Rust in het kippenhok

Odette:

Het is alweer een tijdje geleden dat ik aan het woord ben geweest hier, dus ma Tok zei dat ik mijn best maar weer eens moest doen.

Odette heeft rust nodig

Nu ben ik niet zo van het op de voorgrond treden, ik houd meer van achter de schermen blijven om na te denken over alles wat er hier in de Tok-tuin gebeurt.
En dat is heel wat.
De ene week is iedereen blij omdat het mooi weer is en de volgende week is alles weer droevig omdat het de hele tijd regent.
Nu hebben wij een goed waterdicht huis, dus we hoeven niet nat te worden als we niet naar buiten gaan, maar de hele dag binnen zitten is niet goed voor een kip. Kippen moeten scharrelen en dat

Soestdijk met zijn 2 overdekte rennen

kan alleen maar buiten.
De ren van Soestdijk is ook overdekt, dus als het erg nat is buiten zit het daar vaak tamelijk vol.
Best gezellig, zult u denken, maar ik heb juist behoefte aan een stil plekje om te filosoferen.
Over de hennen die ons de laatste tijd zijn ontvallen bij voorbeeld. Yvonne dit jaar en Katie, Geertrui en Kenau in 2019.
Dat zijn er vier achter elkaar.
Nu waren Katie en Jenny pas bij de familie gekomen, dus per saldo zijn er maar twee kippen minder dan aan het begin van vorig jaar.

de 2 oude gammele broedhokjes

Zou ma Tok dat genoeg vinden om ons te laten broeden deze lente?
Ik heb haar al naar de oude hokjes zien kijken en ik moet toegeven dat dat niet veel meer is, ze zakken nog net niet in elkaar.
Maar er is ook nog het hokje waar Gerrit en Geertje, de twee kwarteltjes, hebben gewoond, dat is nog helemaal goed. Het werd de laatste tijd gebruikt als een soort ziekenboeg, maar op dit moment is er niemand ziek, dus dat hokje zou best gebruikt kunnen worden.
En dan staat het hondenhok nog in de schuur, daarin kun je ook prima op eitjes zitten, dat kan Pippa u vertellen (zie Pippa's vijftal van 5-5-2017).
Het is wel zo dat de twee

de ziekenboeg

ondeugden Daantje en Dirkje daar uit hun ei zijn gekropen, maar ik denk niet dat die ondeugd wat te maken heeft met het in een hondenhokje het levenslicht aanschouwen.
De oude broedhokjes moeten de Tok-tuin uit, heeft ma Tok beslist. Ze zien er niet meer uit, de tuin krijgt er een rommelige aanblik door. Het is alleen wel even een dingetje om die hokjes te slopen; ze zijn dan wel krakkemikkig, maar als je ze daadwerkelijk tot plankjes wilt reduceren valt dat meestal toch vies tegen. Misschien kan de oudste kleinzoon van pa en ma Tok helpen, die is gek op slopen, vooral als

het hokje valt bijna vanzelf in elkaar, helaas nog net niet

daarbij flink veel herrie gemaakt wordt. Maar of hij hiervoor sterk genoeg is?
Stoere lezers mogen zich aanmelden om tegen beloning van een doosje heerlijke verse Tok-eitjes de oude gevallen in elkaar te komen slaan. Dat moet ook goed zijn om frustraties af te reageren, mensen schijnen daar nogal eens last van te hebben. Wij kippen zijn wat dat betreft wat minder opvliegend, we blijven liever met onze beide voeten op de grond. Of in de grond, als we aan het scharrelen zijn.

Als er gegadigden zijn voor het slopen: u kunt zich opgeven bij ma Tok, onder dit verhaaltje bij opmerkingen, of, als u dat niet durft, via haar e-mail adres.
Ik ben benieuwd...