Ouderdom komt met gebreken (2)

Geertrui:

Weet u het nog?
Ik had een zere poot en daar had ma Tok een verbandje omheen gedaan. En ik ademde verkeerd of zoiets. Daarover zou ma Tok gaan bellen met Hoogendoorn.

het kuiken met de krulveren op zijn kop

Dat gebeurde en de dierenverzorgster daar dacht ook dat het een infectie was.
Ze beloofde iets op te sturen voor mij om me weer beter te maken. Maar ma Tok had een ander idee. Haar schoondochter had zojuist gevraagd of zij mee wilde gaan naar Hoogendoorn, zij wilde met haar zoon naar de kipjes en de andere dieren gaan kijken.
Ma Tok kon die dag niet mee, omdat haar dochter het logerende knaagbeestje weer zou komen ophalen, maar als haar schoondochter toch naar Hoogendoorn ging zou zij het medicijn voor mij kunnen meenemen.
Kunt u het nog volgen allemaal?
Ik niet, maar ik vertrouwde erop dat het wel goed zou komen.

Geertrui's privé-verblijf

De dag daarop kwam ma Tok niet

alleen de tuin in, ze had haar kleinzoon bij zich, die krullenbol, die ons altijd zo lekker veel meelwormpjes geeft.
Omdat ik in een apart hokje zat werd ik het eerst bediend. Ik mocht bij ma Tok op schoot en ik kreeg iets uit een spuitje in mijn snavel gedruppeld. Het smaakte naar niks dus ik slikte het maar snel door. Van dat mensenkuiken met de krulveren op zijn kop kreeg ik als eerste een hele hand vol meelwormpjes. Ik liep er snel naartoe, maar toen ik er één wilde oppikken had ik plotseling geen trek meer.
De rest van de familie Tok werd ook getrakteerd op handenvol wormpjes en ma Tok ging het Tok-huis opruimen en overal schoon water neerzetten. Het kuiken vond dat prachtig, hij hielp goed mee en zo was alles in een vloek en een zucht klaar.

       Die hele dag liep ik maar een beetje

Geertrui dommelt bijna weg midden in de tuin

rond in de tuin, nu en dan dommelde ik even in.
Zou ik nu echt heel oud zijn geworden opeens?
's Avonds was ik het huis binnengegaan met de anderen, maar ik had geen zin om op de stok te gaan zitten, dus ik vleide mij neer op de bodembedekking.
Ma Tok zette mij weer in het aparte hokje en daar viel ik in slaap.
De volgende dagen kreeg ik elke ochtend weer van dat spul in mijn snavel en omdat ma Tok vond dat ik niet genoeg dronk gaf ze me ook nog een spuit vol vitamientjes-

de spuit voor medicijn en vitamientjes-water

water. Ik vond het allemaal best, overdag liep ik wat rond door de tuin en 's nachts sliep ik in mijn privé-hokje.
Totdat ma Tok vond dat ik toch wel heel erg mager begon te worden.
Ze nam mij die avond mee naar binnen, het mensenhuis in. Daar mocht ik weer op haar schoot, maar wat er toen gebeurde... Ze stopte een soort van slang in mijn snavel, zomaar helemaal tot in mijn krop en door die slang heen voelde ik iets vreemds en plotseling zat mijn krop vol. Ik begreep er niets van. Ma Tok ging mijn krop masseren en toen liet ik zomaar een boer,

dwangvoer met spuit en sonde

midden in haar gezicht. Er kwam nog iets anders uit mijn snavel behalve lucht, iets groenigs, dat kreeg ze op haar wang. Ze lachte en zei dat dat heel goed was, de lucht moest er even uit.
Die nacht sliep ik heerlijk met mijn volle krop. De volgende morgen nam ma Tok me weer mee naar boven, ik voelde me wat beter en ik kreeg weer wat van dat spul, maar nu leek het niet zo goed te vallen. Ik boerde wel, maar het voelde niet

vertrouwde tuingeluiden

zo lekker als de avond ervoor. Daarom zette ma Tok mij ook overdag in mijn privé domein en ik ging een beetje zitten suffen.
Ik was zo vreselijk moe, ik kon bijna niet meer op mijn poten staan, dus bleef ik maar liggen. Voor de kou en de tocht had ma Tok een gordijntje voor de tralies van mijn hok gehangen, waardoor het schemerig en knus was. Op de achtergrond hoorde ik het vertrouwde geluid van tokkende hennen en Laza's gekraai.

Ma Tok kwam telkens bij mij kijken, maar ik had geen kracht meer om op te staan als zij er was.
"Ik laat je maar gewoon met rust verder, lieve Geertrui," zei ze zachtjes en ze deed het gordijn weer dicht.

Ma Tok: Hier neem ik het stokje over van Geertrui, ze kan niet verder vertellen. 
             Toen ik gisterenavond keek leefde ze nog, maar ze bewoog nauwelijks meer. 
             En vanmorgen was ze voorgoed vertrokken.

             Haar in memoriam volgt binnenkort.