De jongste Tok-telgen

Pippa:

U bent zo langzamerhand wel benieuwd naar onze eigen Tok-kuikens, hè?

Hannah

Ik kan u vertellen dat het prima gaat met die van mij, Hannah en Hilda.
Ze groeien hard en ze krijgen al aardig veren.
Ik moet wel zeggen dat ik nog nooit zulke vreemde veren heb gezien, het lijken wel haren.
Ma Tok zegt dat dat komt omdat ze van een ander kippenras zijn dan alle kippen hier in de tuin. Iemand van de lezers, ik geloof dat het mevrouw Annemieke was, heeft al geraden hoe dit ras heet. Zijdehoenders, ja.
Ik moet zeggen dat ik nog niet weet of ik het echt mooi vind, maar bijzonder is het wel.
Hilda is het grootste, maar zij was dan ook de eerste die uit haar ei kwam.
Hannah groeit ook goed, maar zij is iets kleiner en fijner dan Hilda.

Hilda

Nu hoop ik maar dat ik straks niet moet zeggen: Hilda de Haan en Hannah de Hen.
Dat zou betekenen dat Hilda weg zou moeten en dat zou ik erg jammer vinden. Dan zou de naamgenoot van één van onze trouwe lezers niet meer in de Tok-tuin zijn.
Maar goed, dat moeten we nog afwachten. En bij zijdehoenders duurt het erg lang voordat je weet of het om een haantje of een hennetje gaat, omdat ze niet echt een kam hebben.
We moeten dus wachten of er gekukeld gaat worden door een kuiken, tot zolang mogen ze in elk geval blijven.

Babette:

Met mijn kuikens gaat het ook prima.

Inge

Zij hebben ook al van die bijzondere veren.
In tegenstelling tot Pippa vind ik het wel erg mooi.
En het lolligste is dat ze ook veertjes aan hun pootjes hebben, net zoals Reina dat heeft.
Vooral bij Iyona kunt u dat goed zien, ik denk dat dat komt omdat ze zwart is.
Wij zitten hier prima in dit hok met ren.
Pippa is het opgesloten zitten al zat, geloof ik, maar ik wil mijn kleintjes graag goed beschermen en dat gaat het gemakkelijkste als wij in een ren zitten.
Als we los in de tuin zouden

Iyona

lopen zou ik vreselijk moeten opletten, vooral omdat Iyona en Inge nooit dezelfde kant op rennen.
En het is best gezellig, we krijgen veel bezoek van de rest van de familie Tok.
Iedereen komt een keertje buurten en dan wordt er gezellig gekakeld, dat is belangrijk, zo leren de kuikens hun familieleden alvast een beetje kennen.
En vice versa, natuurlijk.
Ik maak me voorlopig nog niet druk over het haan of hen zijn van de kleintjes, ik merk het vanzelf en het heeft geen zin om erover te piekeren.
Daar wordt een haantje toch echt geen hennetje van.


Goed, u bent weer op de hoogte van het wel en wee van onze eigen kuikentjes.

Ma Tok: op de foto's zijn de kuikens ruim een maand oud.