Voorjaarsmoeheid?

Yolanthe:

Ik voelde me niet lekker, ik was lusteloos en moe.

Yolanthe eet wormpjes

Natuurlijk had ma Tok het in de gaten, hoe goed ik ook mijn best deed het te verbergen. Ze pakte me op en bekeek mij eens goed. "Je bent bleek, meisje," zei ze en ze nam me mee de grote schuur in. Daar ging ze in een kastje rommelen en ze haalde er een klein doosje uit. Ik mocht op schoot zitten en het doosje ging open. Ik gluurde langs haar hand en zag dat er allemaal kleine witte pilletjes in zaten. Ma Tok haalde er één uit en die stopte ze pardoes in mijn snavel. Ik kon niet veel anders doen dan het ding doorslikken, dat deed ik dus maar, dan was ik ervan af. Ma Tok zette me weer neer in de tuin en we kregen lekkere meelwormpjes. Niet dat ik daar veel zin in had, maar ik nam er wel een paar, anders zou ik vast nog meer medicijnen moeten slikken. We kregen ook vitamientjes in ons water, dat hoorde vast ook bij de kuur. Iedereen kakelde dat ze liever gewoon water hadden om te drinken en Quinoa ging op zoek naar regenwater, dat meestal wel in de tuin te vinden is. 

Maar nu had zij buiten de waard gerekend, waarbij ma Tok even voor waard speelde, zij 

Quinoa is boos

had alle regenplassen, die nog op de deksels van de voertonnen lagen, weg geschept, zodat Quinoa met een gezicht als een donderwolk toch maar vitamientjeswater ging drinken. 

"Hebben we dit aan jou te danken?" vroeg ze boos aan mij, waarop ik kakelde dat ik er ook niks aan kon doen en dat ik ook liever gewoon water had. 

"Ben je niet lekker?" vroeg ze toen en ze keek me bezorgd aan. Ik vertelde dat ik zo moe en lusteloos was de laatste tijd en dat ik mijn best had gedaan het voor ma Tok geheim te houden, maar dat dat toch niet was gelukt. Daarop ging 

Quinoa geeft Yolanthe een wormpje

Quinoa een lekker wormpje voor mij halen dat ze voor me neerlegde. Dat was erg lief van haar, dat had ik niet verwacht. "Eet het maar gauw op," kakelde ze, "dan ben je snel weer beter en dan krijgen we weer lekker gewoon water te drinken." Aha, dat zat er dus achter, ik vond het al zo vreemd dat ze opeens zo lief voor mij was. Om haar een plezier te doen at ik het wormpje op en het smaakte niet eens zo slecht, zou dat pilletje nu al werken? 

Yneke en Yolanthe samen op de grote voorraadton

De volgende ochtend toen ma Tok de deur van ons huis kwam openen zat ik nog op de grote voorraadton, waar ik altijd slaap samen met Yneke. Ma Tok pakte me op en keek goed naar mijn kammetje, ook voelde ze met haar hand of ik erg mager aan het worden was. "Je moet wel goed eten hoor, anders word je niet beter," zei ze. Ik deed wel mijn best, maar ik had gewoon geen trek. Ik kreeg extra meelwormpjes voor mijn snavel neergelegd en die at ik toen maar op, waarop ma Tok zei dat ik in elk geval mijn best deed. Ze keek ook

Yolanthe voelt zich beter

of mijn oogjes niet vies waren, wat gelukkig niet het geval was, want dan zou ik apart moeten zitten en daar had ik helemaal geen zin in. 

De volgende morgen voelde ik me wat beter, ik ging weer uit mezelf naar buiten. Ma Tok keek opgelucht en blij naar mij en ze prees me toen ik ging eten en drinken. We kregen nog wel vitamientjeswater in onze drinkbak, ma Tok neemt altijd het zekere voor het onzekere. 

Wat ik ook heel fijn vond was dat de zon scheen, zodat ik een lekker warm plekje in de tuin kon opzoeken. Nu zou ik vast snel weer helemaal beter zijn.