Writers block

Xara:

Ik mag van Ma Tok wat vertellen vandaag, maar nu zit ik met een probleem.
Er is namelijk niets noemenswaardigs gebeurd in de Tok-tuin de laatste tijd.

Geertrui scharrelt op haar gemak rond

Ja, het is mooi weer en we lopen allemaal heerlijk buiten te scharrelen, maar iets om aan u te vertellen is er eigenlijk niet. En ik kan natuurlijk niet zomaar iets uit mijn teen zuigen en dan net doen alsof het echt gebeurd is.
Dus ik ging eens goed naar de anderen kijken, misschien zou ik dan op een idee komen.

Ik zag Geertrui op haar gemak rondscharrelen en hier en daar iets oppikken.
Verder was Laza bezig achter alle hennen, die bij hem in de buurt kwamen, aan te rennen om hen te treden. Dat komt over hem in het voorjaar, daar kan hij niets aan doen. En ach, onplezierig is het niet, dus ik laat hem meestal zijn gang maar gaan. Niet iedereen hier denkt er zo over, sommige hennen rennen hard weg als hij avances maakt. Ik heb de indruk dat er kippen zijn die dat gewoon doen om hem een beetje te pesten.

Laza en een deel van zijn harem

Of voor de lol, Laza moet er wat voor doen om hen te mogen treden. Bij mevrouw Wies hebben wij ook diverse hanen meegemaakt, maar die waren helaas verdwenen voordat Kenau, Reina en ik naar de Tok-tuin verhuisden.
Ik vind het wel gezellig, een haan in het kippenhok. Het geeft wat fleur aan de dag, dat gekukel van hem. En hij zorgt ook voor ons, hij roept ons erbij als er iets lekkers te halen valt. Verder geeft hij leiding, al aanvaardt niet iedereen dat zonder slag of stoot. Geertrui bij voorbeeld, die gaat gewoon haar eigen gang. En Laza laat haar maar een beetje, zij is tenslotte de oudste hier. Kenau is en blijft een pittig meisje,

Hannah en Inge innig bij elkaar op het plateau

zij weet altijd precies wat ze wil.
En die twee jonge hennetjes, Hannah en Inge, die pluizenbollen, zitten al een tijd bijna de hele dag op het plateau in het Tok-huis.
Die zijn dus broeds.
Ma Tok haalt ze elke dag van hun plaats om hen buiten te zetten, zodat ze even hun pootjes kunnen strekken en wat wormpjes meepikken, maar ze kruipen telkens weer samen helemaal achteraan in de bodembedekking, zodat Ma Tok ze met een plastic harkje voorzichtig weer naar voren moet trekken om ze te pakken.
Broeden mogen ze niet van Ma Tok, maar dat had u al gehoord, wij zijn

Nadine en Babette op het plateau aan het "broeden"

hier al met genoeg kippen in de tuin.
Ikzelf heb gelukkig niet van die neigingen.
Babette en Nadine wel, die zitten ook vaak boven, maar, gelukkig voor Ma Tok, vóóraan, zodat zij hen makkelijk kan pakken om ze buiten te laten. Die twee vliegen altijd uit haar handen als ze ze gepakt heeft en ze landen dan met een mooie boog in de tuin.
Yvonne en Yvette komen elke dag, als wij naar buiten mogen, vrolijk ons huis in waggelen. "Goeiemorrege!" roepen ze dan opgewekt en daarna gaan ze naar de ton, waar het lekkere eivoer in zit. Ma Tok zegt dan tegen hen dat ze nog even moeten wachten, ze gaat eerst alles opruimen en ons water verversen en daarna krijgen we dat eivoer.

met z'n allen meelwormpjes snoepen

Ze strooit wel alvast meelwormpjes voor ons, zodat we naar buiten rennen, dan kan zij het huis makkelijker schoonmaken. Anders lopen wij voor haar voeten, zegt ze. Yvette gaat meestal een ei leggen in ons huis, Yvonne legt geen eieren meer, zij is met pensioen gegaan. Als er zo'n enorm ei ligt gaat er meestal wel iemand anders een eitje bij leggen. Ik durf dat niet, mijn eitjes zijn zo klein vergeleken met die joekel van Yvette, ik doe het dan maar op een ander plekje, dan lijkt het nog wat.

Zo, nu heb ik  toch een hele tijd gekakeld zonder dat er iets te vertellen was.
Ik kan zo de politiek in.
Ik ben stiekem een beetje trots op mezelf dat ik het toch voor elkaar gekregen heb.
Hopelijk bent u niet boos dat er niets bijzonders over ons in dit verhaaltje staat, maar ja, als er niets is om te vertellen kan ik dat ook niet helpen, toch?