Nieuws over het "gele waaiertje"

Yvonne en Yvette:

Weet u nog dat wij u een verhaal hebben verteld over een eigenwijs kuikentje, dat langs kwam waaien toen het hard stormde? (zie de verhaaltjes van 22 en 29 maart).

het gele waaiertje toen het net uit het ei was gekropen

Het "gele waaiertje" hadden we het beestje genoemd en het kleintje woonde bij de mevrouw, bij wie wij ook even hebben gebivakkeerd.
Op een echte farm.
Dat gele waaiertje wordt al een heel kipje en het blijkt dat het een "zij" is, een hen dus, net zoals wij.
Ze zal niet zo groot worden als wij, denken we, maar wel iets groter dan de meeste leden van de familie Tok. Ma Tok zou haar heel graag een keer in levenden lijve ontmoeten, maar het is wel een behoorlijk eind rijden met de auto, dus daar zal wel niets van komen.

Mevrouw Angelique heeft foto's gestuurd zodat u kunt zien hoe het kleine gele waaiertje er nu uitziet. Ze lijkt totaal niet meer op haar kuiken-vorm, vindt u ook niet?
Ze is niet meer geel en de wind zou er een hele dobber aan hebben om

het gele waaiertje nu

haar omhoog te blazen.
Wij vinden haar erg mooi geworden, al houden wij meer van witte kippen, maar misschien zijn wij een ietsiepietsie bevooroordeeld.

Dit dametje heeft ook nog twee zussen en twee broers, die staan op

geel waaiertje met ervoor 1 van haar zusjes

de volgende foto's.
Lollige kipjes en haantjes, dat moeten wij wel zeggen.
Hun moeder is er ook bij, maar die hadden wij al gezien op de foto's van de vorige verhaaltjes.
Die moeder heeft een baard!
En dat voor een hen, het moet toch niet gekker worden.
Nu schijnt dat bij menselijke vrouwen ook wel eens voor te komen en die vrouwen worden dan zo bijzonder gevonden dat zij een heel festival winnen.
En dat ging niet eens over baarden, maar over zingen.
Met de baard óp de keel in plaats van erin.

Maar ja, mensen zijn rare wezens, daarover zijn wij het hier in de Tok-tuin wel eens.
Al vinden wij Ma Tok een soort van uitzondering op deze regel, maar dat komt misschien omdat zij voor ons zorgt.

Dit alles gekakeld hebbende vragen wij ons af of mevrouw Angelique nog wel eens geredde legkippen

de beide broertjes van het gele waaiertje

huisvest.
Wij waren indertijd bij haar omdat de normale opvang-moeder, om haar zo maar even te noemen, er even niet was.
Op vakantie of iets dergelijks.
Pa en Ma Tok gaan nooit op vakantie. Ja, vorig jaar zijn ze twee hele nachten weggebleven, toen kwam mevrouw Katblad ons eten geven en de kleinere kipjes en Laza uit het Tok-huis laten.
Dat was ook best in orde, maar langer moest het toch niet duren, vonden wij.
Ma Tok hoort bij ons en Pa Tok ook wel een beetje.
En kijkt u nu maar even naar de dame met de baard, hihihi.

geel waaiertje met haar moeder, de dame met de baard

Ma Tok: Met dank aan mevrouw Angelique voor de prachtige foto's.