LazaRus heeft problemen

Laza:

Ik heb iets meegemaakt wat alleen een haan kan overkomen.
Nee, hennen kunnen dit niet meevoelen, gewoon omdat ze iets missen wat ik wel heb.

de lange sporen van Laza vóór het knippen door de dierenarts

Nu bent u vast nieuwsgierig geworden. Want wat heeft een haan wel en een hen niet?
Ik zal u uit de droom helpen: het gaat om mijn sporen.
Een poos geleden had ik daar last van, omdat ze maar bleven doorgroeien. Ze waren zo lang geworden dat ik de hennen pijn deed bij het treden. En ik deed mezelf ook pijn als ik een beetje onvoorzichtig ging zitten.
Ma Tok had het gelukkig in de gaten, want zeg nou zelf: een haan die loopt alsof hij een volle luier heeft is geen gezicht.
Ze nam me mee naar de dierenarts, die een heel raar woord uitte toen hij mijn sporen

de sporen na het knippen

zag. Hij knipte er een stuk af en alles was weer in orde.
Maar nu was er iets anders aan de hand. Ik bleef met mijn ene spoor ergens tussen steken en ik kreeg mijn poot niet meer los. Dus ging ik trekken.
Dat deed ik zó hard, dat mijn hele spoor loskwam van mijn poot. Even deed het pijn, u moet dan denken aan uw nagel, die helemaal losgetrokken wordt. Maar ik ben een flinke haan, dus ik liep gewoon verder. Maar toen ik daarna Kenau ging treden zag ik dat er toch iets meer aan de hand was. Er zat allemaal bloed

blauwspray: ontsmettend en bloedstelpend

op Kenau's ene vleugel.
Had ik haar pijn gedaan?
Ik vroeg het aan haar, maar zij zei dat ze niets gevoeld had.
Ik begreep pas dat het bloed van mij was toen ik druppels achter mij zag ontstaan als ik liep.
Ach, dacht ik, dat gaat wel weer over en ik ging 's avonds gewoon met de anderen op stok.
Maar toen Ma Tok ons kwam "instoppen" zag ze dat er allemaal bloedstrepen op de stok zaten. Ze keek ons allemaal na, tot ze bij mij kwam.
"Aha, het komt van jou," zei ze en ze plukte me van de stok.
Ze nam me mee naar boven in het mensenhuis. Ze maakte mijn poot schoon en ze deed er blauwspray op. Toen mocht ik

Laza op schoot bij Ma Tok

nog een tijdje bij haar op schoot zitten in de kamer, best gezellig, maar ik wilde toch liever terug naar mijn hennen. Het bloeden was gestopt en ze ging me weer in het Tok-huis brengen.
De volgende ochtend was er niets meer aan de hand en ik dacht dat alles nu weer normaal zou zijn, maar dat was toch niet waar.
Een weekje later begon mijn poot weer te bloeden, ik weet niet hoe dat kwam, maar het bleef gewoon maar doordruppelen.
En weer zag Ma Tok het toen we op de stok zaten. Ze nam me weer mee en ze zette me met

Laza ligt op zijn rug voor de behandeling

mijn poten in een lauw badje, Heerlijk!
Toen ik schoon genoeg was deed ze weer blauwspray op mijn wond. Ik dacht dat ik nu weer naar mijn harem terug mocht, maar dat was niet het geval.
Ma Tok had een rolletje uit een kastje gehaald en ze nam me op schoot.
Ondersteboven nota bene!
Het voelde wel goed, maar ik zag er vast belachelijk uit. Gelukkig zagen mijn hennen dit niet.
Ma Tok ging een verband om mijn poot doen, heel voorzichtig,

het verband om Laza's poot

zodat ik nog wel zou kunnen lopen, dus ze liet mijn tenen vrij. Toen mocht ik weer terug en ze zette me voorzichtig op de stok. Ik moest even mijn evenwicht zoeken met dat rare geval om mijn poot, maar toen ging het prima.
En nu loop ik er dus bij als een heel sjieke haan, met een soort van slobkous. Ik ben er al helemaal aan gewend en ik loop weer als de beste.
Ik ben benieuwd hoe lang Ma Tok het verband zal laten zitten.
Hoe het dan gaat hoort u nog.