Een vrolijker afscheid

 

Laurel:

Ziet u mij hier zitten op een krant en in een soort hokje?

Weet u wat dat betekent? 

Laurel in zijn mandje

Ik wist het niet, al had ma Tok al tegen me gezegd dat we een reisje gingen maken, zij, pa Tok en ik. 

Met de auto. 

Ik vond het niet echt fijn dat ik zomaar uit ons huis werd geplukt en in een hokje gezet, maar dat veranderde toen ma Tok een flinke handvol meelwormpjes voor mijn snavel deponeerde. Ik verorberde die heerlijkheden snel en ging toen zitten wachten tot we naar de auto zouden gaan. Niet dat ik wist wat dat was, maar daar kwam ik snel achter. Een soort huisje op wielen, waar wij met ons drieën in gingen. Ik zat achter pa en ma Tok en we gingen rijden, wat betekende dat

LazaRus

het hele huisje begon te bewegen. Ik ging maar liggen op mijn krant, als ik bleef staan viel ik om door het gewiebel van de auto. 

Ik hoorde pa en ma Tok praten over Laza, die een beetje aan het wegkwijnen was en dat de buurvrouw, die zo'n hekel heeft aan hanengekraai, nu ook was begonnen te klagen dat ik me zo vaak liet horen en dat het dus toch maar het beste was voor alles... Ze zeiden het een beetje droevig, alsof er iets naars ging gebeuren. 

Ik vroeg me af wat dat zou zijn en of het met mij te maken zou hebben.

We reden een heel eind tot de auto eindelijk stil stond. Ma Tok stapte uit en ze nam mij in mijn mandje mee. We gingen een ander soort huis binnen, waar een vriendelijke dame mij bekeek en probeerde mijn naam te raden. Dat lukte haar nog ook, terwijl het toch niet zo'n heel gewone naam is. 

Maar goed, ma Tok droeg mij in mijn

Laurel met zijn nieuwe harem bij Hoogendoorn

mandje naar een heleboel hokken, waar allemaal kippen in zaten. 

Ik keek goed rond of ik mooie dames zag en ja hoor, in het eerste hok zaten een paar prachtige jonge hennetjes, serama's, net zoals ik. Zou ik bij die meisjes op bezoek mogen? De dame, die was meegelopen, deed het hok met de mooie kipjes open en ma Tok liet mij uit mijn mandje overstappen in dat hok. 

Dat vond ik niet verkeerd, vooral omdat één van de meisjes naar mij keek alsof ze nog nooit een haan had gezien, zó verliefd had er nog nooit een hennetje naar mij gekeken, zelfs Hannah viel erbij in

Laurel kijkt een beetje op tegen de ene grote hen

het niet. Ik stond even rustig te kijken naar al dat moois en ik voelde me heel blij worden. 

Zou ik hier mogen blijven bij deze prachtige meisjes? Dit was bijna beter dan de Tok-tuin! 

Ma Tok ging foto's maken van mij en "mijn" dames, die ze mijn harem noemde. Ze keek nog een hele poos naar mij en zei dat ze me zou missen, maar dat ik het hier goed zou hebben. De dame zei dat ik zó mooi was dat ik wel snel gekocht zou worden samen met een paar hennetjes, dan zou ik mijn eigen toom kunnen leiden. Ze wist vast niet dat ik daar al ervaring mee had. Ik was wel blij dat ik nu wat minder hennetjes onder mijn gezag

Laurel kijkt naar ma Tok, die afscheid van hem neemt

zou hebben, de familie Tok was wel erg groot, eigenlijk te groot voor een beginnende haan zoals ik. 

Hoe zou het nu gaan in de tuin? Zou LazaRus nu weer alles alleen moeten doen? Ik ben bang van wel, of Lisa moet een Liesbert worden, maar ik denk niet dat dat gaat gebeuren, al weet je het nooit, natuurlijk. 

Ma Tok nam afscheid van mij met lieve woordjes, die ze anders altijd alleen maar tegen Laza zei als we 's avonds op stok zaten. Zou ze mij net zo lief vinden als haar oude haan? Ik denk het wel, want ik zag dat ze moeite moest doen om haar gezicht in de plooi te houden, ze ging bijna huilen. 

En ik? 

Ik kraaide "dááààg" tegen haar en ging me toen wijden aan mijn nieuwe hokgenootjes. 

Dit gaat helemaal goed komen, neemt u dat maar van mij aan.