Sandra en Saartje vertellen hun verhaal

Sandra en Saartje:

Zo, nu mogen wij ons verhaal doen. 

Natuurlijk hebben wij er alle begrip voor dat Olga voorrang had, maar u moest wel erg lang wachten op onze geschiedenis. 

Sandra en Saartje in de ren in de Tok-tuin

Wij herinneren ons niet alles meer, maar wel weten we nog dat we in een bos werden gedumpt door onze eigenaar. Hij zette ons gewoon uit de auto en reed weg, zonder naar ons om te kijken. 

Eerst ging het nog wel, maar toen het donker begon te worden wilden we ons hok binnengaan om te slapen, maar we konden het niet vinden. Wat moesten we nu? Omdat het ook nog begon te regenen gingen we onder een boom zitten, maar we voelden ons niet echt veilig op de grond. 

bos (foto internet) 

Gelukkig heeft een boom takken, waar je op kunt zitten, we vlogen dus een beetje omhoog en kozen een mooie dikke tak uit, waar we dicht tegen elkaar aan op gingen zitten. Zo bleven we een beetje droog en ook iets veiliger. We hoorden wel allemaal vreemde geluiden om ons heen, dat was niet fijn, want we wisten niet of die geluiden soms gemaakt werden door dieren, die ons kwaad wilden doen. 

De volgende morgen gingen we op zoek naar eten. Dat was er niet veel, we deelden een worm, die zo dom was om vlak voor onze snavels

veilig in het nachthok van Soestdijk

uit de grond te komen, maar dat was het dan wel. We zochten naar besjes en zaadjes, maar erg veel vonden we niet. 's Avonds kropen we hongerig en nat weer op onze tak en vielen we in slaap met knorrende magen. 

Zo ging dat een tijdje door, totdat we een mens zagen lopen. Zou die ons eten komen brengen? We renden naar hem toe, maar eten had hij niet bij zich. Hij praatte wel tegen ons, hij vroeg waar we

kennismaking met de familie Tok

vandaan kwamen, maar dat wisten wij niet goed meer. Hij nam ons mee en zette ons in een hok en we kregen eten en drinken. Wat smaakte dat allemaal heerlijk! 

Maar wij waren daar niet de enige kippen, er waren anderen, die ons er niet bij wilden hebben. We mochten niet eten van hen en als we het hok in wilden gaan werden we gepikt. De man bracht ons naar een mevrouw, die ons in een hok zette in haar tuin, ook daar kregen we eten en drinken en mochten we in een hok slapen. Maar hier waren ook kippen en hanen, die ons niet wilden accepteren. 

Gelukkig gebeurde er toen iets moois: een man en een vrouw

De andere leden van de familie Tok zijn kleiner

kwamen met een auto ons ophalen, we reden heel ver en daarna kregen wij een eigen hok in een tuin, waar ook andere kippen waren en een haantje ook, maar deze kippen waren allemaal veel kleiner dan wij. We maakten kennis met hen door het gaas van een lange ren, die we ook nog hadden gekregen van de vrouw, die ma Tok bleek te heten. Het was daar een gezellige boel en het haantje ging voor ons dansen.

de familie Tok met Sandra in hun midden

Nou, deze kippenfamilie wilde ons duidelijk wel in hun tuin hebben, en als ze lelijk zouden gaan doen waren wij in elk geval veel groter dan zij. Maar ze waren allemaal aardig en zodra we uit de ren mochten gingen we vriendschap sluiten met hen. Het haantje, tsaar Nikolaas, slooft zich nog regelmatig voor ons uit, maar ons treden kan hij niet, denken wij, daarvoor is hij veel te klein. Maar mooi is hij wel en aardig ook. 

Wij zijn eindelijk op onze eindbestemming aangekomen en we hebben het goed hier.