Meer ruimte

Odette:

Ma Tok had vorig weekend besloten dat mijn kuikens groot genoeg zijn om de trap op en af te kunnen gaan. Ik vond het nog een beetje vroeg, maar ik wilde wel graag een beetje mijn poten strekken, dus aan de ene kant was ik er een beetje bang voor, maar aan de andere kant vond ik het wel fijn.

wie gaat er als eerste naar beneden?

Ma Tok kwam met een trapje aanlopen en dat ging zij in ons hok bevestigen.
Omdat de schroef, waarmee dat trapje hoort te worden vastgemaakt, helemaal door het hout is getrokken, bedacht Ma Tok iets anders om onze trap vast te maken. Zij zette het ding in het trapgat, een klein beetje hoger dan de vloer en aan de onderkant van de trap legde zij een paar stevige stenen, zodat het geheel niet kon verschuiven.
Zo kon er niets meer gebeuren. Nou ja, mijn kuikens zouden natuurlijk naar beneden kunnen rollen, maar daar had Ma Tok ook al rekening mee gehouden.

't is wel diep...

Ze had namelijk op de grond, waar de trap naartoe gaat, een laag zachte bodembedekking gelegd, zodat mijn kleintjes zich geen pijn zouden doen als ze van de trap zouden kukelen.
Ik was benieuwd wie als eerste de sprong in het diepe zou wagen.
Na een poosje op het randje te hebben gebalanceerd ging Christina voorzichtig een paar treetjes naar beneden. "Het is wel diep, hoor," riep ze naar boven en omdat ze daarbij omhoog keek struikelde ze over haar eigen pootjes en toen was ze ineens beneden.
"Wow", riep ze, "wat is het hier groot!" Toen wilden de anderen natuurlijk ook

de uitgebreide ren voor Odette en haar kuikens

gaan kijken, maar ze durfden toch nog niet echt.
Toen ben ik maar naar beneden gegaan, dan zouden ze wel volgen.
Dat dacht ik tenminste.
Maar dat klopte niet.
De vijf nog boven zittende kuikens begonnen een heus piep-concert, waarop Ma Tok boven voor haar raam naar ons kwam kijken, of alles wel goed ging. Toen ze mij beneden zag zitten begreep zij meteen wat er aan de hand was en ze ging weer rustig in haar kamer zitten.
"Odette regelt het wel", hoorde ik haar tegen Pa Tok zeggen.
En dat deed ik.
Ik riep naar de kleintjes dat ze

Odette in de ren
met 1 van de kuikens net onder haar vandaan komend

rustig de trap af konden komen en dat er hier een heleboel voer op de grond lag voor hen.
Toen kwamen ze één voor één de trap af, tenminste, dat was de bedoeling, maar Cleopatra en Constance kwamen tegelijk naar beneden. Ze giechelden toen ze over hun pootjes struikelend vlak naast mij op de vloer landden. Alle kleintjes begonnen heerlijk te rennen nu ze zoveel ruimte hadden gekregen om hun pootjes te strekken.
En ze strekken deden ze!

Het echte probleem kwam 's avonds pas, toen ik boven wilde gaan slapen met de kuikens.

Odette onder de trap met haar kleintjes onder zich

Naar boven de trap op, dat bleek weer iets heel anders dan naar beneden de trap af.
Ik ging op het laatst maar onder de trap liggen en de kleintjes kropen onder mijn vleugels.
Maar Ma Tok was het niet eens met mijn oplossing, zij vond het te koud voor mij.
Ze greep telkens onder mij totdat ze alle kuikens had gepakt en ze zette ze boven in het hok.
Dat gaf weer een gepiep van jewelste, Laza kwam zelfs even kijken wat er aan de hand was.
Ik ging er natuurlijk meteen achteraan.


En zo waren wij allemaal weer fijn boven om lekker warm te kunnen slapen.

Ma Tok: inmiddels heeft ook Pippa met haar kuikens een ren voor haar hokje gekregen, zodat zij ook fijn naar buiten kunnen gaan. Ze maken er dankbaar gebruik van.

Pippa en haar kuikens buiten in de ren