Kou of regen

 Annette:

Wat is het koud geweest hè? 

Wij hebben gelukkig allemaal een dikke laag dons en daaroverheen een verendek, dus we kunnen er wel tegen, maar ik ben toch blij dat die erge kou voorbij is. 

de ren staat weer op z'n oude plek

Het is jammer dat het nu weer telkens zo nat is, maar je kunt niet alles hebben. 

Omdat Trijntje zo snel gewend is hier heeft ma Tok de ren, die bij Soestdijk stond om haar wat extra ruimte te geven, weer op zijn oude plek gezet. Nu kunnen wij weer lekker schuilen als het regent. Dat kon ook wel toen hij bij Soestdijk stond, maar op de één of andere manier nodigde dat niet zo uit als waar hij nu staat. Omdat Trijntje de ren nog nooit op die plek had meegemaakt wist ze de eerste

natte Trijntje op stok bij Sandra

avond niet hoe ze Soestdijk moest binnenkomen, ze liep maar heen en weer door de tuin. Ik hoorde vanuit het Tok-huis dat ma Tok haar ging helpen, ze legde haar zaklamp in het nachthok en liet het licht daarvan door de opening naar de trap schijnen. Aangetrokken door dat licht vond Trijntje eindelijk de weg naar boven om lekker bij haar vriendin te slapen. Ze ging zelfs op de stok zitten naast Sandra, dat had ze nog nooit gedaan. Trijntje is duidelijk niet gewend aan regen, ze blijft gewoon door de tuin scharrelen en wordt dan kletsnat. 

Ma Tok zei tegen haar dat ze dat niet moet doen omdat ze ziek kan worden, maar Trijn vindt het zó fijn om buiten rond te lopen dat ze het niet kan laten. Sandra gaf haar vriendin ook al op haar kop, zij is bang om Trijntje kwijt te raken aan een longontsteking of iets dergelijks en ze is juist zo blij dat

ei van Trijntje (achteraan) en van Sandra

ze weer een rasgenoot heeft in de tuin. 

Ma Tok strooit het lekkers in de ren als het regent, dat helpt een klein beetje. 

Trijntje legt elke dag een mooi groot donkerbruin ei in Soestdijk, ik zag er pas één liggen toen ik ook daar mijn eitje ging leggen. Het is daar lekker rustig, in het Tok-huis zijn altijd meerdere hennen aan het eten of drinken of ze doen er een dutje. Naast het ei van Trijntje lag een enorm ei van Sandra, ik begrijp niet dat zij dat eruit krijgt, om het zo maar even te zeggen. De eieren van Sandra zijn iets lichter dan die van Trijntje en ze hebben vaak rare

ribbels op het ei van Sandra

ribbels in de schaal. Dat komt omdat Sandra al oud is, het ei zit dan een beetje langer in haar lijf op de plek waar de schaal gevormd wordt en dan komt er hier en daar wat meer kalk op. 

Er is niets mis met zo'n ei, de schaal gaat alleen wat moeilijker open, dus het is maar goed dat er geen kuiken in groeit, dat zou er nooit uitkomen. 

Ik heb nu al zin in de lente, dan is het altijd zo vrolijk in de tuin. Maar het schijnt dat er nog een heleboel kou komt voordat het zover is, als ik tenminste Nadine moet geloven. Zij kakelde dat ze aan haar botjes voelt dat de winter nog lang niet voorbij is. Omdat ik daar niet blij van werd heb ik aan onze filosofe, Odette, gevraagd wat zij ervan dacht. 

Nou, daar werd ik ook niet wijzer van. 

"Het kan vriezen en het kan dooien" zei ze. Ja, dat weet ik ook wel, daar hoef je geen denker voor te zijn.

Een gelukkige kip

Trijntje:

Waar ik nu toch ben terecht gekomen, het is geweldig! 

een deel van de Tok-tuin met Soestdijk

Er is hier een grote tuin en er zijn een heleboel kleine kipjes, een grappig haantje en het mooiste: een vriendin! 

Ze heet Sandra en ze lijkt erg op mij. Ze is wel veel ouder dan ik en ook veel wijzer, maar dat is juist fijn, nu kan ik alles aan haar vragen. Eerst sliep ik alleen in een enorm hok, ik begreep niet dat dat alleen voor mij was, die grote ruimte, maar het was echt zo. Het was wel een beetje eenzaam zo 's nachts, maar na een paar nachtjes alleen mocht ik het hok uit en de tuin in. 

Trijntje voor het eerst buiten de ren

Wat een ruimte! Ma Tok had voor alle kippen heel veel lekkers gestrooid, zodat iedereen druk bezig was met snoepen, te druk om op mij te letten. Sandra kwam bij mij om me een rondleiding te geven door het koninkrijk van de tsaar, zoals de haan hier heet. En natuurlijk snoepten wij en passant ook mee van het lekkers. De anderen kenden mij al een beetje, we hadden door het gaas van de ren al kennis gemaakt, dus ze lieten mij met rust of ze kwamen een praatje met me maken. Sandra bleef bij me om me te beschermen, maar dat was helemaal niet nodig. 

Trijntje (rechts) en Sandra

Tsaar Nikolaas maakte een dansje voor mij, dat was heel bijzonder. 

Bij de mevrouw waar ik door pa en ma Tok ben gehaald waren ook hanen, maar die waren veel groter dan Nikolaas. Die mevrouw heet ook Sandra, grappig hè? Sandra Tok is naar haar vernoemd en ook naar een mevrouw die hier beneden in het mensenhuis werkt. Ik heb gehoord dat er daar ook mannen werken en dat die jaloers waren omdat zij niet vernoemd waren. Hahaha, dat vond ik heel grappig,

Trijntje bij de andere kippen in de tuin

samen met Sandra heb ik daar een hele tijd om gegrinnikt. Je geeft een hen toch geen mannennaam, stel je voor dat je zou zeggen: "Frank heeft een ei gelegd!" Dat zou toch niemand geloven? 

De eerste nacht nadat ik door de tuin had gelopen ging Sandra bij de anderen in het zogenaamde Tok-huis, terwijl ik in Soestdijk ging slapen. Ik hoorde ma Tok aankomen, zij doet elke avond de deur van dat grote hok dicht, omdat de tsaar anders iedereen te vroeg

gezellig in de tuin met elkaar

wakker maakt met zijn gekraai. 

Ze keek eerst bij mij en ze knipoogde, ik begreep toen nog niet waarom, maar even later kwam ze terug met Sandra in haar armen. Ze zette mijn vriendin naast mij en zei dat we lekker gezellig samen in Soestdijk mochten slapen. Dat was zó fijn, ik kroop dicht tegen haar aan en we kakelden zachtjes nog even voor we gingen slapen. En de volgende morgen was het Tok-huis nog dicht toen wij wakker werden en lekker door de tuin gingen banjeren. 

Sandra (op stok) en Trijntje samen in Soestdijk voor de nacht

De avond daarop ging Sandra weer naar het Tok-huis en weer bracht ma Tok haar bij mij. Daarna kwam Sandra uit zichzelf elke avond bij mij slapen zodat wij nu met ons tweeën een heel paleis delen. Overdag komen de kleintjes ook wel eens in Soestdijk, dat mag best van ons, ik ben ook al een paar keer in het grote Tok-huis geweest, daar is ook eten en drinken, hetzelfde als dat van Sandra en mij. En heel hoog zijn daar zitstokken en een plateau, eigenlijk net zoals bij ons. 

Sandra gaat meestal op een stok zitten, ik heb dat nog nooit gedaan, ik slaap lekker in de warme bodembedekking, vlakbij haar. 

Ik ben helemaal thuis gekomen hier in de Tok-tuin en ik ben blij dat ik hier mag wonen voor de rest van mijn leven.

 

Belangrijk nieuws

Sandra:

Er is iets heel fijns gebeurd in de Tok-tuin de afgelopen week. 

Iets wat ik niet had durven dromen. 

Soestdijk staat klaar

Pa en ma Tok waren met de auto weggeweest en in die auto namen ze een vervoersmandje mee. Op de heenreis was dat mandje leeg, maar toen ze terugkwamen niet meer. Ma Tok had de dag ervoor al het nachthok van Soestdijk (míjn Soestdijk) opnieuw in orde gemaakt en de grote ren voor de deur gezet. Wij konden er nu niet meer in, maar er werd wel nieuw voer en schoon water neergezet. 

Toen had er bij mij al een lampje moeten gaan branden. 

Ma Tok kwam met het mandje de tuin in en eruit haalde ze een bruine kip, die erg op mij leek. 

de lege vervoersmand

Ze praatte tegen de kip en zette haar voorzichtig in het nachthok waarna ze de deur daarvan dicht deed. 

Ik dacht eerst dat ik gedroomd had, maar na een poosje kwam de grote bruine hen naar beneden over het trapje. Ze kwam dicht bij het gaas van de ren staan en ik ging naar haar toe. "O, wat fijn om een soortgenoot te zien!" kakelde ze zachtjes. "En nog een heleboel kleintjes ook! Kom jij ook uit een legschuur?" Ik keek haar aan en kakelde terug dat ik niet uit een legschuur kwam maar uit een bos, samen met een vriendin, die nu overleden was. Ik werd droevig toen ik aan Saartje dacht, de nieuwe kip zag dat en vroeg of dat al lang geleden was. 

Ik kon even niets uitbrengen,

Sandra bij Soestdijk

ik schudde mijn kop en toen keek ze me heel lief aan. Ik begreep dat zij met mij meevoelde en dat ze me begreep. 

Om weer wat vrolijker te worden vroeg ik haar of ze al een naam had gekregen van ma Tok. "O, is die vrouw ma Tok? Ze noemde me Trijntje, ik denk dat dat mijn naam is." Ik vertelde haar dat ze nu Trijntje Tok heette, omdat wij allemaal leden zijn van de familie Tok. Ze vond het erg chique om een dubbele naam te hebben, in de legschuur had ze gewoon "kip" geheten, net als alle anderen. "Het ziet er hier goed uit, ik heb een mooi schoon hok gekregen met lekker eten en schoon water. Komen jullie straks allemaal hier bij mij slapen?" Ik vertelde haar dat dat nooit zou passen, wij slapen in het Tok-huis, achterin de tuin. Maar als zij helemaal

Sandra en Nikolaas bij de ren van Soestdijk

gewend zou zijn zou ze ook los door de tuin mogen scharrelen en misschien konden wij dan samen in Soestdijk slapen, net zoals ik dat met Saartje had gedaan. 

Dat leek haar een heel goed plan. 

Ze kon niet geloven dat iemand haar nachthok te klein vond voor alle kippen in de tuin, in de legschuur sliepen ze allemaal bovenop en tegen elkaar aan. Maar ze dacht dat ze wel zou kunnen wennen aan de ruimte, als ze maar niet te lang alleen hoefde te blijven. 

Trijntje verkent haar nachthok

Tsaar Nikolaas kwam ook even kennis maken met zijn nieuwe dame; hij stelde zich netjes voor en zei dat hij haar een mooie hen vond. Trijntje begon gewoon te blozen, zoiets had ze vast nog nooit eerder gehoord. 

's Avonds namen we afscheid en ging ik naar het Tok-huis om te slapen. Ik hoorde later ma Tok tegen Trijntje praten, ze zei dat ze nu wel het nachthok in moest gaan om te slapen, anders zou ze het te koud krijgen. 

En daarna kwam ze onze deur sluiten. 

Wat was ik gelukkig!

De grrap

 Daantje en Dirkje:

Hahaha, daarr hebbûh we iederreen toch maarr weerr mooi te pakkûh gehad, al is niet alles verrlopûh zoals wè haddûh bedacht. 

Saartje zaliger

Jammerr dat Saarr dood ging, daarrdoorr kwam err plotseling een eind aan ons grrapjûh. 

Maarr we hoorrdûh dat err toch iemand bang was geworrdûh en dat deed ons errug goed! 

Weet u niet waarr dit overr gaat? Dan moet u de verrhaaltjûs toch beterr bè houdûh hoorr. Wè sèn err niet voorr niets met onse lolletjes. Ja, gaat u eerrst maarr evûh inhalûh wat u gemist hebt, dan hoevûh wè het niet allemaal nog een keerr te verrtellûh. Vanaf twaalf novemberr, "Humorr" heet dat verrhaaltjûh. 

Heb u ook wat te doen. 

Wiske wil weten of de tsaar humor heeft

So, bègelezûh? 

En, begrrijpt u het nu? 

Nog niet? 

Dan bent u echt dom hoorr. 

Goed, dan zullûh wè het in het korrt verrtellûh. 

Wiske vond dat err weerr eens iets grrappigs moest gebeurrûh hierr in de têun, dus natuurrlûk vrroeg ze aan ons om dat te rregelûh. En korrt daarrop lagûh err kleinûh eierrûh in Soestdijk, terrwèl Saarrtjûh en Sandrra altijd grrote eierrûh leggûh. Toen Saarrtje besloot om onderr de Tok-têun te gaan wonûh en Sandrra bè ons in het Tok-huis haarr intrrek nam viel

Linda, bang om enorme eieren te moeten leggen

het niet meerr op waar grrote en waar klène eierûh gelegd werrdûh, dus toen moestûh wè wel stoppûh met ons gèntjûh. Gelukkig was klène Linda al flink van strreek gerraakt, zè was bang dat zè van die rreuze-eierûh zou moetûh gaan leggûh. Hahahahaha, wè kwamûh niet meerr bè toen wè dat hoorrdûh. Linda was al naarr haarr moederr Pippa gegaan om te vrragûh hoe dat nu moest. Pippa had ons natuurrlûk doorr en zè steldûh haarr brroeddochterr gerrust. Ze verrteldûh err niet bè dat wè errachterr zatûh, dat was fideel van haarr, maarr ze heeft het wel tegen de tsaarr gezegd en die

tsaar Nikolaas probeert zijn snavel strak te houden

prrobeerrdûh zijn snavel rrecht te hoûdûh, maarr dat luktûh niet, hij begon kèharrd te schaterrûh van het lachûh. 

En toen moestûh wè bè hem komûh. Hij wildûh ons een standjûh gevûh, maarr dat luktûh niet errug omdat hè zo moest lachûh om ons grrapjûh. Hè wilde wel wetûh hoe wè het voorr elkaarr haddûh gekrregûh om klène eierrûh in Soestdijk te krrijgûh. Nou, dat was makkeluk geweest, wè haddûh gewoon alvast een klèn eitjûh gelegd in het nachthok en daarr een beetjûh bodembedekking overrheen geduwd met onze snavels. Sandrra en Saarrtjûh zagûh die eitjes niet toen ze selluf gingûh sittûh en ze dachtûh dat ze een ei haddûh gelegd, maarr dat was niet zo, ze

Sandra en Saartje in het nachthok van Soestdijk

voeldûh een ei achterr zich en dachtûh dat dat van hen was, terrwèl dat ons ei was, hihihi. Nikolaas moest nu nog harrderr lachûh en net zoals vrroegûr Laza dat altèd deed rriep de tsaarr ons allemaal bè elkaarr om ons de gelegenhèd te gevûh ons grrapjûh te verrtellûh. 

Wiske knipoogdûh naarr ons en zè verrtelde dat ze helemaal gerrust gesteld was: Onze nieuwûh haan heeft ook humorr! Hoerra!

Eierziekte?

Linda:

Ik begrijp er niks van, nu is Saartje er niet meer en Sandra slaapt bij ons in het Tok-huis. 

ei van Sandra/Saartje (links) en 1 van de anderen

Maar er was toch iets raars aan de vleugel in Soestdijk? Saartje en Sandra kakelden er met iedereen over dat zij plotseling veel kleinere en lichtere eitjes legden. Maar nu hoor ik daar niemand meer over. Dat komt natuurlijk doordat Saartje er niet meer is en Sandra bij ons woont, als zij nu kleinere eitjes legt valt het niemand op. Maar ik wil toch graag weten hoe het kwam dat die eitjes zo veranderd waren. Misschien is het wel iets engs, iets besmettelijks. Zou ik dan nóg kleinere eitjes gaan leggen? 

Linda, Sandra en Pippa in de tuin

Of, en daar moet ik niet aan denken, net zulke grote als die van Saartje en Sandra! Dat zou een ramp zijn. Met wie kan ik hier nu het beste over kakelen? Ik maak me echt zorgen. Ik denk dat ik naar mama Pippa ga, dat is tenslotte mijn broedmoeder en zij is erg wijs, ze heeft al zoveel meegemaakt hier in de tuin. Ik heb haar daarnet nog gezien, o, daar loopt ze samen met Sandra. Ik weet niet of het een goed idee is om het aan mama te

iedereen legt haar eieren nu op het plateau van het Tok-huis

vragen waar Sandra bij is, zou zij dan niet verdrietig worden omdat ze aan Saartje moet denken als ik over de eieren begin? Maar misschien is het juist wel goed, zij weet uit de eerste vleugel wat er mis was met de eieren in Soestdijk. Soestdijk staat nu trouwens weer leeg, ik heb ma Tok er al naar zien kijken, zouden daar weer nieuwe bewoners in komen? Maar daar ging het niet over, ik zou naar mama Pippa gaan. "Mama," vroeg ik zachtjes, want je hoort niet in te breken als er een paar hennen in gesprek zijn. "Momentje, Linda," kakelde Pippa en ze kletste nog even verder met Sandra, die mij een knipoog gaf en tegen haar zei

Linda kijkt angstig

dat ze later wel verder konden kakelen, een vraag van een broeddochter moest voorgaan. Ik bedankte haar hartelijk, zoals ik dat van mama had geleerd en Pippa liep met mij mee naar een rustig plekje. Ze vroeg wat er zo belangrijk was dat zij haar gesprek met een grote hen moest afbreken. Ik wilde zeggen dat ze eigenlijk alleen maar gezellig aan het kletsen was geweest met Sandra, maar bij nader inzien leek me dat niet zo'n goede opening van het gesprek dus hield ik wijselijk mijn snavel dicht. Totdat ik bedacht dat ik nu wel íets moest zeggen en ik vertelde mama mijn overpeinzingen over de vreemde eieren in het nachthok van Soestdijk. "Maar daar hoef jij je toch niet druk over te maken, dat is al voorbij," kakelde Pippa. 

mama Pippa

"Maar als het nu eens besmettelijk is en ik straks net zulke grote eieren moet gaan leggen als Sandra..." kakelde ik bibberend. 

Mama Pippa dacht even na en begon toen te grinniken. 

"Ik denk dat ik wel weet hoe het in elkaar zit," zei ze en ze drukte me op het hart me  er geen zorgen over te maken, omdat er niets besmettelijks aan was. Ik liep geen enkel gevaar en de andere hennen ook niet.

Ik keek haar verbaasd aan, zou zij meer weten over het eieren-mysterie?

En u, weet u het ook?