Ze is er weer!

Tsaar Nikolaas:

Ze is er weer, ma Tok.

er moest veel gescholen worden

Ik ben erg blij dat alles nu weer helemaal normaal wordt, al is het prima gegaan met onze tijdelijke verzorger. Hij heeft ons heel goed van eten en drinken en lekkere wormpjes voorzien, daar kan ik niks op aanmerken. En het schoon houden van ons Tok-huis was ook voortreffelijk. Maar er gaat toch niets boven onze eigen ma Tok. 

Of ik hem heb gepikt, onze oom Tok? Dat is voor u een vraag en voor mij een weet. Ja, we hebben inderdaad op aanraden van het filosofen-klasje besloten hem "oom Tok" te noemen. Dat klinkt beter dan "tijdelijke verzorger," dat zult u toch met mij eens zijn. Dat laatste klonk zo afstandelijk dat we er

zieke Babette in de tuin

meteen maar toe over zijn gegaan hem om te dopen. Het was een idee van Odette en zij is de oudste hier in de tuin en bovendien professor, dus haar voorstel werd direct aangenomen. 

Ondanks de goede zorgen van oom Tok is er toch een kipje overleden tijdens de afwezigheid van ma Tok. Zij was al lange tijd niet in goede doen, dus ma Tok was niet heel erg verbaasd toen zij te horen kreeg dat het niet goed met haar ging. Er is nog telefonisch contact geweest tussen ma en oom Tok, de laatste is

Babette in haar hokje met verwarming

nog met Babette naar de dierenarts geweest en heeft haar antibiotica toegediend, terwijl mevrouw Marit het ziekenhokje voor haar had klaargemaakt, maar dat alles heeft niet mogen baten. 

Oom Tok en mevrouw Marit hebben Babette begraven in de Tok-tuin. Ma Tok heeft, zoals ze altijd doet, een "in memoriam" voor haar geschreven, dat kunt u lezen in het verhaaltje dat aan mijn epistel voorafgaat.

En nu wilt u natuurlijk weten of ma Tok is veranderd door haar lange

Nikolaas en Trui in het Tok-huis

afwezigheid, waarin zij aan de andere kant van de wereld verbleef. Ik moet kukelen dat mij dat niet is opgevallen, al was ik wel even verbaasd dat zij er weer was. Zó verbaasd zelfs dat ik vergat haar aan te vallen. Maar dat duurde maar kort, toen ze de volgende dag weer in de tuin kwam heb ik lekker in haar laarzen gepikt. En ook nog met mijn sporen haar hand opengehaald. Dat zal haar leren ons zolang in de steek te laten! 

Ze heeft beloofd weer elke week een verhaaltje over ons te schrijven, dus uw Tok-loze tijd is achter de rug. 

Ik wens u weer veel plezier met het lezen van onze belevenissen.