Ouderdom en moederschap

Pippa:

Ik word oud, dat merk ik aan alles. 

Mijn poten worden stijver en ik ben niet meer zo snel als vroeger. 

Nadine is de oudste van de familie Tok

Eigenlijk zou ik het liefste weer gaan broeden, dan kun je tenminste stil zitten en wordt je eten en drinken door ma Tok voor je snavel gezet. Maar ma Tok zegt dat het nu te laat in het jaar is om te broeden, de kuikens komen dan vlak voor de winter en dan is het te koud voor de kleintjes. 

Dat weet ik natuurlijk ook wel, maar ik kon het toch proberen. 

Nadine is nog ouder dan ik, al schelen we niet echt veel. Zij blijft 's morgens tegenwoordig in ons huis zitten op het plateau als we naar buiten mogen, ze wacht dan tot ma Tok haar naar beneden tilt. Haar poten zijn nog strammer dan die van mij, als ze naar beneden vliegt en ze komt een beetje hard neer op de grond doet dat pijn, kakelde ze. 

Daar heb ik dan weer geen last van. 

Odette is ook ouder dan ik, maar zij lijkt nog nergens last van te hebben, ze springt zo van het plateau naar beneden en ze

Odette is nog vief

loopt nog hard achter haar broeddochter Quinoa aan als ze dat nodig vindt. 

Quinoa zelf vindt dat helemaal niet fijn, ze kan best voor zichzelf zorgen, hoorde ik haar pas kakelen tegen Odette, toen die weer eens een lekker hapje voor haar bewaard had. Odette is veel te lief voor Quinoa, ze moet haar kind nu maar eens loslaten. 

Ik heb geen kleintje meer in de tuin op het ogenblik, mijn Rajah is voor zichzelf begonnen bij Hoogendoorn en zo hoort het ook te gaan in het leven. Ik kijk nog vaak naar Lisa en Linda, die mijn broeddochters van vorig jaar zijn. Zij doen het goed, ze zijn redelijk gehoorzaam aan onze tsaar. Dat laatste kan ik niet zeggen van Saartje en Sandra, ik zag pas Sandra Nikolaas wegsturen bij een

Sandra nadat ze Nikolaas een hapje afpotig heeft gemaakt

stukje groente, dat zijzelf wilde opsnavelen. 

De tsaar schudde zijn kop en ging rustig voor haar opzij. Hij vond het kennelijk niet erg dat de grote meid iets voor zijn snavel wegkaapte. 

Hij is een goed haantje aan het worden. In het begin had ik zo mijn twijfels over hem, maar hij wordt steeds beter in het handhaven van de orde hier in de tuin. Hij is natuurlijk nog niet zo geweldig als wijlen LazaRus, maar hij doet in elk geval zijn best. 

veren van Trui

Ik heb nog eens goed gekeken naar Quinoa, ik wil graag weten welke hen het ei heeft geleverd waaruit zij is gekropen. 

Eerst dacht ik dat het een zwarte kip zou moeten zijn geweest, maar hoe langer ik erover nadenk hoe meer ik ervan overtuigd raak dat het betreffende ei is gelegd door Trui. 

"Waarom?" vraagt u?

Quinoa is behoorlijk groot aan het worden en haar veren hebben een mooie tekening, net zoals die van Trui, al hebben ze dan ook een andere kleur. 

Tsaar Nikolaas, de onbetwiste vader, heeft alle kleuren, ook grijs, dus de mooie blauwige kleur van

veren van Quinoa

Quinoa zou best van haar vader kunnen komen. 

Hebt u een idee wie haar moeder zou kunnen zijn?

 

Laat het alstublieft weten door te reageren via de "opmerkingen" onder dit verhaaltje. 

Ik ben benieuwd!

Kaalheid en een dikke worm

Lisa:

We zijn allemaal in de rui. 

Ik heb dat nog nooit zelf meegemaakt, vorig jaar was ik nog te jong en waren mijn veren nog nieuw genoeg. 

Trui zonder staartveren

Mijn zusje Linda kakelde tegen mij dat zij er zelf nog niet echt last van had en ik moet zeggen dat datzelfde voor mij geldt. Maar sommige kippen zien er echt niet uit. Neem nou Trui: je ziet haar dons door haar weinige veren heen. En haar staart is ook bijna verdwenen. 

En Sandra's nek is aan de ene kant helemaal kaal, dat staat echt heel gek. 

Gelukkig is het nog best warm buiten zodat niemand het koud krijgt door haar gebrek aan bescherming. 

Bij de tsaar zie ik nog niets gebeuren. Hij zal toch ook wel

Sandra's kale plek in haar nek

nieuwe veren krijgen? 

LazaRus ging ook elk jaar in de rui heeft mama Pippa mij verteld. 

Ik weet dat niet zo goed meer, ik was nog maar een kuiken toen onze vorige haan overleed, maar als Pippa het kakelt is het waar, zij liegt nooit. 

Ik ben een beetje nieuwsgierig hoe het eruit zal zien als Nikolaas gaat ruien, zijn staart kan hij niet verliezen, want die heeft hij niet, hihihi. 

Ma Tok geeft ons van alles om de rui goed door te komen. Zo krijgen we veel lekkere meelwormpjes, nog meer dan anders en ook van dat heerlijke ei-voer. Verder doet ze vitamines in ons drinkwater, dat

verloren veren in het Tok-huis

vind ik persoonlijk niet echt lekker, maar omdat het goed voor ons schijnt te zijn drink ik het maar gewoon.  Ik wil geen last krijgen van tekorten door zoiets natuurlijks als nieuwe veren krijgen. Er is bovendien niets anders te drinken als ik dorst heb, dus de keus is makkelijk. We zijn ook al een beetje gewend dat er iets door ons water zit, ma Tok geeft ons ook regelmatig een soort kruidendrank door het drinken, waar de luizen dood van gaan als ze ons prikken om ons bloed te stelen. 

Onze eierproductie gaat ook achteruit, we hebben onze energie

voorraad lege doosjes die in het voorjaar gevuld zullen worden

nu vooral nodig voor het maken van een nieuwe jas. Dat is jammer voor de collega's van een dochter van ma Tok, mevrouw Annemieke, die moeten het even zonder onze eitjes zien te redden. Ma Tok zei dat ze nu goed doosjes kunnen sparen, dan krijgen ze na onze winterstop weer volle terug in ruil voor de lege. Vorige week zijn er weer heel veel Tok-eitjes uitgedeeld door mevrouw Annemieke. 

Verder is er vanuit de tuin niet zoveel nieuws te melden. 

O ja, het is een poosje lawaaierig geweest en er kwamen vreemde mannen de tuin in om onze waterslang te gebruiken. Ze legden ook een mega-dikke oranje worm door de tuin heen, die ging van de

de dikke worm in de Tok-tuin

poort naar de grote schuur. Ik heb geprobeerd of hij lekker smaakte, die worm, maar nee hoor, niks aan. Hij was zo hard dat ik er met mijn scherpe snaveltje niet eens doorheen kon pikken om er een klein stukje tussenuit te eten. 

Tsaar Nikolaas kakelde dat het geen worm was maar een snoer waar stroom doorheen gaat en dat het gevaarlijk is om daar in te pikken, je kunt dan een harde schok krijgen en zelfs doodgaan. 

Daar schrok ik van, gelukkig was het niet gelukt om er een gaatje in te maken. 

Maar nu is alles weer rustig en zijn de vreemde mannen weer weg. 

En ik heb geen schok gekregen van die gevaarlijke worm.

Alleen overgebleven

Quinoa:

Ik ben nog als enige overgebleven van de kuikens hier in de tuin. 

de 3 kuikens in de Tok-tuin

Het is wel veel saaier nu mijn broertje en neefje weg zijn, zij maakten best veel herrie en lol samen. Ik mocht nooit meedoen, dat was dan weer jammer, maar gezellig was het wel. 

Ik krijg aan de andere kant nu wel veel meer aandacht van mama Odette, zij heeft nu alle tijd voor mij. Maar dat is ook niet onverdeeld prettig, hoor. Ze kan nu de hele tijd op mij letten, of ik niets verkeerd doe, terwijl ze eerst altijd werd

Quinoa krijgt nu alle aandacht

afgeleid door de twee haantjes. 

Zo zie je maar weer dat het echt waar is wat die voetballer gezegd heeft: "Elk voordeel heeft zijn nadeel" of iets van die strekking. Maar goed, ik hoor eigenlijk ook al niet meer bij kuikens, ik ben al een echte hen aan het worden. En een mooie ook als ik mama en papa mag geloven. Ik heb mooie veren gekregen, dat zie ik zelf ook wel, maar ik heb niet zulke mooie kleuren als de haantjes. Mama zegt dat dat zo hoort, als je als hen felle kleuren hebt val je teveel op als je zit te broeden en dat kan gevaarlijk

haantjes hebben vaak felle kleuren

zijn. Nu is er hier in de Tok-tuin geen gevaar, maar ik denk niet dat mijn uiterlijk aangepast wordt omdat ik op een veilige plek woon. Dat zou teveel gevraagd zijn. 

Ik moet dus maar tevreden zijn met mijn saaie kleur, al schijnt die dan wel weer zeldzaam te zijn. 

Ma Tok zei ook al dat ik zo'n mooi meisje was geworden en zij kan het weten, ze heeft al zoveel kippen zien komen en gaan hier. En in Stolwijk, waar Freddy en Rajah naartoe zijn verhuisd, zitten héél veel verschillende kippenrassen, die ook allemaal hun eigen schoonheid hebben. 

Ik zou mijn broertje en neefje

eitjes in een legnest

graag eens willen zien daar, kijken of ze mooie hennetjes om zich heen hebben. Misschien ziet ma Tok ze nog een keer, als ze daar weer heen gaat, maar ik denk dat ze dan al aan iemand zijn meegegeven om een eigen toom te gaan leiden. 

Ik zit nu en dan wel eens te denken hoe het zal gaan als ik mijn eerste eitje moet leggen. Mama Odette kakelde dat dat best meevalt, je voelt dat er iets zit te komen en dan weet je vanzelf wat je moet doen, dat zit in onze genen. Wat dat zijn weet ik niet, maar als het allemaal vanzelf gaat zal het wel goedkomen. Ik ben er niet bang voor, elke kip gaat een keer eieren

doorsnede van een ei (foto internet)

leggen en als iedereen het overleeft zal het met mij ook wel goed gaan. Mama kakelde dat een ei er vijfentwintig uur over doet voordat het klaar is om gelegd te worden. Dat is héél erg lang, vind ik. Het betekent dat je nooit twee eitjes op één dag kunt leggen, dat is wel fijn, anders ben je net een machine en dat wil geen enkele kip zijn. 

Ik heb aan mama gevraagd of een hen eerst getreden moet worden voordat ze eitjes kan gaan leggen, ik zou dan gewoon kunnen wachten tot ik het zelf wil door de tsaar niet

wijze Odette met haar 2 kuikens onder haar vleugel

bij mij toe te laten. 

Maar dat klopt niet, een hen kan ook leggen zonder dat er een haan bij is betrokken. 

Dat weet ik dan ook weer. 

Het is toch fijn om een wijze moeder te hebben. 

Mama Odette staat hier bekend als filosoof omdat ze altijd overal over nadenkt. Ze gaat soms gewoon een poosje in het nachthok zitten, niet om een ei te leggen, maar alleen maar om na te denken over de dingen.

Ik denk ook veel na, zou ik ook een filosoof worden? 

Mama kakelde dat we dat wel zullen zien, zij kan er nu nog niets over zeggen en dat zegt wat!

Ik vertrek

Tsaar Nikolaas:

Zo, ze zijn vertrokken. 

Wie? 

Mijn twee zonen, Rajah en Freddy. 

Rajah

Ma Tok kwam ze op een ochtend halen uit ons Tok-huis. 

Wij dachten eerst dat ze de deur voor ons ging opendoen, maar dat bleek niet het geval, nee, ze kwam heel snel binnen door een kiertje en deed toen de hordeur dicht, zodat wij er niet uit konden. Ik begreep wat er aan de hand was toen ze met een snelle greep Rajah beetpakte en met hem door de deur naar buiten verdween. 

Het vangen van Freddy was heel wat minder gemakkelijk. Hij was gewaarschuwd en ook een gewaarschuwd haantje telt voor twee. Hij ging helemaal achterin op het plateau zitten, zodat ma Tok

Freddy

niet bij hem kon komen. Ze ging wel op haar krukje staan, maar toen kon ze hem nog niet goed bereiken. Odette, zijn moeder, ging voor hem staan om hem te verdedigen, Trui begon vreselijk te kakelen, het was oorverdovend en dat vlak bij het oor van ma Tok. 

Na een hele poos kreeg ze met een list Freddy toch te pakken. Ze deed eerst net alsof ze de andere kant van het plateau in het oog hield, maar haar hand ging voorzichtig richting Freddy, die dat niet in de gaten had en daardoor niet meer weg kon komen toen haar hand hem plotseling pakte. Ook hij verdween naar buiten en toen mochten wij door de deur. Freddy en Rajah zaten in een kattenmand, zo één waar ik ook in heb gezeten toen ik van mevrouw Angelique hierheen kwam. 

Freddy in zijn vervoersmand

Ze zaten heel rustig te snavelen, ik zag dat ze van ma Tok meelwormpjes hadden gekregen. Iedereen kwam afscheid nemen van de twee mooie jongens, ik ook. 

Het voelde voor mij heel dubbel dat ze gingen vertrekken: aan de ene kant waren het wel MIJN zoons, die daar zaten, maar aan de andere kant zou ik nu weer het rijk alleen hebben en niet telkens gestoord worden door hun gekraai. Want dat klonk al heel volwassen, dus het zou niet lang meer geduurd hebben voordat ze vonden dat ze recht hadden op mijn dames. En dat kunnen we natuurlijk niet hebben hier. Stel je voor dat ze met elkaar zouden gaan vechten om een hen, of, nog erger, met mij de strijd zouden aangaan. Dus wat dat betreft is het goed dat ze weg zijn. Ma Tok vertelde toen ze terugkwam

Freddy en Rajah worden getoond bij Hoogendoorn

dat de jongens zich heel goed hadden gedragen achter in de auto en dat ze bij Hoogendoorn bewonderd waren door de mensen. Ze werden uit hun kattenmandjes gehaald en nog even getoond aan pa en ma Tok en iedereen die op dat moment aanwezig was in de winkel. Ze zouden een mooi plekje krijgen bij jonge hennetjes en vast erg snel verkocht of weggegeven worden. 

Pa en ma Tok kwamen weer thuis met een enorme voorraad eten voor ons en ook met lekkere levende meelwormpjes, waarvan we meteen een handje vol kregen. 

de tsaar is weer alleen de baas in de Tok-tuin

Dat smaakte! 

Omdat al ons normale voer op was gegaan die morgen werden de beide voorraadtonnen gevuld en zo was alles weer in orde. 

Het is nu veel rustiger in de tuin, die weer helemaal van mij is. 

Ik hoef nu niet meer tegen mijn zonen op te kraaien, dus ook ik kan het weer wat rustiger aandoen. 

Niet dat ik oud ben, hoor, maar ook een haan wil wel eens een mak dagje. 

En dat kan nu weer.