Broodnodige bescherming

Tsaar Nikolaas:

Mijn kleine vriendin Floortje zit helemaal alleen in het Loo. 

de 5 eitjes van Floortje

Eerst wist ik niet wat ze daar deed, maar ik hoorde van mijn andere hennen dat zij daar zat om te broeden. Toen ging mij een licht op, dat woord kende ik nog van vorig jaar. Toen waren er ook twee hennen broeds, zij sloten zich helemaal af van de wereld om eitjes warm te houden zodat er een kuikentje in kon groeien. Wonderlijk is dat, een hen krijgt dan een soort van trance over zich en bemoeit zich niet meer met wat er verder in de tuin gebeurt, ze denkt alleen nog maar aan haar eitjes. 

Omdat Floortje daar nu zo zit moet ik haar natuurlijk extra goed beschermen, ze kan niet weglopen als er gevaar dreigt, omdat ze altijd eerst aan haar eieren denkt. 

Ma Tok gaat telkens kijken bij het Loo, ze zegt dat ze Floortje goed

Floortje gaat weer op haar eitjes zitten na het eten

moet verzorgen, maar als ze zo in dat hokje bezig is hoor ik Floor heel boos tekeer gaan en dan ga ik haar natuurlijk helpen, dat is mijn plicht. Ik vlieg met mijn sporen vooruit tegen ma Tok haar benen op en als dat niet helpt pik ik in haar broek. Boven de laarzen natuurlijk, anders voelt ze er niets van. Ma Tok zegt wel dat ze Floor geen kwaad doet, maar ik hoor mijn meisje toch duidelijk flink tegen haar schreeuwen, dus ik geloof haar niet zomaar. Pas bleef ik met mijn snavel in ma Tok's spijkerbroek hangen, dat was wel even vervelend, ik kon niet loskomen en toen moest zij mij notabene helpen. Dat was wel een deukje in mijn ego, maar ik blijf mijn vriendin toch beschermen, als ma Tok dat maar begrijpt. 

Pippa wordt oud

Ik heb het nu extra druk, want mijn andere hennen willen ook mijn aandacht en daar hebben ze ook recht op. Dus ik treed ze zoveel mogelijk, dat hoort bij de lente, dan kunnen er in hun eitjes ook kuikens gaan groeien. Dan moet er wel op gebroed worden, dat weet ik ook wel en Floor kan dat niet alleen af, maar er komt vast nog wel een andere hen op het idee om te gaan broeden. Ik heb gehoord dat Pippa elk jaar kuikens wil hebben, maar nu loopt ze nog gewoon tussen de anderen in de tuin te scharrelen. 

Ik heb haar eens goed bekeken, ze

Quinoa is een mooi hennetje geworden

wordt wel een beetje een oud dametje, al ziet ze er nog heel goed uit. Misschien is zij te oud geworden om kleintjes te kunnen opvoeden, dat is een zware taak, dat heb ik vorig jaar wel gezien. Quinoa is mijn eerste dochter, zij is een prachtige hen geworden, ik hoop dat er dit jaar weer zo'n geslaagd exemplaar bij de kuikens zit. Als er kuikens komen tenminste, ik hoorde tot mijn schrik dat er soms geen kuikens in de eitjes groeien, hoe warm ze ook worden gehouden. Dan zijn ze niet bevrucht en dat zou dan aan mij liggen. 

Heb je ooit..! 

Ik doe mijn best en meer kan ik niet. 

Ma Tok gaat zaterdag kijken of er kuikentjes in de eitjes van Floortje zitten. Ik hoop het van ganser harte, anders is al haar werk voor niets geweest. En dat van mij ook!

Oma Wiske?

Wiske:

Ik ben zo trots! 

Wilt u weten waarop, of liever: op wie? 

Floortje in het Loo

Op mijn kind, u weet wel, Floortje, die niet alleen mijn broeddochter is, maar ook mijn biologische dochter. En waarom ik trots op haar ben? Kijkt u maar eens naar de foto hiernaast, dan kunt u het vast wel raden. 

Zij zit in het Loo, al een paar dagen en ze zit er niet zomaar omdat ze het een fijn rustig plekje vindt, nee, ze zit ook ergens op. Nu weet u het vast wel. Inderdaad, ze zit op eitjes, mijn kleine Floor is broeds.

Ma Tok heeft haar vijf eitjes gegeven van ons, de familie Tok. Ik hoop toch zó dat er een paar, of in elk geval één eitje bevrucht is door de tsaar. Hij doet wel goed zijn best, maar met zoveel hennen kan

de tsaar op vrijersvoeten

hij niet zorgen dat elk eitje een begin van een kuikentje in zich heeft. 

Toen Floor een dag op deze vijf eitjes had gezeten verbaasde het ma Tok dat er geen eitjes meer werden gelegd door de andere dames. Een broedse kip legt niet, maar nu leek het wel alsof er niemand meer eieren produceerde. Alleen Trijntje, die zorgde nog echt elke dag voor een groot bruin ei, dat ze in Soestdijk neervlijde. Maar plotseling ging ma Tok een licht op: de kippen konden nog wel in het Loo komen. En ja hoor: toen ze

Floortje als kuiken

Floor van haar nest tilde zag ze daar geen vijf maar zeven eieren liggen. Ze vroeg aan Floortje hoe dat kon en de kleine broedster antwoordde dat er twee kippen op bezoek waren geweest bij haar, ze hadden gezellig gekakeld en hun eitjes bij haar neergelegd met de vraag of zij, nu ze toch aan het broeden was, die eitjes ook wilde meenemen. Floortje had dat prima gevonden, maar ma Tok zei dat dat niet de bedoeling was. Als er elke dag nieuwe eitjes bij zouden komen zouden het er zoveel worden dat Floor niet groot genoeg zou zijn om ze allemaal warm te houden. Bovendien zouden de kuikens dan niet op dezelfde dag, maar misschien zelfs een week na elkaar uit hun eitjes kruipen en dat zou

Wiske met dochter Floortje

niet handig zijn, want Floor zou dan én op de eitjes moeten blijven zitten én haar kuikens opvoeden. Dat gaat niet samen en dan komt er niets van de kuikens terecht. Gelukkig had ma Tok de datum op de eitjes, die ze aan Floor had gegeven, gezet, zodat ze de andere twee gemakkelijk kon herkennen. Ze haalde die twee eitjes weg en ze deed ook meteen het deurtje van het Loo dicht, zodat het niet weer zou kunnen gebeuren. 

Vindt u het geen mooi gezicht, mijn dochter op eitjes? 

Als het goed gaat word ik oma! 

Wiske met Floortje onder haar vleugel

Ik herinner me nog goed de tijd dat Floortje mijn kuiken was, ze was zo schattig! 

Ma Tok zal wat foto's van haar als kuiken bij dit verhaaltje zetten, op mijn verzoek omdat ik steeds aan toen moet terugdenken. 

Kijken naar broedeitjes is niet interessant, vandaar deze kuikenfoto's.

En over een paar weken weten we of Floortje ook kloek geworden is. Spannend!

Ik loop de hele dag met een vuurrood kammetje rond, gewoon omdat ik zo opgewonden ben. 

Wat duurt dat wachten lang!

Dames van stand

Pavlova:

Ik heb vriendschap gesloten met Ursula. 

mooie witte Ursula

Wij zijn tenslotte de enige hennen die helemaal wit zijn. Goed, Ursula heeft krulveren en ik niet, maar als je snel kijkt zie je dat verschil niet. 

Odette is ook bijna helemaal wit, maar haar staart is duidelijk grijs, dus dat telt niet. 

Ik vind Ursula een heel mooie hen met haar kuif en haar krullen. Ik heb gehoord dat er vroeger hier in de tuin twee van haar soort waren, die niet uit elkaar te houden waren, zelfs niet door ma Tok, daarom had zij hen dezelfde naam gegeven. Ik vind dat een beetje raar, hoe kun je nou dezelfde naam hebben als je tweelingzus? 

de beide Geertruien

De beide Geertruien hadden hier geen probleem mee, ze kakelden dat ze soms zelf ook niet wisten welke Geertrui ze waren. Die twee moeten veel humor gehad hebben. Daantje en Dirkje raken niet uitgekakeld over hen en ze hadden even de hoop dat Ursula net zo'n rare vogel zou zijn, maar dat is niet zo. Aan de ene kant jammer, ik had ook wel eens wat geintjes willen meemaken, maar aan de andere kant ben ik een adellijke dame, dus past Ursula beter bij mij dan zo'n Geertrui. Eerstgenoemde is duidelijk ook van goede komaf, dat hoor je meteen als je haar hoort kakelen, zó netjes en beschaafd klinkt dat. Ik heb met haar afgesproken dat wij samen gaan proberen de andere kippen een beetje op te voeden. Dat is wel

de tsaar met zijn poten in het eten

nodig, als je ziet hoe sommigen eten! Alsof het beesten zijn! Zelfs onze tsaar, van wie je toch beter zou verwachten, staat wel eens met zijn poten midden in het eten! 

Om maar niet te spreken van de taal die wordt uitgeslagen, dat is soms echt om de veren uit je kop te trekken. Vooral Daantje en Dirkje zijn erg, die laten zich erop voorstaan zo plat mogelijk te kakelen. "Lèds" noemen ze dat, wat zoveel betekent als "Leids". Ik moet vaak moeite doen om ze te verstaan. 

Daantje en Dirkje, leerlingen van de Geertruien

Ursula en ik zijn overeengekomen om net te doen alsof we hen niet begrijpen, als ze iets belangrijks te kakelen hebben moeten ze dat dan wel netjes doen, anders komt het niet over bij ons. Nu is het zo dat datgene wat zij te kakelen hebben meestal niet belangrijk is, zodat het helemaal niets uitmaakt of wij het verstaan of niet, maar zijzelf vinden hun opmerkingen natuurlijk wel waardevol, dus zijn ze vast gevoelig voor onze strategie. 

Wij, Ursula en ik, gaan ook iets proberen te doen aan het schrokken bij het eten, al weten we nog niet goed hoe we dat moeten aanpakken. Een voorbeeld stellen is moeilijk, je hoort te wachten totdat de ouderen hebben gegeten, maar als niemand dat doet komen wij pas aan de beurt als de brutaalsten onder hen al klaar zijn, zij zien dan niet hoe keurig wij eten en zo leert niemand iets. 

Odette, de filosoof van de familie Tok

Ik denk dat ik dit toch aan Odette ga voorleggen, al is zij niet helemaal wit. Ze is tenslotte de filosoof van de familie Tok, ze kan vast wel iets bedenken.

Misschien moet zij toch ook maar lid worden van onze club, al heeft ze een grijze staart. Wij zoeken overigens nog een passende naam voor ons groepje, we hebben al een paar ideeën. Wat denkt u bij voorbeeld van "de keurige kip" of "hoe gedraag ik mij zoals het hoort"? Beetje lang hè, die laatste, dat gaat hem niet worden. "Etiquette voor kippen" dat vond Ursula mooi, maar ik vind het net iets te, begrijpt u? 

Hebt u een voorstel? Laat het weten alstublieft, u weet inmiddels wel hoe dat moet neem ik aan. 

Alvast bedankt.

Rommeltje

Floortje:

Het weer is de laatste tijd gelukkig beter geworden. 

Daantje en Dirkje

Eerst die harde wind en daarna veel regen. De storm was nog wel lollig, we gingen tegen de wind in lopen en lieten ons dan achteruit blazen. Vooral Daantje en Dirkje deden dat, tot ze er genoeg van hadden en ze een wat gewaagder spelletje bedachten. Ze gingen op de ren van Soestdijk zitten en lieten zich door de storm naar beneden waaien. Ze schaterden van het lachen, die gekke meiden! Op een gegeven moment vielen ze over elkaar heen op de grond en toen vond de tsaar het wel genoeg. 

Nikolaas vindt het wel genoeg

Hij riep ze tot de orde en gelukkig stopten ze. 

Ik zag Ursula bedenkelijk naar hen kijken, ik denk niet dat dat een diepe vriendschap gaat worden tussen dat drietal. Ursula is best aardig, al kakelt ze nog steeds een beetje bekakt. 

Daan en Dirk noemen haar steevast "Uggie" en dat accepteert ze, maar of ze het leuk vindt weet ik niet. Ik noem haar altijd Ursula, dat vind ik beter bij haar passen.

Ma Tok is ons voor de zekerheid nog een extra wormkuurtje aan het geven, dus onze eieren mogen weer niet gegeten worden. 

Omdat ma Tok het erg jammer vindt om ze weg te gooien kookt ze ze hard en dan maakt ze er een lekker prakje van. 

Voor ons! 

Heerlijk is dat. 

geprakte hard gekookte eieren

We krijgen nu elke morgen dat lekkers te eten in de tuin als we uit ons huis mogen. We eten dat eerst op en dan gaan we pas verder met ons gewone voer, dat ma Tok dan ook weer in onze etensbak heeft gedaan. 

Er lopen nog steeds muisjes door het Tok-huis, maar ik heb het idee dat het er wel minder zijn. Tja, als er geen eten voor ze is komen ze niet meer. Of ze gaan in de glimmende bak. Ik heb eens goed gekeken naar dat ding en ik zag dat aan beide kanten helemaal onderin een gaatje zit waar een muis door past. Als ma Tok onze deur komt sluiten 's avonds rent er soms een muisje door het gat aan de ene kant de bak in om er door het gat aan de andere kant weer uit te komen. Ze lopen er dus gewoon doorheen! Dat is niet echt de bedoeling, maar het bewijst wel dat ze het ding niet eng vinden. Ma Tok zei pas dat ze niet kon wachten tot de man weer komt om de bak te legen, ze is zó nieuwsgierig hoe haar plannetje heeft uitgewerkt. Zouden we echt nog gaan meemaken dat de muizenplaag voorbij is? 

Maria (links), Wiske (rechts vooraan) en Floortje

En dan nog iets over mijn afstamming: 

Op de grote foto hierboven kunt u mij zien met mijn moeder Wiske en oma Maria zaliger. 

Maria was de broedmoeder van Wiske, die later mijn broedmoeder werd. Maar Wiske is ook mijn biologische moeder, dat kun je duidelijk zien, wij lijken erg op elkaar. 

Mijn verhaal is een beetje een rommeltje geworden, maar u zult het ermee moeten doen. 

Laten we maar zeggen dat de storm alles door elkaar heeft gewaaid.