Grote schoonmaak

Xena: 

Ma Tok heeft ons huis schoongemaakt en daarmee bedoel ik nu het Tok-huis, waar ik ook woon bij de kleintjes.

maar 1 stok en 1 mestplank

Ze heeft meteen wat veranderingen aangebracht. Zo is er nu nog maar één stok en één mestplank op de bovenverdieping. Ze heeft dat gedaan omdat er nu veel minder kippen in het huis slapen. Zij hoeft er dan niet bij te klimmen om onze plank en stok achterin het huis schoon te maken en het is voor ons ook prettig dat we nu een ruime plek hebben om te liggen als we een ei willen leggen. 

Ik heb nog geen ei gelegd sinds Xandra's dood, ik denk dat mijn lichaam dat eerst moet verwerken voordat het weer aan eieren maken toe kan komen. 

Soestdijk, waar Xandra is overleden, heeft ook een schoonmaakbeurt gehad. Daar ben ik blij om, het rook nog altijd naar haar bloed en dat is nu weg. 

lekker veel ruimte achter de stok en mestplank

Ik zag een paar van de kleintjes alweer het nachthok van Soestdijk binnen gaan en later haalde ma Tok er een eitje uit. Het is goed dat dat hok weer gebruikt wordt, misschien dat ma Tok er nog een keer geredde legkippen in gaat houden heeft ze me toevertrouwd, maar dat doet ze pas als ze weer terug is van het reisje dat ze binnenkort gaat maken. 

Nee, ze gaat nu niet zo ver als de vorige keer en ze blijft ook niet zo lang weg. Er komt wel weer iemand in haar huis wonen om voor de katten te zorgen. En voor ons natuurlijk ook. 

De nieuwe dierenverzorgster is al komen kennis maken hier in de tuin, ze keek aandachtig toe hoe ma Tok alles deed hier. Dat komt wel goed denk ik. Dat moet ook wel, want ma Tok gaat al heel snel weg.

de 2 kuikentjes van mevrouw Angelique

Bij mevrouw Angelique zijn twee kleine kuikentjes uit hun eitjes gekropen, ma Tok kreeg foto's doorgestuurd. 

Zien ze er niet schattig uit? 

Ma Tok wil niet dat er dit jaar wordt gebroed in de Tok-tuin, maar ik zag haar twijfelen toen ze die foto's bekeek. 

Gelukkig is er nog niemand broeds, want als er weer kipjes bijkomen moet die tweede stok er weer bij in ons huis en het is nu net zo lekker ruim. 

Ma Tok heeft ook een zachte landingsbaan gemaakt voor mij. 

Dat was nodig omdat ik nu en dan heel hard op de grond terechtkom als ik de trap naar beneden afga in de morgen. 

de landingsbaan voor Xena

Hoe het er nu uitziet? Kijkt u maar op de foto, dan begrijpt u het wel. Mooi hè? Helemaal voor mij alleen. 

Yolanthe, het kipje dat zich niet zo lekker voelde, loopt weer meer door de tuin te scharrelen dan vorige week, ik hoop dat zij het gaat redden. Ze was altijd zo parmantig, dan is het extra naar als ze opeens zo sloom is en het liefst in ons huis blijft zitten. We hebben de hele week vitamientjeswater gekregen, tot verdriet van Quinoa, die blijft mopperen dat ze dat niet lekker vindt. "Nou, dan drink je toch niet," kakelde Odette en daar kon ze het mee doen. 

Ma Tok: de komende weken zult u het weer even zonder verhaaltjes over de familie Tok moeten doen, als ik weer op het nest ben zullen ze me vast veel te vertellen hebben.

Voorjaarsmoeheid?

Yolanthe:

Ik voelde me niet lekker, ik was lusteloos en moe.

Yolanthe eet wormpjes

Natuurlijk had ma Tok het in de gaten, hoe goed ik ook mijn best deed het te verbergen. Ze pakte me op en bekeek mij eens goed. "Je bent bleek, meisje," zei ze en ze nam me mee de grote schuur in. Daar ging ze in een kastje rommelen en ze haalde er een klein doosje uit. Ik mocht op schoot zitten en het doosje ging open. Ik gluurde langs haar hand en zag dat er allemaal kleine witte pilletjes in zaten. Ma Tok haalde er één uit en die stopte ze pardoes in mijn snavel. Ik kon niet veel anders doen dan het ding doorslikken, dat deed ik dus maar, dan was ik ervan af. Ma Tok zette me weer neer in de tuin en we kregen lekkere meelwormpjes. Niet dat ik daar veel zin in had, maar ik nam er wel een paar, anders zou ik vast nog meer medicijnen moeten slikken. We kregen ook vitamientjes in ons water, dat hoorde vast ook bij de kuur. Iedereen kakelde dat ze liever gewoon water hadden om te drinken en Quinoa ging op zoek naar regenwater, dat meestal wel in de tuin te vinden is. 

Maar nu had zij buiten de waard gerekend, waarbij ma Tok even voor waard speelde, zij 

Quinoa is boos

had alle regenplassen, die nog op de deksels van de voertonnen lagen, weg geschept, zodat Quinoa met een gezicht als een donderwolk toch maar vitamientjeswater ging drinken. 

"Hebben we dit aan jou te danken?" vroeg ze boos aan mij, waarop ik kakelde dat ik er ook niks aan kon doen en dat ik ook liever gewoon water had. 

"Ben je niet lekker?" vroeg ze toen en ze keek me bezorgd aan. Ik vertelde dat ik zo moe en lusteloos was de laatste tijd en dat ik mijn best had gedaan het voor ma Tok geheim te houden, maar dat dat toch niet was gelukt. Daarop ging 

Quinoa geeft Yolanthe een wormpje

Quinoa een lekker wormpje voor mij halen dat ze voor me neerlegde. Dat was erg lief van haar, dat had ik niet verwacht. "Eet het maar gauw op," kakelde ze, "dan ben je snel weer beter en dan krijgen we weer lekker gewoon water te drinken." Aha, dat zat er dus achter, ik vond het al zo vreemd dat ze opeens zo lief voor mij was. Om haar een plezier te doen at ik het wormpje op en het smaakte niet eens zo slecht, zou dat pilletje nu al werken? 

Yneke en Yolanthe samen op de grote voorraadton

De volgende ochtend toen ma Tok de deur van ons huis kwam openen zat ik nog op de grote voorraadton, waar ik altijd slaap samen met Yneke. Ma Tok pakte me op en keek goed naar mijn kammetje, ook voelde ze met haar hand of ik erg mager aan het worden was. "Je moet wel goed eten hoor, anders word je niet beter," zei ze. Ik deed wel mijn best, maar ik had gewoon geen trek. Ik kreeg extra meelwormpjes voor mijn snavel neergelegd en die at ik toen maar op, waarop ma Tok zei dat ik in elk geval mijn best deed. Ze keek ook

Yolanthe voelt zich beter

of mijn oogjes niet vies waren, wat gelukkig niet het geval was, want dan zou ik apart moeten zitten en daar had ik helemaal geen zin in. 

De volgende morgen voelde ik me wat beter, ik ging weer uit mezelf naar buiten. Ma Tok keek opgelucht en blij naar mij en ze prees me toen ik ging eten en drinken. We kregen nog wel vitamientjeswater in onze drinkbak, ma Tok neemt altijd het zekere voor het onzekere. 

Wat ik ook heel fijn vond was dat de zon scheen, zodat ik een lekker warm plekje in de tuin kon opzoeken. Nu zou ik vast snel weer helemaal beter zijn.

Ongewenste geluiden in de Tok-tuin

Zaza:

De tsaar heeft ons allemaal de opdracht gegeven iets leuks te bedenken, zodat er weer wat vrolijkheid in de tuin komt na alle ellende van de laatste tijd.

zelfs in het Tok-huis dringt het vocht door

De rust was net weer teruggekeerd hier toen ma Tok met een man de tuin in kwam lopen. Hij ging achter ons huis kijken en ging toen weer weg. Dat was het dan, dacht ik, maar even later kwam hij terug met een enorme slang, die hij vanuit zijn auto in de straat door de poort tot achter ons huis sleepte. En daarna ging hij herrie maken, die slang. Ma Tok stond er bij, dus het zou wel goed komen, dachten wij, maar na een poosje hoorden we de man zeggen dat hij het niet voor elkaar kreeg, dat het in de grond helemaal verstopt zat en dat er iemand anders moest komen om de boel uit te graven. 

de losse pijp en de put

Wat er aan de vleugel was? 

Dat wist ik ook niet. We hadden wel gemerkt dat het achterin de tuin heel nat was geworden de laatste tijd, ook als het niet regende, het leek wel een moeras. En zelfs in ons huis was er een natte plek op de muur, dat leek wel een beest. 

Hoe dat kwam? De schilder had gezien dat de afvoerpijp van ons dak verstopt zat en daardoor stond ons hele dak vol water. Hij had de pijp losgemaakt en doorgespoten, maar dat hielp niet echt omdat er dieper ook een verstopping zat. Dus de bovenste pijp werd los gelaten, zodat het water in elk geval van ons dak af zou lopen. Het liep nu zo de tuin in en daarom was het zo nat

de graafbenodigdheden inclusief de radio

geworden. De man met de slang had geprobeerd de pijp in de grond open te maken, maar dat ging dus niet. 

Een week later kwam er weer een man kijken met ma Tok en deze man had een schep bij zich om de pijp uit te graven. Hij had nog iets meegebracht, iets dat ook lawaai maakte: een radio. Hij dacht dat wij zijn muziek wel mooi zouden vinden en dat we mee zouden gaan zingen, maar eerlijk gezegd vonden wij het vreselijk. En hij bleef nog lang ook. Hij groef en hij groef, tot hij een put ontdekte. Die ging hij helemaal uitscheppen en daarna maakte hij

achter de struikjes schuilen voor de herrie

een nieuwe pijp vast in die put. 

Het duurde allemaal heel erg lang en net toen wij aan de tsaar wilden gaan vragen of hij die man even in zijn benen wilde pikken zodat hij op zou schieten was hij klaar. 

De muziek stopte abrupt en het was weer heerlijk stil in de tuin. 

Wij slaakten allemaal een zucht van verlichting en ma Tok kwam even kijken hoe het geworden was. 

Ook zij had de muziek niet mooi gevonden, maar zij was haar huis binnen gegaan, terwijl wij het de hele tijd hadden moeten aanhoren. 

Tot onze vreugde is alles nu weer normaal in onze tuin, het wordt ook al een beetje droger. 

de tsaar hoefde gelukkig niet in de benen van de man te pikken

Ma Tok vertelde dat zij bijna was overgeschakeld op het houden van eenden in plaats van kippen in die natte tuin. 

Gelukkig knipoogde ze daarbij naar mij, zodat ik zou begrijpen dat zij het niet meende. 

Ik was even bang geweest dat zij het echt van plan was geweest, maar nu begreep ik dat zij ook gehoor had gegeven aan de oproep van de tsaar. 

Welke oproep? 

Om grapjes te maken natuurlijk, zodat we weer eens lekker zouden kunnen lachen. 

En dat deden we toen maar.

Het raadsel opgelost (2)

Odette:

We gaan verder waar we vorige week gebleven waren. 

Weet u het nog? 

Ma Tok had de moordenaar van Xandra, Alexia, Amalia, Pavlova en Xara gevangen genomen in een kattenvervoersmandje.

de poes in haar gevangenis

Ze ging met haar vangst het mensenhuis in waar ze wachtte tot het dierenasiel, waarheen ze de poes wilde brengen om te zien of zij een chip had om haar naam en woonplaats te kunnen achterhalen, open zou zijn.  Bij het asiel bleek er inderdaad een chip in de poes aanwezig te zijn, waarop de medewerkster in haar computer kon zien dat ze Luna heette. Ze zou in Alphen aan den Rijn wonen, maar dat leek haar wat onwaarschijnlijk omdat ze nu in Leiden was opgedoken. 

Ma Tok vertelde dat zij een paar jaar geleden een kat kwijt was geweest (Igor), die in Den Haag teruggevonden werd, dus dat het

Igor, de kat die in Den Haag werd teruggevonden

niet onmogelijk was dat deze Luna in Alphen was verdwenen. Ze zou al twee maanden vermist zijn. De eigenaar werd opgebeld, zij woonde inderdaad nog gewoon in Alphen aan den Rijn en ze was zó blij dat haar lieveling was gevonden dat zij onmiddellijk in de auto sprong om naar Leiden te komen. Ma Tok wachtte tot zij bij het asiel was aangekomen om Luna persoonlijk te kunnen overhandigen. Toen de mensen van de poes hoorden dat Luna zich had gevoed met kippen van ma Tok schrokken ze en wilden ze haar geld geven om onze familieleden te vergoeden, maar dat wilde ma Tok niet, zij zou er haar lieve hennen niet mee terug krijgen en ze begreep ook wel dat Luna

Luna in het asiel, wachtend op haar mensen

haar instinct had gevolgd toen ze zo vreselijk hongerig was. De mensen wisten niet hoe ze ma Tok moesten bedanken dat ze Luna niet boos op straat had gezet maar dat ze haar naar het asiel had gebracht, zodat ze nu weer naar haar huis zou kunnen gaan. Ma Tok vertelde maar niet dat zij Luna de eerste keer wél op straat had gezet.

Ze vertelde ons het hele verhaal toen ze weer bij ons in de tuin kwam. Ze zei dat deze Luna nooit meer terug zou komen omdat ze heel ver weg woonde en nu weer thuis was, waar ze hoorde en waar ze voldoende eten zou krijgen. 

Een mooie bijkomstigheid is wel dat Luna ook heel veel muizen heeft opgegeten, ma Tok was al verbaasd dat ze er zo weinig zag de laatste tijd. Maar liever had zij deze muizen

Angelique en Wendy

nog wel gehad en haar kippen ook. 

Zo is er een einde gekomen aan het mysterie van de verdwenen kippen. 

Wij voelen ons weer veel veiliger nu en Angelique mag weer in de struik slapen, waar ma Tok haar elke avond uit moest plukken om haar in het Tok-huis te zetten. Ook Wendy slaapt sinds kort weer bij haar vriendin buiten. 

Xena blijft bij ons in het Tok-huis, waar ze het best naar haar zin heeft, al heeft ze nog steeds wat moeite met het afdalen van de trap, maar ook dat gaat steeds beter.