Te korte vakantie?

Trui:

Ze is er weer hoor, ma Tok.

Annette is broeds

Eigenlijk is ze te vroeg terug gekomen naar mijn zin en Annette en Quinoa zijn dat met mij eens. 

U zult nu zeggen: "Hoe kan dat nou, het is  toch altijd fijn als alles weer normaal is in de Tok-tuin?" 

Wel, dat zal ik u veerfijn uit de doeken doen.

Annette begon ermee, waarna Quinoa zich bij haar aansloot en daarna volgde ik hun voorbeeld. Waarmee? 

Met broeden! 

Ma Tok had gezegd  dat dat deze zomer niet ging gebeuren, maar nu ze er niet was zagen wij onze kans schoon. Annette zat nog maar een

Quinoa is ook broeds

paar uur op twee eitjes, die ze had gekregen van Lisa en Linda, toen mevrouw Anna Marie, die voor ons zorgde tijdens de afwezigheid van ma Tok, bezorgd aan haar vroeg of ze niet lekker was. Natuurlijk kakelde Annette niets terug, ze bleef stil zitten. Mevrouw Anna Marie stuurde een berichtje met een foto naar ma Tok in het verre land waar zij op vakantie was en ma Tok stelde haar gerust:

Trui voegt zich bij de 2 andere broedsters

"Annetje is broeds, ze is niet ziek. Waarschijnlijk liggen er eitjes onder haar, die houdt ze warm. Geef haar maar wat wormpjes voor haar snavel, dan komt het wel goed." Annette genoot van de wormpjes en broedde lekker verder. Nu is het zo dat, als er één hen broeds is, er vaak meer volgen. En ja hoor, Quinoa kroop in een hoekje en wachtte geduldig tot er ook voor haar een eitje beschikbaar was. En toen kon ik het opeens ook voelen, die neiging om eitjes warm te gaan houden tot er kuikentjes uit zouden komen. Ik ging naast Quinoa zitten, voor de gezelligheid, want broeden duurt lang, wel één-en-twintig dagen! Ik kreeg ook een eitje, ik weet niet meer van wie,

met z'n 3-en broeden, zo gezellig!

dus nu zaten we met ons drieën op het plateau van het Tok-huis. Mevrouw Anna Marie zorgde goed voor ons, ze gaf ons elke morgen wormpjes voor onze snavel en ze zette ook een bakje met water bij ons neer. Dat bakje stond daar nog maar net toen Xena het met haar lompe poten omver liep. Dat vonden we niet erg, we hadden toch geen dorst. Het was best gezellig zo met ons drieën, we vroegen ons al af wie de volgende zou zijn die kwam broeden. 

Maar toen kwam ma Tok weer thuis en ze lachte toen ze ons zag. "Morgen zal ik kijken of er kuikentjes aan het groeien zijn in jullie eitjes," zei ze toen ze onze deur sloot in de avond. 

Die nacht waren Annette, Quinoa en

het omgeschopte drinkbakje bij Annette

ik best een beetje zenuwachtig, zou er al iets in onze eitjes te zien zijn? De volgende morgen haalde ma Tok ze voorzichtig onder ons vandaan en ze liep ermee naar de grote schuur. Een poosje later kwam ze terug, ze keek een beetje bedroefd. "Geen één van jullie eitjes was bevrucht," zei ze en ze tilde ons één voor één naar buiten. Wij waren erg teleurgesteld, maar ik had gezien dat ma Tok niet blij was geweest toen ze ons kwam vertellen dat er geen kuikens op komst waren. Zou ze het dan toch stiekem wel gehoopt hebben? 

Wij, de drie broedsters, hebben nu afgesproken dat we nog een poging gaan wagen. Hoe we dat gaan organiseren weten we nog niet, heeft iemand van u, lezers, soms een idee? Dan horen wij het graag.

Ma Tok: met dank aan mevrouw Anna Marie voor een deel van de foto's.