Windeieren

Yvette:

Ik leg elke dag een mooi groot spierwit ei voor Pa en Ma Tok.

een zogenaamd "windei"

Yvonne wil dat ook graag doen, maar dat lukt niet echt. Ze legt wel bijna elke dag een ei, maar daar is iets mis mee. Er mist iets, om het zo te zeggen. "Wat kan dat nu wezen?" hoor ik u denken.
Ik zal u niet langer in onzekerheid laten. Er zit geen schaal om haar eieren. Wel een vlies, gelukkig, anders zou het een smerige boel worden in de buik van mijn vriendin. Dan zou daar allemaal eigeel en -wit terechtkomen en dat zou heel vervelend voor haar zijn. Nu glipt zo'n schaalloos ei, dat een windei wordt genoemd, zomaar uit haar cloaca, zoals onze achteruitgang heet. Het ligt dan in ons nachthok en we eten het snel

wijlen Vita, die hetzelfde probleem heeft gehad met haar eieren

samen op.
Het smaakt heerlijk, ik kan niet anders zeggen, en in zoverre vinden wij het helemaal niet erg dat de schalen van de eieren ontbreken.
Ma Tok vond al een paar dagen restjes van het vlies, dat wij laten liggen als we het ei hebben opgegeten.
Ze gaf ons kalk, omdat ze dacht dat we daar misschien gebrek aan hadden.
Maar dat hielp helemaal niets.
Gelukkig wist Ma Tok nog dat wijlen Vita ditzelfde probleem had gehad en ze wist ook nog hoe dat toen was opgelost.
Ze belde de dierenarts, die alles van Vita nog in zijn computer had staan. Zo kon hetzelfde medicijn nu voor Yvonne besteld worden.

Yvonne:

Ik voelde me al een hele poos niet erg lekker en ik had ook buikpijn.
Maar wij hennen zijn niet kleinzerig, dus ik liep er gewoon mee door.
Totdat mijn eieren er raar begonnen uit te zien, zonder schaal, zoals Yvette al vertelde.

de pillen voor Yvonne, met haar meelworm-toetje

Nu heeft Ma Tok de bestelde medicijnen bij de dierenarts opgehaald en ik krijg twee keer per dag pillen in mijn snavel.
Vies? Ach, wat is vies?
Ik krijg telkens een lekker meelwormpje toe van Ma Tok en dat is zo lekker dat ik die smaak van de medicijnen meteen kwijt ben.
Ik voel me nog niet beter, maar dat gaat een poosje duren heb ik gehoord.
Ik ben benieuwd of mijn eieren hierdoor weer normaal worden.
Dat er nu geen schaal omheen zit vind ik geen probleem, ze zijn erg lekker, maar ik zou me wel graag weer gezond willen voelen.
Ik doe gewoon met alles mee, ondanks de pijn in mijn buik, maar ik zou die toch liever kwijt dan rijk zijn.

Yvonne en Yvette:

Ma Tok doet telkens als ze Yvonne haar pillen gaat geven een speciaal schort voor.

schort van Ma Tok

Dat is om niet vies te worden van Yvonne's poten. Ze heeft een foto gemaakt van zichzelf met het schort en wij vinden het niet meer dan normaal dat u die foto mag zien.
Hij staat hiernaast.

Wij zijn blij dat er nu aan het eierprobleem gewerkt wordt.
Jammer van onze lekkere hapjes, maar fijn om weer beter te worden en gezond en zonder pijn te kunnen scharrelen in de Tok-tuin.
Wat zijn wij toch bofkonten, dat er zo goed voor ons gezorgd wordt. Ma Tok heeft aan de stichting "Redt een legkip" beloofd dat zij doktershulp zou inschakelen voor ons als dat nodig zou zijn, en als zij iets belooft dan doet ze dat ook.

En nu maar wachten of het net zo goed helpt als bij Vita indertijd.