes om voor kalkeitjes, zodat de ondeugden niet weer nieuwe eitjes

Daantje en Dirkje

zouden verzamelen om te bebroeden.
En dat hebben de drie dames net ontdekt."
Ik hoorde Daantje en Dirkje eerst onderdrukt en daarna voluit schateren van het lachen.
"Hihihi, sûh hebbûh wekûhlang op nep-eitjûs sittûh brroeiûh," riepen ze gierend uit.
Iedereen begon nu te lachen, zelfs Hannah en Inge deden mee!
Maar ik niet!
Ik was me toch KWAAD!
En dat ben ik nog steeds.
Ma Tok is STOM!

Zo, nu weet u het.



Ma Tok: Mevrouw Jade, u had het dus bij het rechte eind. Een welverdiend applaus!
En als u in de buurt van het Tok-huis woont mag u een doosje verse eitjes komen halen.

Hamsteren en broeden

LazaRus:

Ma Tok was weer eens in een schoonmaakbui.

het schone nachthok van Soestdijk

Eerst werd Soestdijk onder handen genomen, alles ging uit het nachthok en er kwam nieuwe bodembedekking in, met tabak erbij, tegen de luizen.
Ook de voersilo werd leeggegooid in de tuin, Ma Tok had er muizenkeutels in gezien en ze wil niet dat Jenny en Yvette die per ongeluk in hun snavel zouden krijgen. En wij ook niet, wij komen ook wel eens in Soestdijk, om even rustig te zitten of om een eitje te leggen.
Dat laatste doe ik natuurlijk niet, maar dat had u vast al begrepen.

de mooie Hoogendoorn bestelbus

Omdat ons eten begon op te raken wilde ma Tok naar Hoogendoorn, maar dat is op dit moment niet zo'n goed idee wegens de gezondheid van pa Tok.
Dus ma Tok bestelde een grote voorraad scharrelmix en nog wat andere dingen voor ons en die werden een paar dagen later netjes in de tuin afgeleverd door een bezorger van Hoogendoorn, die met de mooie bestelbus voor de deur van pa en ma Tok verscheen.
Ons voer werd netjes in het Tokhuis neergezet, zodat ma Tok het zo in de grote ton kon kiepen. Ze was daar erg blij om, het scheelde haar

de in de voorraadton geleegde zakken

een heleboel gesleep met de kruiwagen vanuit de auto van pa en ma Tok, waar het anders altijd in vervoerd wordt.
Het was wel jammer dat ze nu niet hadden kunnen rondkijken bij Hoogendoorn, dat vinden ze altijd erg gezellig; er zijn leuke dieren en mooie kippen en hanen te bewonderen.
Maar goed, de buit was binnen, zoals ma Tok het noemt als ze weer eens een voorraad heeft gehaald.
Bij een andere winkel waren er al een paar zakken bodembedekking

het hennepstrooisel (eigenlijk voor paarden)

gehaald.
Ma Tok wil persé hennepstrooisel daarvoor gebruiken, omdat ze van een pluimveedierenarts heeft vernomen dat dat het allerbeste is. En voor minder doet zij het niet waar het ons betreft.
Soestdijk is dus al schoon, ons huis gaat binnenkort ook onder handen genomen worden.





Jenny en Yvette hebben u vorige

de broedeitjes, verstopt door Hannah, Inge en Babette
(foto van vorige week)

week verteld over het geheime broeden door Hannah, Inge en Babette. Ik wist al een tijdje dat zij dat deden, maar ik maak me er niet ongerust over. Ik weet namelijk iets dat verder niemand weet. Behalve ma Tok, die weet er alles van, want zij heeft het bedacht. Nee, ik vertel nog niet wat het is. Misschien kunt u er zelf achter komen.
Hoewel, gezien uw reacties en vooral het ontbreken daarvan op raadsels die u de laatste tijd zijn voorgehouden, heb ik niet meer zo'n hoge kam op van uw vermogen om te raden wat er hier aan de vleugel kan zijn.
Ik zal u dus maar een hint geven:

de broedeitjes (foto deze week)

kijkt u eens goed naar de eitjes, die door de drie ondeugende hennen worden bebroed.
Ziet u er iets aan?
Een verschil met de foto van het vorige verhaaltje misschien?
Niet?
Dan geef ik de moed op.
U zult moeten wachten tot de hennen zelf gaan begrijpen wat er mis is.
Omdat er maar nooit kuikentjes uit de eitjes komen bij voorbeeld. Terwijl ze er nu al zeker drie weken op gezeten hebben.
Nu kunnen hennen de tijd niet zo goed in de gaten houden, maar ze zullen zich zo langzamerhand toch wel eens gaan afvragen waarom het zo lang duurt voordat ze gepiep horen onder zich.
Zouden zij slimmer zijn dan u?