De nieuwe haan en de verrassing

Inge:

Ik voelde me wel een beetje alleen toen Hannah niet meer terugkwam uit het mensenhuis, waar ze was overleden. 

Hannah en Inge samen in het Tok-huis

Gelukkig waren er nog heel veel andere hennen om mee te scharrelen, maar met Hannah had ik toch een speciale band, omdat wij de enige zijdehoentjes waren hier in de tuin. 

Maar daar is verandering in gekomen. 

Hoe dat kan? 

Ik zal het vertellen.

Woensdagmiddag gingen pa en ma Tok met de auto onze nieuwe leider ophalen. Het duurde héél erg lang voordat ze terugkwamen, het was al donker geworden en wij waren al naar binnen gegaan. 

de nieuwe zijdehen

Omdat we zo nieuwsgierig waren naar de nieuwe haan kon niemand slapen en we kakelden allemaal door elkaar. Tot we het hoofd van ma Tok zagen, zij keek om het hoekje van de deur en vroeg of we nog niet sliepen. We kakelden om het hardst dat we natuurlijk nog wakker waren en of zij nu eindelijk onze nieuwe haan had meegebracht. 

Nou, dat had ze! 

En er was nog een verrassing bij ook.

Ze droeg in elke hand een kattenvervoersmandje en uit de eerste haalde ze een vaalbruine kip. Maar dat was toch geen haan? 

haantje en hen op stok bij de anderen

Nee, het was duidelijk een hen en wat mij helemaal gelukkig maakte was dat het een zijdehoen was, net zoals ik. 

Mijn dag kon al niet meer stuk! Toen ging het andere mandje open en naast het nieuwe hennetje werd een klein haantje gezet. 

Hij bleef doodstil zitten, ik denk dat hij niet durfde te kakelen, maar hij keek wel blij. Wij keken allemaal naar hem maar hij zei niets, ging lekker zitten en viel prompt in slaap. 

Toen volgden wij zijn voorbeeld maar, want ma Tok deed het licht uit en wenste ons welterusten.

de nieuwelingen alleen in het huis achtergebleven

De volgende morgen hoorden wij de eerste de kraai van ons haantje (u kunt het horen in het filmpje hierboven). Het klonk best luid, er leek wel meer kracht achter te zitten dan achter dat van Laza, maar dat komt misschien omdat ik die pas leerde kennen toen hij al niet zo jong meer was. De nieuwe zijdehen bleef stijf naast hem zitten, zij vond het vast een beetje eng allemaal zo in een vreemd huis. Ik had met haar te doen en vroeg haar hoe ze heette, maar ze durfde geen antwoord te geven. 

Wij gingen allemaal naar buiten en

snoepen van de meelwormpjes

we begonnen te snoepen van de door ma Tok gestrooide meelwormpjes. 

De twee nieuwen bleven op de stok zitten totdat ma Tok ze eraf haalde en ze aan ons voorstelde. 

"Dit is Olga," zei ze terwijl ze de hen op de grond zette. Nu pas zag ik dat ze eigenlijk wit was, doordat ze nogal modderig was had ik gedacht dat ze mijn kleur had. 

Katie vloog meteen op haar af en begon haar aan te vallen, maar daar stak ma Tok een stokje voor, ze gaf Katie op haar kop en zei dat dat geen manier van doen was, zo heet je een nieuwkomer niet welkom. 

Tsaar Nikolaas

Katie keek beteuterd en ging een stukje achteruit. 

Even later kwam ma Tok naar buiten met het haantje in haar handen: "en dit is Tsaar Nikolaas." Er werd zachtjes gegniffeld achter mij, ik hoefde niet om te kijken wie dat deden. Ook het haantje werd neergezet en toen zag ik pas hoe trots en parmantig rechtop hij liep. Hij zag er prachtig uit, maar aan de achterkant was iets vreemds aan de vleugel. 

Hij had helemaal geen staart! 

Hoe kon dat nou? 

Zou hij die verloren zijn? 

Ma Tok hielp mij uit de droom, ze vertelde dat Nikolaas een Grubbe baardkriel is, een heel zeldzaam ras, dat geen staart heeft. 

Olga en tsaar Nikolaas bij het eivoer

Om niet om te vallen moet hij heel rechtop lopen, waardoor hij er trots uitziet, maar hij is erg lief. 

"Ik heb hem Tsaar genoemd omdat hij jullie koning is en omdat pa en ma Tok "Rus" heten vond ik de titel "tsaar" wel passend," zei ze. 

Het tweetal achter mij begon steeds harder te giechelen en ik hoorde duidelijk: "Kèk dan jûh, helemaal geen staarrt, hihihi, strraks valt ie nog op zûn snufferrd!"

Ik vond het allemaal prima, het belangrijkste was dat hij lief zou zijn, dan zou het allemaal vast goed komen. 

Ik denk dat Laza het helemaal eens zou zijn geweest met deze keuze.

En zo is de familie Tok weer compleet.