Zelfbeheersing

Yvonne en Yvette:

Pa en Ma Tok hadden, toen ze bij Hoogendoorn geweest waren, heerlijke levende meelwormpjes voor ons meegebracht.

de verse meelwormpjes staan op temperatuur te komen

Ma Tok had de beestjes in een grote schaal gedaan, ze kregen graanontbijt als eten en toen werd de hele schaal in de koelkast in de schuur gezet.
Zo zouden ze lang goed blijven. Niet dat het erg veel dagen duurt voordat ze op zijn, Ma Tok is er altijd nogal royaal mee, als zij eenmaal gaat strooien stopt ze niet voordat iedereen lekker aan het snoepen is. De schaal haalt zij van tevoren uit de koelkast, zodat de wormpjes niet meer zo erg koud zijn. Als ze op kamertemperatuur zijn hebben ze meer smaak. De schaal zet zij dan op onze ren en ondertussen gaat zij de drinkbakken verschonen,

gevriesdroogde meelwormen

de voerbakken bijvullen, poepjes scheppen en mestplank en stokken schoonmaken.
Die schaal is van glas, dus wij kunnen, als we omhoog kijken, de wormpjes al zien kronkelen. Iedereen in de tuin is dan in afwachting van het lekkers. Alleen de kuikens krijgen nog geen verse meelwormen, dat is niet goed voor hen, die wormen kunnen overleven in hun kleine buikjes en dan worden de kuikentjes ziek. Zij krijgen van

kuikentjes krijgen geen verse meelwormpjes

Ma Tok gevriesdroogde meelwormen, die zijn ook erg smakelijk.
Wij zeggen nu wel dat iedereen in de tuin in afwachting is als de schaal op onze ren staat, maar eigenlijk is dat niet waar.
Er is namelijk één uitzondering en dat is Wiske. Zij vindt die wormpjes zó verschrikkelijk lekker dat zij gewoon niet kan wachten tot Ma Tok klaar is met haar werkzaamheden.
Wij hadden al gezien dat zij telkens omhoog keek naar de schaal met lekkers en wat wij allebei verwachtten gebeurde: Wiske sprong bovenop onze ren en ze begon uit de schaal te eten.

Wiske kan niet wachten

Wij riepen nog naar haar dat dat niet netjes was, maar Wiske trok zich daar niets van aan, ze ging gewoon door met snavelen. Totdat Ma Tok opkeek van wat zij aan het doen was en Wiske daar zag zitten. Ze begon te lachen en liep naar de ondeugende zwarte hen toe. "Wiske, dat is niet de bedoeling," zei ze en ze wilde haar van onze ren afduwen, maar dat was al niet meer nodig, Wiske had al de poten en de vleugels genomen.
"Vooruit dan maar", zei Ma Tok en ze begon te strooien uit de schaal. Heerlijk!
De volgende dag zette zij de schaal weer op onze ren. En kon Wiske zich toen beheersen? Nee, dat kon zij niet, en daarom staat zij nu tot haar schande op de foto bij de meelwormpjes, zichtbaar voor iedereen die dit leest.