In memoriam: LazaRus Tok

Ma Tok:

Dit is het moeilijkste "in memoriam" dat ik ooit heb geschreven.

Laza met Maria en Martha bij aankomst in de Tok-tuin

Natuurlijk was het telkens erg als er een kipje overleed, maar Laza had toch wel een heel speciaal plekje in mijn hart.

Hij kwam bij ons wonen in 2009, hij was toen ongeveer een jaar oud.

Samen met hem kwamen twee mooie hennetjes, Maria en Martha, ze behoorden allemaal tot het Chabo-ras. 

Vanaf zijn eerste dag hier in de tuin heerste hij over de familie Tok, soms erg wijs en soms wat minder. Zijn eerste tijd bracht hij de nachten door in het schuurtje dat nu het Tok-huis is, zijn dames sliepen in Soestdijk, dat het enige kippenhok was hier in de tuin. 

Laza tussen zijn dames in het Tok-huis

Laza moest apart slapen omdat hij anders de buren te vroeg wakker kraaide. Nadat het schuurtje was omgebouwd tot kippenhuis mocht hij elke nacht gezellig tussen zijn hennen doorbrengen. 

Hij heeft voor veel nageslacht gezorgd, zo zijn alle raszuivere chabo's dochters van hem. Daantje en Dirkje ook, dat zijn weliswaar maar halve Chabo's, maar dat komt omdat hun moeder een kuifhoen was. 

Floortje is een dochter van Anne C, die weer een zoon van Laza was. 

kuikens

Zo heeft hij toch meegeholpen aan haar totstandkoming. 

Laza was een erg goede haan, hij hielp ook bij de opvoeding van de kuikens, als die er waren. 

Hij beslechtte geschillen tussen de hennen en gaf nu en dan Daantje en Dirkje op hun kop als ze weer eens ondeugend waren geweest. 

De meiden hielden hem ook wel eens voor de gek. Gelukkig kon hij daar steeds beter tegen en leerde hij om zichzelf lachen. Dat is een kunst die sommige mensen nooit leren, hoe oud ze ook worden. 

Voor alle hennen, die hier nieuw kwamen in de tuin, was Laza erg lief. Hij beschermde hen als de anderen hen niet wilden toelaten tot het eten, omdat ze hen niet kenden. En voor elke nieuwe kip heeft hij een dansje gedaan. 

Xara onder Laza's vleugel

Toen Xara, na jaren bij mevrouw Wies te hebben gewoond, weer in de tuin terugkwam, nam hij haar in het Tok-huis zelfs onder zijn vleugel, zo blij was hij dat zijn dochter er weer was. 

Anne C, zijn zoon, bleef lang hier in de tuin en diende Laza tot hulp;  Laza heeft het jonge haantje geholpen om een goede haan te worden. Toen Anne C plotseling de aandrang om de baas te worden niet meer kon weerstaan heeft Laza niet eens teruggevochten, hij liet zich opzij zetten door zijn zoon, die natuurlijk door ma Tok naar Stolwijk werd gebracht om daar de baas te gaan spelen over een eigen harem. 

mooie LazaRus

De laatste tijd ging het al niet zo lekker met Laza, hij bleef bleek na de rui en kraaide nauwelijks meer. 

Ik stopte hem extra lekkere hapjes toe en hield hem in de gaten. 

Toen hij woensdagavond niet op de stok zat maar in de bodembedekking werd ik ongerust en die onrust groeide toen hij de volgende morgen in het hok bleef liggen toen ik de deur open deed. 

Hij leefde nog wel, maar zijn kam en lellen waren blauwachtig en hij hield zijn ogen gesloten. 

Ik zag dat hij stervende was en nam hem mee naar de woonkamer, waar hij lekker warm kon liggen. 

Het duurde nog een paar uur en toen blies hij zijn laatste adem uit.

Ik heb hem in de tuin begraven, onze lieve mooie haan.

LazaRus, je blijft voor altijd verbonden met de familie Tok, die je zo lang hebt geleid.

Rust zacht.

Op bovenstaand filmpje kunt u Laza nog één keer horen kraaien als hij Laurel die edele kunst bijbrengt.

Wat zal ik dit geluid vreselijk missen!