In memoriam: Olga

Ma Tok:

Olga kwam bij ons samen met tsaar Nikolaas. 

Olga bij mevrouw Angelique

Ma Tok dacht dat de tsaar het niet zou redden in zijn eentje en mevrouw Angelique had al een tijdje haar twijfels over de geschiktheid van haar erf voor deze mooie witte dame, die meestal de kleur van modder had. 

Olga heeft ongeveer anderhalf jaar bij mevrouw Angelique gewoond, daarvoor was ze achtergelaten in een ren bij een door mevrouw Angelique en haar man verhuurde woning. De huurders betaalden hun huur niet en werden uit het huis gezet, dat zij half gesloopt en vreselijk smerig achterlieten, inclusief een ren met verschillende

Olga na een poosje in de Tok-tuin

kippen. 

Natuurlijk nam mevrouw Angelique deze kippen mee en liet ze wonen op haar farm. Olga had het daar prima naar haar zin, maar werd, zoals gezegd, erg vuil, wat goed te zien was omdat haar oorspronkelijke kleur wit is. Volgens mevrouw Angelique was Olga meer een stadse kip. 

Olga vond haar plaatsje snel in de familie Tok en ze werd steeds witter en mooier. Ze scharrelde lekker door de Tok-tuin en voelde zich helemaal thuis. 

Tot het noodlot toesloeg en Olga ziek werd. Het verhaal van haar ziekte en behandeling kunt u lezen in het vorige verhaaltje, dat zij zelf nog vertelde (Wonen in een doos).

Olga in haar doos tijdens haar ziekte

Ik ga verder waar zij stopte. 

De nieuwe antibiotica leek aan te slaan, Olga begon weer zelf te eten, waar ik erg blij om was. 

Maar het abces bleef lopen en Olga stopte weer met eten. Ik gaf haar nog een paar dagen vloeibaar voedsel met een spuitje, maar toen haar wang dikker werd ondanks het open wondje en haar snavel scheef werd geduwd door de dikte maakte ik een nieuwe afspraak met de dierenarts. 

Die keek in haar snavel en zag daar een grote tumor zitten, die haar halve snavel vulde en waarschijnlijk de oorzaak was van het abces. 

Olga in betere tijden in de Tok-tuin

Omdat dit een lijdensweg zou worden voor Olga en ze het toch niet zou redden was er maar één mogelijkheid: haar uit haar lijden verlossen. 

Daar heb ik voor gekozen en ze is bij de dierenarts op mijn schoot ingeslapen. 

Ze ligt nu onder de Tok-tuin, bij alle hennen die haar zijn voorgegaan en ook bij LazaRus, die zij nooit gekend heeft, maar die wel voor altijd zijn stempel heeft gedrukt op de familie Tok.

Vaarwel Olga, lieve mooie kip, we zullen je nooit vergeten.