Schrapende geluiden (2)

Xara:

Na al die tijd verwachtte ik van Laza wel eens een update over de rare geluiden, die Kenau en ik hadden gehoord in ons huis, vooral omdat anderen inmiddels ook wat ongerust waren geworden door het vreemde geschraap, maar hij deed zijn snavel niet open tegen ons.

Laza zit in het Tok-huis te luisteren

Ik zag hem wel vaak het Tok-huis binnengaan en er dan weer uitkomen, maar daar had natuurlijk niemand wat aan. De laatste keer dat ik hem weer zag verschijnen kwam hij uit het kleine deurtje met de lange buitentrap. Hij ging die trap niet af, nee, hij bleef doodstil op het kleine plateautje bovenaan zitten. Ik hield hem nauwlettend in de gaten en zo zag ik dat hij zijn kop om het hoekje van het huis probeerde te steken om erachter te kunnen kijken. Dat lukte niet helemaal, dus hij vloog wat omhoog en naar de achterkant van het huis. Toen hij weer tevoorschijn kwam zag ik dat hij een grote grijns probeerde te onderdrukken.

Kenau en Xara met Laza in gesprek

Zou hij iets ontdekt hebben?
Ik brandde van nieuwsgierigheid, maar ik durfde het niet aan hem te gaan vragen. Dus zocht ik Kenau op en vertelde wat ik zojuist had gezien. Kenau, die niet voor niets zo is genoemd door mevrouw Wies, stapte direct op Laza af en vroeg hem of hij al wist hoe het in elkaar zat allemaal. Laza lachte nu voluit en hij kakelde dat hij de oplossing van het mysterie had gevonden en dat hij ons hier allemaal over wilde inlichten. Kenau en ik mochten iedereen bij elkaar roepen voor een vergadering in de tuin. Dat deden we snel, want we waren erg benieuwd naar wat Laza

de vergadering in de tuin

ontdekt had.
Toen we bij elkaar waren was het een gekakel van jewelste, iedereen tetterde door elkaar heen. Laza riep ons tot de orde met de mededeling dat hij iets serieus te zeggen had. Iedereen was op slag stil en sommigen keken elkaar verbaasd aan.
"Zoals jullie misschien weten zijn er al langere tijd vreemde geluiden gehoord hier in het huis," begon hij. Nu bleek dat er meer hennen waren die zich hadden afgevraagd wat er gebeurde met het Tok-huis, maar dat het gekakel hierover beperkt was gebleven tot kleine groepjes van twee of drie en niemand had verder Laza ingeschakeld.

Daantje (vooraan) en Dirkje

Iedereen had maar aangenomen dat het vanzelf zou overgaan. Ik vond dat een beetje gemakzuchtig, maar dat zei ik natuurlijk niet. "Xara en Kenau hebben mij ingelicht omdat zij dachten dat het wel eens een gevaarlijk beest zou kunnen zijn, dat probeerde binnen te komen," vervolgde Laza, "dus het was zaak om een grondig onderzoek te doen. Vandaag ben ik erachter gekomen dat de geluiden inderdaad werden veroorzaakt door een dier, of liever door twee dieren, maar gevaarlijk zijn die zeker niet. Of heb ik het mis, Daantje en Dirkje?"
De twee aangesprokenen keken Laza grijnzend aan en kakelden dat ze blij waren dat hij het raadsel had opgelost, want ze waren het een beetje zat geworden om telkens achter het huis te kruipen om met hun nagels aan de muur te krabben.

Geertrui biedt Daantje en Dirkje nascholing aan

"Waarom deden jullie dat dan?" vroeg ik.
"Ut begon hierr saai te worrdûh in de Tok-teûn, wè wildûh wat levûh in de brrouwerrij brrengûh. Maarr jullie waarrûh niet echt bang allemaal, dat was jammerr, onze grrap is niet zo geslaagd deze keerr."
"Nee," kakelde Geertrui, "jullie vallen me een beetje tegen, meiden, ik geloof dat jullie nog wat nascholing nodig hebben. Meld je straks maar bij ondergekrabbelde, dan zullen we eens zien wat we kunnen bereiken."

We hebben deze keer niet erg hard gelachen om de mop van de twee ondeugden, maar opgelucht waren we wel nu het mysterie was opgelost.
Hiep hiep hoera voor onze LazaRus!