Een gelukkige kip

Trijntje:

Waar ik nu toch ben terecht gekomen, het is geweldig! 

een deel van de Tok-tuin met Soestdijk

Er is hier een grote tuin en er zijn een heleboel kleine kipjes, een grappig haantje en het mooiste: een vriendin! 

Ze heet Sandra en ze lijkt erg op mij. Ze is wel veel ouder dan ik en ook veel wijzer, maar dat is juist fijn, nu kan ik alles aan haar vragen. Eerst sliep ik alleen in een enorm hok, ik begreep niet dat dat alleen voor mij was, die grote ruimte, maar het was echt zo. Het was wel een beetje eenzaam zo 's nachts, maar na een paar nachtjes alleen mocht ik het hok uit en de tuin in. 

Trijntje voor het eerst buiten de ren

Wat een ruimte! Ma Tok had voor alle kippen heel veel lekkers gestrooid, zodat iedereen druk bezig was met snoepen, te druk om op mij te letten. Sandra kwam bij mij om me een rondleiding te geven door het koninkrijk van de tsaar, zoals de haan hier heet. En natuurlijk snoepten wij en passant ook mee van het lekkers. De anderen kenden mij al een beetje, we hadden door het gaas van de ren al kennis gemaakt, dus ze lieten mij met rust of ze kwamen een praatje met me maken. Sandra bleef bij me om me te beschermen, maar dat was helemaal niet nodig. 

Trijntje (rechts) en Sandra

Tsaar Nikolaas maakte een dansje voor mij, dat was heel bijzonder. 

Bij de mevrouw waar ik door pa en ma Tok ben gehaald waren ook hanen, maar die waren veel groter dan Nikolaas. Die mevrouw heet ook Sandra, grappig hè? Sandra Tok is naar haar vernoemd en ook naar een mevrouw die hier beneden in het mensenhuis werkt. Ik heb gehoord dat er daar ook mannen werken en dat die jaloers waren omdat zij niet vernoemd waren. Hahaha, dat vond ik heel grappig,

Trijntje bij de andere kippen in de tuin

samen met Sandra heb ik daar een hele tijd om gegrinnikt. Je geeft een hen toch geen mannennaam, stel je voor dat je zou zeggen: "Frank heeft een ei gelegd!" Dat zou toch niemand geloven? 

De eerste nacht nadat ik door de tuin had gelopen ging Sandra bij de anderen in het zogenaamde Tok-huis, terwijl ik in Soestdijk ging slapen. Ik hoorde ma Tok aankomen, zij doet elke avond de deur van dat grote hok dicht, omdat de tsaar anders iedereen te vroeg

gezellig in de tuin met elkaar

wakker maakt met zijn gekraai. 

Ze keek eerst bij mij en ze knipoogde, ik begreep toen nog niet waarom, maar even later kwam ze terug met Sandra in haar armen. Ze zette mijn vriendin naast mij en zei dat we lekker gezellig samen in Soestdijk mochten slapen. Dat was zó fijn, ik kroop dicht tegen haar aan en we kakelden zachtjes nog even voor we gingen slapen. En de volgende morgen was het Tok-huis nog dicht toen wij wakker werden en lekker door de tuin gingen banjeren. 

Sandra (op stok) en Trijntje samen in Soestdijk voor de nacht

De avond daarop ging Sandra weer naar het Tok-huis en weer bracht ma Tok haar bij mij. Daarna kwam Sandra uit zichzelf elke avond bij mij slapen zodat wij nu met ons tweeën een heel paleis delen. Overdag komen de kleintjes ook wel eens in Soestdijk, dat mag best van ons, ik ben ook al een paar keer in het grote Tok-huis geweest, daar is ook eten en drinken, hetzelfde als dat van Sandra en mij. En heel hoog zijn daar zitstokken en een plateau, eigenlijk net zoals bij ons. 

Sandra gaat meestal op een stok zitten, ik heb dat nog nooit gedaan, ik slaap lekker in de warme bodembedekking, vlakbij haar. 

Ik ben helemaal thuis gekomen hier in de Tok-tuin en ik ben blij dat ik hier mag wonen voor de rest van mijn leven.