Vreemde eieren

Sandra en Saartje:

Wij leggen ons ei altijd netjes in de bodembedekking van het nachthok van Soestdijk, waar wij wonen. 

Sandra in het nachthok van Soestdijk

Dat is onze veilige plek in de Tok-tuin. 

De andere kippen leggen hun eitjes meestal in het Tok-huis, ook in de bodembedekking. Eerst hadden ze legnesten, maar die heeft ma Tok weggehaald omdat daar steeds muizen in kropen om hun kindertjes er in groot te brengen. Het was daar in die nesten lekker warm, vooral als er een kip op ging zitten om een eitje te leggen of om het warm te houden. En ma Tok vindt muisjes heel lief, maar ze wil ze niet bij ons in de slaapkamers hebben. En ook niet in de tuin en al helemaal niet in het mensenhuis. Wat zegt u? Daar wonen toch katten? Ja, dat is waar, maar die komen niet beneden, die gaan altijd

Igor op de schutting van het terras boven

via het terras de andere kant op, naar de Hoftuin en de rest van de buurt. 

Dat geldt dan alleen voor de kater, Igor, de twee poesjes Lotje en Cieniy blijven dichter bij huis, die komen het terras eigenlijk niet af. Hoe dan ook, de muizen hier in de tuin hebben geen last van de katten, volgens mij weten ze niet eens dat die voor hen zo gevaarlijke dieren daar wonen. 

Maar nu gaan we weer terug naar het leggen van eieren, we zijn helemaal afgedwaald door die muizen. 

Wij leggen ze dus in Soestdijk en de

Pippa en Babette leggen een eitje in het Tok-huis

anderen deponeren ze in het Tok-huis. Een heel enkele keer legt een jong hennetje, dat nog niet beter weet, een eitje zomaar midden in de tuin, maar dat is meestal na één keer wel over, hun moeder vertelt hen dat ze dat niet moeten doen, omdat de tuin niet geschikt is voor een eitje. Nee, voor je het weet staat ma Tok er met haar grote laarzen bovenop en daar gaat al je moeite. 

Nu weet u misschien dat onze eieren best groot zijn en bruin van kleur. Die van de anderen zijn veel kleiner en wit, creme of heel lichtbruin. Ze zijn dus duidelijk te onderscheiden van die van ons. 

Dus wie schetst onze verbazing

ei van Sandra/Saartje (links) en één van de "kleintjes"

toen één van ons haar ei had gelegd in Soestdijk en dat een klein creme eitje bleek te zijn. We kakelden er lange tijd over maar we kwamen er niet uit. En het gekke was dat de ander de volgende dag ook zo'n eitje achter zich vond. 

Ma Tok haalde de eitjes gewoon weg en bracht ze naar de schuur, waar alle eieren in verdwijnen. Maar wij begrepen er niets van. Waren we ziek? We keken elkaar aan om te zien of we opeens in kleine kipjes waren veranderd, maar we zagen er nog net zo uit als een paar dagen geleden. 

Saartjes geknipte achterkant

De volgende dag kwam er gelukkig weer een gewoon ei, maar de dag daarop was er weer zo'n kleintje. Wat zou er toch aan de vleugel zijn? We piekerden en kakelden maar we kwamen er niet uit. 

Saartje heeft de laatste tijd een beetje een vieze kont, om het maar plat te zeggen. Nu heeft ma Tok de vieze veren daar weggeknipt omdat ze bang is dat daar eitjes in gelegd zullen worden door vliegen. Niet dat die er zijn in de winter, maar je weet het maar nooit. 

Zou het daar mee te maken hebben? 

Wat denkt u?