De tsaar wil blijven

Tsaar Nikolaas:

Ik heb nogal bot gedaan tegen Annette vorige week en daar heb ik spijt van.

Nikolaas als kuiken bij mevrouw Angelique (vooraan)

Ik was best geschrokken door wat zij me vertelede over ma Tok, dat zij mij misschien wil terugbrengen naar mevrouw Angelique. 

Dus deed ik net alsof me dat niks kon schelen, om niet te laten zien dat ik hier toch echt wel een beetje bang van was geworden. 

Want ik wil helemaal niet terug! 

Ik heb het prima naar mijn zin hier in de Tok-tuin en de hennen onder mijn gezag zijn stuk voor stuk mooi en lief. Nou ja, Wiske uitgezonderd, die is altijd chagrijnig tegen mij, maar dat is er maar één. 

kleine Nikolaas en grote Xandra

Zelfs de grote dames Xandra en Xena zijn altijd vriendelijk tegen mij. Ik mag hen treden, al weet ik niet zeker of dat zin heeft omdat ik boven op hun rug niet helemaal mijn ding kan doen, als u begrijpt wat ik bedoel. 

En dan zou ik hier weg moeten? Vreselijk, ik moet er niet aan denken! Afscheid nemen van ma Tok en van de tuin en al mijn dames, nee, dat wil ik nooit. 

Of ik me nu beter ga gedragen naar ma Tok toe? Ik probeer het echt, maar het is vreselijk moeilijk om tegen je natuur in te gaan. 

de tsaar bij ma Tok op schoot

Ma Tok heeft me pas opgetild toen ik even niet oplette, ze droeg me door de tuin en ze ging zelfs een poosje met mij op schoot op een stoel zitten. Ze moest me wel vasthouden want ik voelde me een beetje een sloompie, welke fiere haan zit er nu bij een mens op schoot? Gelukkig hadden de kippen net een heleboel lekkers gekregen dus ze hadden niet in de gaten dat ik me in zo'n sullige positie bevond. Ik moet bekennen dat ik het eigenlijk stiekem best prettig vond op haar schoot, ze aaide over mijn veren en ze praatte zachtjes tegen mij. Maar zoiets moet natuurlijk niet te lang duren, anders gaan de kippen me straks uitlachen en dat kunnen we niet hebben. Toen ik weer op de grond stond was ik helemaal rustig geworden en ik had niet één keer de neiging om in de benen van ma Tok te pikken. 

de tsaar kakelt met Annette

Raar hè? Maar de volgende dag was ik het alweer vergeten, gelukkig had ze toen een lange broek aan en laarzen, zodat ik haar geen pijn deed. Ze zei tegen me dat ze had gehoopt dat ik haar niet meer zou aanvallen, maar dat ze het voor deze ene keer wel door de vingers wilde zien. En nu hoop ik maar dat ik mijn driften een beetje in toom kan houden voorlopig, dan mag ik misschien toch blijven. 

Ik ben ook naar Annette gegaan en ik heb haar verteld dat ik het niet zo had gemeend, wat ik had gezegd

de tsaar tussen zijn dames

over het niet erg vinden om weg te gaan uit de Tok-tuin. Ze keek me aan en kakelde dat ze het echt heel lelijk had gevonden en dat ze erg beledigd was geweest, maar dat ze me toch wel wilde vergeven als ik voortaan niet meer zulke nare dingen zou zeggen. Dat heb ik beloofd en nu mag ik haar ook weer treden, want dat mocht niet toen ze boos was. 

Tja, hennen zijn snel beledigd, daar moet ik rekening mee houden. 

Zo ben ik weer wat wijzer geworden. 

En nu maar hopen dat ik mag blijven...