Vakantie

 Pavlova:

Het was een rare week. Een heel rare week.

lekker naar buiten na de nacht

Waarom?

Ma Tok was er een paar dagen niet en er kwam iemand anders voor ons zorgen. Wij kennen haar wel, deze verzorgster, ze heet mevrouw Marit en ze woont hier vlakbij. Zij heeft al vaker voor ons de deur open gedaan in de ochtend, maar nog nooit zo vaak achter elkaar. En ze deed nu ook 's avonds de deur van het Tok-huis dicht als het donker was geworden. Ze deed dat net als ma Tok, ze ging ons tellen en omdat we allemaal netjes het huis waren binnengegaan deed ze onze deur dicht. Ik hoorde haar ook de kippen in de struik tellen en ze ging kijken of Xena en Xandra veilig in Soestdijk zaten om te slapen.

Xara en Daantje komen ook naar buiten

Wat dat betreft doet ze niet onder voor ma Tok, al heb ik liever onze eigen verzorgster, waarom weet ik niet, misschien omdat dat vertrouwd voelt. 

Mevrouw Marit ging in de ochtend ook onze mestplanken schoonmaken, dat had ze nog nooit gedaan omdat ze nooit langer dan één dag voor ons heeft gezorgd. Ze deed dat heel netjes, ik kan niet anders zeggen. En ze verschoonde ook ons water en ze strooide meelwormpjes in de tuin. 

Eigenlijk was alles net zoals anders,

wormpjes snoepen

maar toch niet. 

Ik was een beetje bang dat onze eigen ma Tok niet meer terug zou komen, zolang was ze nog nooit weggeweest. Ik vroeg aan mevrouw Marit wanneer ze weer zou komen maar zij verstond mij niet denk ik, ze gaf me geen antwoord. 

Ze maakte héél veel foto's van ons, dat was wel grappig. 

Toen het een dag regende gingen wij natuurlijk na het wormpjes snoepen allemaal schuilen, sommigen in Soestdijk, anderen onder de grote struik en ook een

schuilen in Soestdijk voor de regen

paar in het Tok-huis. Dat vond ze erg leuk, ze zei dat wij slim waren, maar dat wisten we al. 

Toch was ik blij toen ik vanmiddag ma Tok's stem weer hoorde, ze was dus toch terug gekomen. "Natuurlijk is ze er weer," kakelde Wiske, "dacht je nu echt dat ze ons zou kunnen missen?" Ik moet toegeven dat ik daar toch wel een beetje bang voor was geweest, het duurde zó lang, wel vier hele dagen. Ze vertelde dat ze bij haar broer en schoonzus was geweest, die waren op vakantie op een eiland en zij mocht daar ook een paar dagen komen. Ze had het erg naar haar zin gehad, maar ze had ons ook gemist. 

Nikolaas, de voetenpikker

Vooral het pikken in haar voeten door de tsaar, zei ze er met een grijns bij. Nikolaas keek haar aan om te zien of ze dat meende en hij stoof meteen op haar af om dat gemis goed te maken, maar dat was niet de bedoeling van ma Tok, ze stapte snel opzij en pakte de tsaar op toen hij mis pikte en daarbij bijna op zijn snavel viel. 

"Zo," zei ze, "wat dacht je, ik zal je leren zo lang weg te blijven?" Ze ging met onze baas op haar schoot op het stoeltje in de tuin zitten; Nikolaas keek beledigd rond, maar hij bleef toch stil zitten. 

Zou hij stiekem een beetje blij zijn dat ma Tok weer terug is? 

Ik in elk geval wel, er gaat niets boven de gewone gang van zaken.

Ma Tok: met dank aan mevrouw Marit voor haar goede zorgen en de foto's bij dit verhaaltje.

Een lekker hapje

Zaza:

Wat me nu toch is overkomen, ik schaam me diep.

de lekkere groene blaadjes

Eerst wilde ik het niet vertellen, omdat het zo'n domme actie was van mij, maar ma Tok heeft er foto's van gemaakt en ja, nu moet ik wel, want ze gaat de foto's hoe dan ook gebruiken en dan kan ik beter zelf het verhaaltje erbij vertellen dan een ander. 

Wat was er aan de vleugel? 

U weet vast wel dat ma Tok een poos geleden een roos heeft geplant in de tuin, maar dat die roos niet echt groeit, om het zo maar te kakelen. Die kale plant, hij bestaat uit een paar dode stokjes, staat in een soort gevangenisje, een rondje van kippengaas, om
te voorkomen dat Xena en Xandra er weer van gaan eten. Niet dat dat zo'n vaart zal lopen, er zit namelijk geen blaadje meer aan die stokjes,

Zaza na het opsnavelen van de groene blaadjes

laat staan een lekker mals gróen blaadje. Dus die gevangenis kan net zo goed weggehaald worden, maar ma Tok laat hem nog steeds staan. Het is eigenlijk geen gezicht. Maar goed, ik had al een tijdje geleden gezien dat er in de aarde naast die dorre takjes een paar heerlijke groene blaadjes aan het groeien waren. Ziet u ze op de foto? Ik zat er telkens verlekkerd naar te kijken, maar niet te opvallend, want ik wilde ze voor mij alleen hebben. Ik dacht en ik dacht, maar ik kwam er niet uit: hoe moest ik in die gevangenis komen om die lekkere hapjes te kunnen opsnavelen? Dat was nog niet zo gemakkelijk, maar uiteindelijk lukte het me toch. 

Zaza loopt rondjes door haar cel

Ik vloog omhoog en liet me toen naar beneden zakken tot vlakbij de blaadjes. Ze waren verrukkelijk, dat kan ik u wel vertellen. Ik bleef nog even zitten nagenieten, maar toen wilde ik weer verder gaan met scharrelen in de tuin. 

Alleen: hoe kwam ik nu weer uit die gevangenis? Ik probeerde omhoog te vliegen, maar omdat er zo weinig ruimte was kon ik mijn vleugels niet goed uitslaan en dat is wel nodig als je omhoog wilt gaan. 

Ik piekerde me suf, maar ik kwam er niet uit, zowel letterlijk als figuurlijk. Ik begon rondjes te lopen rondom de dode roos om te kijken

Zaza is weer vrij

of er ergens een opening in het gaas zat, maar helaas was die er niet. Wat moest ik nu? 

Gelukkig hadden de andere kippen niet in de gaten dat ik me zo in de nesten had gewerkt, anders zou ik me vreselijk geschaamd hebben. 

Na een hele poos zag ik ma Tok voor het raam in de gang van het mensenhuis staan. Ze keek naar me en gelukkig begreep ze mijn probleem. Ze kwam naar beneden en liep de tuin in. En hielp ze me toen uit mijn gevangenis? 

Nee, ze ging eerst foto's maken! 

Nota bene! 

Daar werd ik wel een beetje boos om, maar ik hield me in, want ik

Zaza doet net alsof er niets is gebeurd

had haar wel nodig om bevrijd te worden, wat ook nog een hele klus was, omdat ik er niet van houd om te worden opgepakt en ma Tok dat wel wilde doen om mij uit mijn gevangenis te tillen. Eindelijk was ik eruit. Ze lachte en zei dat ik een beetje dom was geweest. Ik deed net alsof er niets was gebeurd, zodat de anderen mij niet zouden kunnen plagen met mijn actie. 

De tsaar kwam kijken wat er aan de vleugel was geweest, maar ma Tok verklapte mijn domheid niet. Dat viel me weer mee van haar, hoewel ik nog steeds een beetje nijdig ben om die foto's.

De tsaar wil blijven

Tsaar Nikolaas:

Ik heb nogal bot gedaan tegen Annette vorige week en daar heb ik spijt van.

Nikolaas als kuiken bij mevrouw Angelique (vooraan)

Ik was best geschrokken door wat zij me vertelede over ma Tok, dat zij mij misschien wil terugbrengen naar mevrouw Angelique. 

Dus deed ik net alsof me dat niks kon schelen, om niet te laten zien dat ik hier toch echt wel een beetje bang van was geworden. 

Want ik wil helemaal niet terug! 

Ik heb het prima naar mijn zin hier in de Tok-tuin en de hennen onder mijn gezag zijn stuk voor stuk mooi en lief. Nou ja, Wiske uitgezonderd, die is altijd chagrijnig tegen mij, maar dat is er maar één. 

kleine Nikolaas en grote Xandra

Zelfs de grote dames Xandra en Xena zijn altijd vriendelijk tegen mij. Ik mag hen treden, al weet ik niet zeker of dat zin heeft omdat ik boven op hun rug niet helemaal mijn ding kan doen, als u begrijpt wat ik bedoel. 

En dan zou ik hier weg moeten? Vreselijk, ik moet er niet aan denken! Afscheid nemen van ma Tok en van de tuin en al mijn dames, nee, dat wil ik nooit. 

Of ik me nu beter ga gedragen naar ma Tok toe? Ik probeer het echt, maar het is vreselijk moeilijk om tegen je natuur in te gaan. 

de tsaar bij ma Tok op schoot

Ma Tok heeft me pas opgetild toen ik even niet oplette, ze droeg me door de tuin en ze ging zelfs een poosje met mij op schoot op een stoel zitten. Ze moest me wel vasthouden want ik voelde me een beetje een sloompie, welke fiere haan zit er nu bij een mens op schoot? Gelukkig hadden de kippen net een heleboel lekkers gekregen dus ze hadden niet in de gaten dat ik me in zo'n sullige positie bevond. Ik moet bekennen dat ik het eigenlijk stiekem best prettig vond op haar schoot, ze aaide over mijn veren en ze praatte zachtjes tegen mij. Maar zoiets moet natuurlijk niet te lang duren, anders gaan de kippen me straks uitlachen en dat kunnen we niet hebben. Toen ik weer op de grond stond was ik helemaal rustig geworden en ik had niet één keer de neiging om in de benen van ma Tok te pikken. 

de tsaar kakelt met Annette

Raar hè? Maar de volgende dag was ik het alweer vergeten, gelukkig had ze toen een lange broek aan en laarzen, zodat ik haar geen pijn deed. Ze zei tegen me dat ze had gehoopt dat ik haar niet meer zou aanvallen, maar dat ze het voor deze ene keer wel door de vingers wilde zien. En nu hoop ik maar dat ik mijn driften een beetje in toom kan houden voorlopig, dan mag ik misschien toch blijven. 

Ik ben ook naar Annette gegaan en ik heb haar verteld dat ik het niet zo had gemeend, wat ik had gezegd

de tsaar tussen zijn dames

over het niet erg vinden om weg te gaan uit de Tok-tuin. Ze keek me aan en kakelde dat ze het echt heel lelijk had gevonden en dat ze erg beledigd was geweest, maar dat ze me toch wel wilde vergeven als ik voortaan niet meer zulke nare dingen zou zeggen. Dat heb ik beloofd en nu mag ik haar ook weer treden, want dat mocht niet toen ze boos was. 

Tja, hennen zijn snel beledigd, daar moet ik rekening mee houden. 

Zo ben ik weer wat wijzer geworden. 

En nu maar hopen dat ik mag blijven...

Burgeroorlog op komst?

Annette:

Ik hoorde dat ma Tok erover aan het denken is om de tsaar in te ruilen voor een lievere haan.

tsaar Nikolaas 

Of dat gaat gebeuren weet ik niet, maar ik vind wel dat er in elk geval een haan nodig is hier in de Tok-tuin. 

Ikzelf zou het liefste weer een chabo haan hebben, ik ben nog steeds niet helemaal over het verlies van LazaRus heen, hij was zo'n goede haan voor ons. Hij kraaide iets minder schel dan de tsaar en toch beschermde hij ons goed. Hij was ook wat rustiger, maar dat komt misschien omdat ik hem niet als jong haantje heb gekend. 

Maar ja, wat moet de tsaar dan? Zou ma Tok hem echt helemaal naar mevrouw Angelique gaan terugbrengen? Dat schijnt heel ver rijden met de auto te zijn. 

En zou mevrouw Angelique hem wel terug willen hebben? 

goeie ouwe LazaRus

Ma Tok zal hem zeker niet aan zijn lot overlaten, daarvoor ken ik haar te goed. 

Ik weet het niet meer allemaal, het zorgt wel voor onrust onder ons, de hennen van de familie. Wij hebben niet veel last van het woeste gedrag van Nikolaas, maar ik vind het wel zielig voor ma Tok dat zij telkens bloedend de tuin verlaat. Als ze haar laarzen aan heeft weet de tsaar altijd nog wel een plekje te vinden waar hij haar kan raken. Ik heb aan hem gevraagd waarom hij dat doet, hij antwoordde dat hij het gewoon niet kan laten, hij voelt dat hij ons moet beschermen en dat kan hij maar op één manier. 

Ma Tok neemt het hem niet kwalijk,

Wiske heeft niets op met de tsaar

ze zegt dat het gewoon de aard van het beestje is, maar ze is niet blij met haar bloedende handen en benen, dat zie ik wel aan haar gezicht. 

Nu zijn er in de tuin een paar hennen die de tsaar niet echt mogen. Dat is niet vreemd, iedere heerser heeft wel tegenstanders, dat zie je in de mensenwereld ook. Het is nog niet zover dat er zich groepjes gaan vormen van voor- en tegenstanders, maar dat zou zomaar kunnen gaan gebeuren. 

Dat lijkt mij vreselijk, een soort van burgeroorlog in de Tok-tuin. Dat moet te allen tijde voorkomen worden vind ik. Maar hoe doe je dat als eenvoudig hennetje? 

Annette in gesprek met de tsaar

Ik zou graag naar ma Tok toestappen om haar te vragen wat zij van plan is te gaan doen aan de situatie, maar dat durf ik niet zo goed. De onzekerheid die er nu heerst is niet goed voor ons. 

Ik heb aan de tsaar gevraagd hoe hij het zou vinden om terug te gaan naar mevrouw Angelique. Hij keek mij een beetje wazig aan en kakelde toen dat hem dat niet zoveel zou uitmaken, mevrouw Angelique zorgt ook goed voor haar kippen. Toen ik hem vroeg of hij ons dan niet zou missen keek hij verbaasd. 

"Een haan is overal thuis

Nikolaas: er zijn overal kippen om te treden

en er zijn daar ook hennetjes om te treden en over te heersen," kakelde hij en hij liep naar de voersilo om zijn krop vol te stoppen. 

Heb je nou ooit! 

Dat had ik niet van hem gedacht, dat hij ons zomaar zou willen omruilen voor andere kippen. 

De eerstvolgende keer dat hij mij wil treden zal ik feestelijk bedanken voor de eer. 

Wat denkt hij wel?