Droom en werkelijkheid

Daantje en Dirkje:

Wat ons nôu weerr is overrkomûh, juh gelooft ut niet.

het Loo in de Tok-tuin

Komûh we niksverrmoedûnd de têun in en zien we ma Tok bè ut Loo, u weet wel, dat hôutûh hokkie, staan prratûh. 

Worrdt ze dement? 

Staat ze in zichzellûf te prratûh? Dat hokkie was toch leeg? Of is daarr iets gebeûrd zonderr dat wè het merrktûh? 

Natuurrlûk gingûh we kèkûh wat err aan de vleugel was daarr. 

En wat we toen zagûh: onze veerrûh gingûh rrechtop staan. 

is Geertrui herleefd?

Dat kon toch niet? 

In dat hokkie zat Geerrtrrui! 

U begrrijpt het natuurrlûk: wè rendûh err op af. 

"Geerrtrrui!" rriepûh wè om ut harrdst. Maarr ut wittûh kuiffie kakeldûh niets terrug. 

Waarrûh wè gek geworrdûh? 

Ma Tok keek naarr ons en zei: "Lieve meiden, dit is een verrassing speciaal voor jullie. Het is niet één van de Geertruitjes, die zijn terug gekomen, want dat kan niet. Zij zijn overleden en komen nooit meer in de tuin, al liggen ze er wel onder en blijft hun geest hier altijd hangen. Dit is een nieuwe kuifhoentje, ik heb haar speciaal uitgekozen omdat

Ursula Geertruida

ze zo op Geertrui lijkt. Aan jullie de eer om haar een naam te geven. De enige voorwaarde is dat die naam met een "U" moet beginnen." 

Nôu, u begrrèpt wel dat wè snel gingûh denkûh overr een naam voorr deze bijzonderre kip. "U, U", kakeldûh we om ut harrdst. Tot we elkaarr aankekûh en het wistûh: "Urrsula" riepûh we naarr ma Tok. Die lachte en zei dat ze dat een mooie naam vond. "En omdat ze zo op de Geertruitjes lijkt zullen we haar Ursula Geertruida Tok noemen," voegdûh ze erraan toe.

de hele familie komt kijken naar het nieuwe kipje

"Hiep hiep hoerra voorr Urrsula Geerrtrruida!" schrreeuwdûh wè, zo harrd dat alle kippûh erraan kwamûh rrennûh. 

"Wat is hier aan de vleugel?" kakeldûh de tsaarr. "Kèk dan selluf, juh!" rriepûh wè, "err is weerr een Geerrtrrui in de têun!" 

Natuurrluk begrreep hij err niks van, hij heeft Geerrtrrui nooit gekend, maarr de ouderre hennûh kwamûh allemaal op een drrafje aangerrend om te kijkûh of ut waarr was. En dat was ut natuurrlûk. Urrsula G. kwam naarr benedûh in de rren en iederreen kwam vlakbè staan om haarr te verrwelkomûh. Ze keek un beetjûh

gezellige boel bij de ren van het Loo

verrlegûh naarr al die kippûh en ze kakeldûh helemaal niet. 

Om haarr op haarr gemak te stellûh gaf ma Tok haarr wat meelworrumpies, die ze lekkerr ging opsnavelûh. Wè kregûh allemaal ook een flinke dosis van die lekkerrnij, vlakbè de rren van Urrsula G. Zo kondûh we elkaarr goed zien onderr het smikkelûh van dat lekkerrs. 

Ursula Geertruida Tok

Die avond gingûh wè opgewondûh naar ut Tok-hêus om te slapûh, de
tsaarr had ons drrie keerr moetûh rroepûh voorrdat we ons kondûh losrrukkûh van onze nieuwe vrriendin, die nog steeds geen snavel had opengedaan tegen ons. Maarr dat zou vast wel goedkomûh, daarr zijn wè zekerr van! Ze heet niet voorr niets Urrsula Geerrtrruida!

Wè kakeldûh nog un tijdjûh doorr toen we op stok zatûh, maarr toen werrd Nikolaas boos en zijn we toch maarr gaan slapûh. We drroomdûh allebè overr Geerrtrrui, die was terruggekomûh in de Tok-têun.

Haantjesgedrag

Tsaar Nikolaas:

Ma Tok is ons allemaal aan het behandelen zodat die nare worminfectie zal verdwijnen. 

flesjes met vitamine voor door het drinkwater

Het ontwormingsspul in ons drinkwater is vies, maar met een schepje honing erdoor is het goed te drinken. 

We zijn nu bezig met een vitaminekuurtje, dat is nodig na het wormmiddel. En over een paar dagen krijgen we voor de zekerheid nog twee dagen het wormspul en dan weer vitamines. Het is een heel gedoe, maar volgens ma Tok werkt het goed, ze ziet nergens meer wormpjes in onze poep. 

Waarom we dan toch nog een tweede kuur krijgen? 

de tsaar in de aanval

Omdat die wormpjes eitjes leggen en als die uitkomen moeten ze ook nog weg. Het staat op het flesje zegt ma Tok en ze volgt de gebruiksaanwijzing precies op. 

Wat zegt u? Of ik ma Tok nog steeds aanval? 

Ja, dat doe ik trouw, ik spring iedere ochtend tegen haar benen met mijn sporen vooruit en ik pik ook in haar broekspijpen. 

Nee, hoger kan ik niet komen, hoewel ik haar pas in haar hand heb gepikt toen ze een waterbak op de grond zette. Het bloedde en ze begon te mopperen. Tja, moet ze maar handschoenen aan doen, ik kan er niets aan doen, ik moet mijn hennen beschermen tegen alles en iedereen, dus ook tegen ma Tok, die steeds zomaar de Tok-tuin in komt lopen. 

U zegt dat ze dat doet om voor ons te zorgen? Dat kan wel zo zijn, maar toch moet ik tegen haar opspringen, dat is nu eenmaal mijn natuur. Ik hoorde dat mijn voorganger het niet deed, nou dat was dan een slome haan, die niet wist wat zijn taak was. 

Toch hebben de hennen, die hem nog gekend

LazaRus, de vorige haan, was wel degelijk zorgzaam

hebben, het regelmatig over hem, ze vonden hem allemaal geweldig. Doe ik dan iets fout? 

Ik denk het niet, elke haan is verschillend en ze moeten het nu met mij doen hier. Het zou wel raar zijn als ik precies hetzelfde zou doen als een andere haan. 

Ik herinner me nog dat ik LazaRus om hulp heb gevraagd toen ik net hier was en de kippen mij nog niet accepteerden. Hij gaf geen antwoord en dat kon hij ook niet, want hij was dood, maar toch vond ik het een beetje flauw van hem. Maar goed, toen besloot ik dat ik het nu op míjn manier zou gaan doen en dat iedereen daar maar aan moest wennen, ook ma Tok. 

Nikolaas (onderaan) kijkt naar Trijntje

Ik treed de hennen regelmatig, dat is goed voor ze en voor mij ook. Ik heb een voorkeur voor de wat grotere kippen, zoals Trui, Sandra en Trijntje. Vooral de laatste vind ik erg mooi en lief is ze ook, ze laat mij bijna altijd toe, behalve als ze groente aan het eten is, dat vindt zij zó lekker dat ze zelfs mijn avances ervoor afslaat. Nu ik dit weet wacht ik even tot ze klaar is met eten, ondertussen pak ik dan gewoon één van de anderen. 

Of ik erbij kan, bij zo'n grote kip? Natuurlijk kan ik dat, een kip gaat liggen als een haan haar wil treden, dus het is geen probleem dat haar poten veel langer zijn dan de mijne. Zo, dat weet u dan ook weer. 

Vies praatje

Pavlova:

Ik ben al weer een jaar hier in de Tok-tuin. 

Wat gaat de tijd toch snel. 

Pavlova alleen in het Loo

Ik weet nog als de dag van gisteren dat pa en ma Tok bij Hoogendoorn langs mijn hok liepen en dat ze terugkwamen en mij meenamen naar Leiden. Ik zat helemaal alleen in een doos in de auto en in de tuin werd ik ook weer alleen in een hok gezet. Ik had er alle ruimte en vanuit de ren kon ik andere kippen horen kakelen. 

Bang was ik niet, dat ben ik nog nooit geweest. Er kwam een heel grote hen op mij af, ik zag dat ze probeerde mij te intimideren en omdat de aanval de beste verdediging is vroeg ik haar wie zij was. 

Pavlova ontmoet de grote Katie

Ze keek een beetje verbaasd en gaf toen gewoon antwoord. Dat was Katie, die nu allang niet meer leeft (zie "Nog een aanwinst voor de Tok-tuin" van 29-01-2021). 

Ik hoorde dat ma Tok mij graag wilde hebben als hen voor de tsaar, zodat wij samen mooie Grubbe baardkriel kuikens zouden kunnen maken. Vorige zomer was ik daarvoor nog een beetje te jong, maar misschien gaat het dit jaar wel gebeuren. 

Op het ogenblik leg ik geen eitjes, het is te koud en er is te weinig daglicht. 

wormpjes in kippenpoep (foto internet)

Vooral dat licht hebben wij nodig, wij eten alleen maar als het licht is en met deze korte dagen krijgen we niet genoeg binnen om daar eieren van te maken. 

En er is nog een reden voor het niet leggen van ons. 

Wij hebben wormpjes. 

Nee, geen wormen om te eten, maar foute wormpjes in onze darmen. Die nemen ons voedsel en zo krijgen wij te weinig. Daar is niet tegen aan te eten, die nare parasieten vreten onze darmen helemaal leeg. 

Hoe ma Tok ontdekte dat wij last hadden van die akelige diertjes? Zij zag dat in onze poep. 

het anti-wormmiddel voor door het drinkwater
(foto Hoogendoorn)

Daar zitten allemaal witte sliertjes in, die lijken op mie van de Chinees. Ik weet niet wie ermee begonnen is en ook niet wie wel en wie niet besmet is, maar ma Tok is rigoureus aan de gang gegaan met de bestrijding. Zo heeft ze, nadat ze onze poepjes van de mestplanken had verwijderd, die planken helemaal schoongeboend met een middeltje dat ze nog in de grote schuur had staan. Onze zitstokken zijn ook schoon geschrobd en afgespoeld onder de kraan. Ze waren nog wel een beetje vochtig toen ze weer in ons huis werden gelegd, in de mist droogden ze niet erg, al had ma Tok ze wel afgedroogd met een oude doek. 

wormpilletjes

En de belangrijkste maatregel is dat wij door ons drinkwater een middeltje tegen wormpjes krijgen. We moeten allemaal goed drinken heeft ma Tok gezegd, als dit niet helpt moeten we allemaal een pilletje slikken en dat is best een gedoe. We moeten dan allemaal om de beurt van onze stok worden gepakt in de avond en als we dan een pilletje hebben gehad moet ma Tok onthouden wie er wel en wie nog niet behandeld zijn. 

Daarom is dit middeltje door het drinkwater veel gemakkelijker, dus dat probeert zij eerst. 

Om ons te verleiden goed te drinken heeft ma Tok een beetje

honing door het drinkwater

honing door ons drinkwater gedaan, dat is lekker, dus we drinken flink. 

Nu is het dus afwachten of het gaat werken. 

Een enkele keer legt één van ons nog wel een eitje, maar die doet ma Tok weg.

Eieren eten waar misschien medicijnrestjes in zitten, of nog erger: stukjes worm, lijkt haar niet gezond en al helemaal niet lekker. 

Voorlopig even geen eitjes dus.

Mijn excuses voor dit vieze verhaaltje, maar ja, dit gebeurt in de Tok-tuin en u wilt op de hoogte gehouden worden, toch?

Even bijkakelen

Trui:

Ik hoorde van ma Tok dat mijn vorige baas jarig is geweest en dat zij hem een foto van mij heeft gestuurd. 

Trui met Trees toen ze net in de Tok-tuin waren gekomen

Dat vind ik fijn, ik had het goed bij hem. 

Maar nu woon ik al zo lang in de Tok-tuin dat ik niet goed meer weet hoe hij eruit zag. Ik zou heel blij zijn om hem nog een keer te zien. Zou u eens hier willen komen kijken naar mij, meneer Kees? 

Mevrouw Truus mag natuurlijk ook meekomen en u kunt dan ook meteen een doosje eitjes van ons meenemen naar huis. 

Verder mag ik van ma Tok vertellen over de kippen van mevrouw Ali in het verre oosten van het land.

lady Di, een oudere kip

Nora, ook een oudere hen

Er is daar heel wat gebeurd sinds de vorige keer dat u iets over hen hoorde. 

Zo zijn er daar vorig jaar drie kuikens uitgebroed, die allemaal hanen bleken te zijn en dus weg moesten omdat mevrouw Ali in een woonwijk woont waar hanengekraai niet wordt getolereerd. 

3 van de 5 nieuwe kipjes

Ze had toen nog maar vier kippen over in haar hok, dat was niet echt veel, het hok is best groot. 

Maar gelukkig is er ook weer een uitbreiding geweest van de kippenfamilie daar. 

Iemand wilde stoppen met het houden van kippen en mevrouw Ali hoorde dat. Ze ging kijken in de veronderstelling dat er vier hennetjes op haar stonden te wachten, maar het bleken er zes te zijn. 

4 van de 5 nieuwen

Omdat zij nog maar vier kipjes in haar hok thuis had vond zij een toename met zes hennen een beetje veel van het goede, dus nam zij er vier mee. Na een korte wen-periode ging het zo goed dat zij de andere twee mooie kipjes ook nog ging halen. Helaas is één van hen kort na aankomst overleden, ze zijn ook niet meer van de jongste, dus heel vreemd is dat niet. 

Er wonen daar in het verre oosten nu weer negen kipjes, dus het hok is weer gezellig vol. 

alle verre oosten-kippen bij elkaar

In de winter mogen ze overdag lekker los door de tuin lopen, in de zomer, als de planten bloeien, moeten ze binnen blijven anders blijft er van de mooie tuin niet veel over. 

Tja, wij kippen zien geen verschil tussen mooie en lekkere planten, vooral niet als de mooie ook lekker zijn. Gelukkig staan er hier in de Tok-tuin geen mooie lekkere planten, dus wij mogen hier het hele jaar door onze poten strekken buiten. 

Het is leuk om wat te horen over kippen in een andere omgeving dan de onze. 

Ik hoorde dat deze vijf dames nog geen namen hebben gekregen, maar dat gaat vast wel gebeuren. Ze hebben wel een ras-naam, het zijn sabelpoot krielen. Ik vind ze erg leuk met hun veren aan hun poten. En ik hoorde dat er ook eitjes worden gelegd daar in het oosten, zelfs in de winter. 

Niet dat dat hier niet gebeurt, maar bij mevrouw Ali was dat een nieuwtje.

Zo, u bent weer helemaal bijgekakeld over het verre oosten van het land.

Ik ga even wat drinken want ik heb er dorst van gekregen. 

Tot de volgende keer.

Een gelukkig nieuwjaar toegewenst.

 De familie Tok wenst u allen een mooi en gezond 2022 met veel nieuwe verhaaltjes.