Vijf "A"-tjes

Wendy:

Er is veel gebeurd deze week. 

Goede en nare dingen. 

Ik begin maar met één van de goede, anders is het meteen zo somber. 

U raadt vast al waarover ik wil gaan kakelen. 

De nieuwe kipjes, inderdaad. 

Annemarie

Angelique

Het zijn allemaal Antwerpse baardkrieltjes, net zoals Willeke en ik. 

Omdat het hele alfabet weer voorbij is gekomen zijn we weer bij de "A" met het geven van namen. 

Ik mocht het hennetje dat het meeste op mij leek dopen. Niet met water, maar zo noem je dat ook als je een naam geeft heb ik gehoord. Ik noemde haar Annemarie, dat heb ik altijd al zo'n mooie naam gevonden. Willeke mocht haar evenbeeld benoemen en zij heet nu Angelique, net zoals de mevrouw bij wie de tsaar en Yneke, Yolanthe en Zaza vandaan komen. 

Ariane

Amalia

Alexia

De drie zwartjes kregen hun namen van ma Tok: Amalia, Alexia en Ariane, koninklijke namen, die zij vindt passen bij paleis Soestdijk, waar Xandra en Xena wonen. 

zieke Annemarie

Zo, nu weet u tenminste over wie ik het heb als ik iets vertel. 

En dan komen we meteen bij een verdrietige zaak. 

Annemarie bleek ziek te zijn. 

Ma Tok zag het al meteen, toen ze haar 's avonds in het Loo zag zitten. Ze haalde haar uit het hok en zette haar apart. Ze stuurde foto's naar mevrouw Angelique, die met haar goede raad ma Tok altijd bijstaat als er iets mis is met een kip. Annemarie mocht mee naar binnen in het mensenhuis en daar wordt ze nu verzorgd tot ze weer beter is. Omdat het een nogal ernstige ziekte is hopen we hier allemaal dat ze weer terugkomt in de tuin en dan niet om begraven te worden maar om lekker met ons verder te leven. 

Nadine zit ook nog steeds in haar aparte hokje,

het hokje van Nadine

al laat ma Tok haar nu en dan even in de tuin lopen om haar spieren een beetje sterk te houden. 

Nadine vindt dat erg fijn, kakelde ze, maar ze is ook blij als ze weer in haar bungalow zit, waar ze gedeeltelijk vloerverwarming heeft en geen trap op hoeft om te gaan slapen. Ze is ook in bad geweest, ma Tok had gezien dat ze onder de luisjes zat en dat is niet bevorderlijk voor haar genezing. Ze is gewassen met anti-vlooien shampoo voor honden en katten, hahaha, maar het hielp wel. 

Nu zit ze weer heel wat rustiger. Natuurlijk moest haar hokje ook schoongemaakt worden, daar zaten vast ook luisjes in, al is het dan van

Yneke en Yolanthe, Watermaalse baardkrielen

kunststof. Er stond een houten plankje voor het gaas om de wind tegen te houden, dat heeft ma Tok maar vervangen door een schone vuilniszak. 

De vier nieuwe hennetjes die nu in het Loo wonen zijn de hele dag in de ren, zo kunnen ze goed met ons kennis maken. Ma Tok wil nog niet dat ze al los gaan in de tuin, ze is bang dat de vier A's misschien besmet zijn door Annemarie en dan zouden wij ook allemaal gevaar lopen. 

Er zijn nu heel wat baardkrieltjes in de Tok-tuin. 

Allereerst is daar tsaar Nikolaas, een Grubbe baardkriel, dan hebben we Yneke en Yolanthe, Watermaalse baardkrielen en verder nog Willeke en ik, Annemaire, Angelique, Amalia,

tsaar Nikolaas, Grubbe baardkriel

Alexia en Ariane, Antwerpse baardkrieltjes. 

Al deze rassen komen uit België, het is maar dat u het weet. Ze zijn genoemd naar de plaatsen waar ze voor het eerst zijn gefokt. 

"Is Grubbe ook een plaats?" hoor ik u vragen en het antwoord daarop is: Ja, al is het maar een klein dorpje geloof ik, maar dat kakel ik niet hardop als de tsaar in de buurt is. Niet dat hij daar boos om zou worden, maar ik vind het gewoon een beetje sneu dat hij uit zo'n ..eh.. gat komt. Je kunt er nu eenmaal niets aan doen waar je voorgeslacht heeft gewoond en onze tsaar is een prachtige haan. 

En nu maar wachten of er mooie kuikentjes gaan komen volgend jaar.

Verdriet en vreugde

Willeke:

Ik heb zo te doen met Daantje, ze zit maar telkens in haar eentje onder de struik en ze wil niet eten. 

eenzame Daantje

Ze is zó verdrietig dat haar zusje er niet meer is. Ik gaf haar een paar meelwormpjes en vroeg of ze die alsjeblieft wilde opeten, maar ze kakelde dat er een brrok in haar keel zat, die niet weg wilde en dat er niets langs kon. Ik heb een poosje dicht tegen haar aan gezeten, dat vond ze wel fijn, maar ik ben Dirkje niet, ik kan haar nooit vervangen. 

We proberen allemaal om haar op te beuren, maar ze moet ook de tijd hebben om te rouwen, dus nu en dan laten we haar even met rust.

oude Nadine in haar aparte hokje

Nadine, die de oudste is hier, deed ook haar best om veel bij Daantje te zijn, maar zij (Nadine) is ook niet meer in goede doen, ze liep heel langzaam en ze kwam met moeite elke avond de trap naar het plateau
op. Ma Tok heeft haar nu in een hokje apart gezet, zodat ze niet meer telkens de trap op en af moet om te eten en drinken. Ik hoop dat zij nog een poosje blijft leven, maar ik ben bang dat zij wel de volgende is die gaat verhuizen naar de onderkant van de tuin.

het Loo staat klaar voor de nieuwe bewoners

Gelukkig is er ook goed nieuws.

Ma Tok ging naar Hoogendoorn om eten te halen voor ons. Omdat pa Tok niet mee ging hadden we kunnen weten dat er iets zou gebeuren en ja hoor, zij kwam met een grote doos de tuin in. Ze zette die doos neer en ging toen de auto uitladen. Daarna pakte ze het herrie-monster uit de schuur en begon het Loo schoon te maken. Yneke, Yolanthe en Zaza keken verontrust toe, vooral toen de deur naar de ren werd afgesloten. Waar moesten zij nu slapen? Het Loo was snel schoon en opnieuw ingericht. Yneke en Yolanthe hadden ondertussen al op de doos gezeten

de eerste 2 nieuwe kipjes in het Loo

en Zaza was erop aan het springen. Uit die doos klonk zacht getok, waardoor wij wisten dat er in elk geval één kip in moest zitten. We keken vol belangstelling toe hoe ma Tok de doos oppakte en ermee naar het nachthok van het Loo liep. Daar ging haar hand in de doos en kwam tevoorschijn met een zwart kipje, dat in het hok werd gezet. Zou dit kipje helemaal alleen in het Loo moeten wonen? Nee, natuurlijk niet, zoiets doet ma Tok niet, die haalt altijd minstens twee nieuwe hennetjes, zodat ze elkaar hebben als ze moeten inburgeren in de familie Tok. Dus ik was niet verbaasd toen er nog een zwart hennetje uit de doos kwam. 

En

 2 kipjes in de ren beneden

daarna nóg één. 

Nu zou het wel klaar zijn, dacht ik, de laatste keer dat er nieuwe Tok-leden kwamen waren dat er ook drie. Maar nee, er kwam nog een kipje uit de doos en dat kipje leek wel een beetje op Wendy! 

En het mooiste komt nog: het laatste kipje leek sprekend op mij! Het was alsof ik in de spiegel keek. 

Het vijftal bleef even in het nachthok zitten om wat te eten en drinken, maar al snel kwam één van de zwartjes naar beneden. Ma Tok had wat meelwormpjes in de ren gestrooid en daar kwam ze op af. Ze werd al snel gevolgd door de andere twee zwartjes en daarna kwam mijn evenbeeld ook naar beneden. 

Als laatste kwam het kipje dat op Wendy leek, zij was een beetje verlegen. Ze zag Wendy

Willeke's evenbeeld komt naar beneden

en mij en kwam voorzichtig naar ons kijken. 

Zelfs Daantje was nieuwsgierig geworden, zij kwam kijken bij de ren van het Loo en ze grinnikte toen ze daar VIJF nieuwe hennetjes zag zitten. 

"Hé Dirruk, moet je nôh es kèkûh," kakelde ze en hield toen verschrikt haar snavel dicht. 

Ik gaf haar snel een knipoog en dat hielp een beetje. 

Arme Daantje! 

Maar ze was wel heel even haar verdriet vergeten.

Ma Tok: Volgende keer de rest van dit verhaaltje, anders wordt het te lang. 

              Dan krijgt u ook de namen te horen die de nieuwe dametjes hebben gekregen.

In memoriam: Dirkje

Ma Tok:

Dirkje kroop uit haar ei in 2017 hier in de Tok-tuin. 

de 5 kuikens van Pippa, waaronder Daantje en Dirkje

Haar broedmoeder was Pippa en ze had één zusje en drie broertjes. 

Het zusje heette Daantje, zij is nog steeds bij ons. Daan en Dirk kwamen al snel onder de invloed van de toen nog overgebleven Geertrui, die hen plat Leids leerde kakelen, tot verdriet van mama Pippa, die haar kinderen altijd een keurige opvoeding gaf. 

De twee haalden allerlei streken uit, eerst

Daantje (vooraan) en Dirkje

samen met Geertrui en later, toen die er niet meer was, op eigen initiatief. 

Leest u maar na bij de verhaaltjes vanaf mei 2017, dan kunt u zien hoe dat allemaal tot stand kwam.

Daantje en Dirkje hebben de hele familie schrik aangejaagd door net te doen alsof er nog een haantje was (zie "Een rommelig verhaal over een duistere zaak" van september 2017), ze hebben een keer gekwaakt als eenden (zie "Een vreemde eend in de bijt" van januari 2018), ze deden mee met de

Daantje (links) en Dirkje op de Olympische spelen

Olympische spelen (maart 2018). 

Toen Geertrui was overleden startten Daantje en Dirkje een schooltje voor iedereen die Leids wilde leren kakelen. 

De beide meisjes waren heel blij dat er weer een Geertrui in de tuin kwam wonen, al heette ze Ursula Geertruida en kakelde ze geen Leids, maar ook Ursula is inmiddels alweer onder de tuin gaan wonen.

 

Daantje en Dirkje

Dirkje was al een paar dagen niet erg lekker, ze liet haar kop hangen en liep langzaam door de tuin. Ik gaf haar antibiotica, maar dat mocht niet baten, op een avond lag ze voor de deur van het Tok-huis op de grond, dood. 

Het was niet mogelijk een "in memoriam" te schrijven voor Dirkje waarin Daantje geen grote rol speelt, ze waren altijd samen. Daantje is ontroostbaar nu ze zonder haar zusje verder moet leven.

Ik heb Dirkje begraven in de tuin, waar ze haar hele leven heeft gewoond.

Vaarwel lieve Dirkje, je was een heerlijke ondeugd en we zullen je vreselijk missen.

Droevige mededeling

Ma Tok:

Tot mijn verdriet moet ik u meedelen dat onze Dirkje is overleden.

Er is weer rouw in de Tok-tuin.

Haar "in memoriam" kunt u morgen lezen.

 

Het nut van het herrie-monster

Xena:

U hebt van kleine Babette al gehoord over het grote herrie-monster dat ma Tok in onze tuin heeft geïntroduceerd. 

het herrie-monster

Omdat de wieltjes van dat ding er telkens afvielen was ma Tok een beetje boos geworden op dat ding, maar dat was over toen haar kuiken, die al een volwassen haan is, langskwam met zijn eigen kuikens, twee nog kleine haantjes. Het volwassen kuiken had de wieltjes in no time goed vast gemaakt onder het monster en nu kon ma Tok er weer mee aan de slag. Omdat ze had geprobeerd modder op te zuigen moest ze wel eerst de slang, die uit het ding komt, schoonspoelen met de waterslang en daarna moest die slang ook nog drogen maar toen kon ze eindelijk aan de slag. Het monster werd gestart en begon weer vreselijk veel herrie te maken en weet u wat ma Tok ging doen?

witgekalkte muren in Soestdijk

Ze ging Soestdijk, ons paleis, helemaal leegzuigen met dat ding. Er lag niets meer in het nachthok en ze ging ook de wanden helemaal zuigen. Zou ze dat doen om de luizen eruit te krijgen? Want ondanks alle gesproei zitten die er nog steeds, al zijn het nu heel kleine babyluisjes geworden. Maar kleine babies worden groot en dat gebeurt doordat ze ons bloed drinken, dus wij vinden die babies helemaal niet leuk. Net goed dat ma Tok ze allemaal probeert weg te krijgen. Toen ze klaar was had ze een rood hoofd van het in ons nachthok hangen met haar bovenlichaam. Ze ging ook nog met een grote kwast en een pot speciaal spul aan de slag. 

Ons hele nachthok kreeg een wit laagje aan de binnenkant, vooral alle naden werden grondig dichtgesmeerd. Ze liet het allemaal opdrogen en ging het toen weer inrichten met hennepvezel en de voersilo kwam er ook weer in. 

Wat zouden wij lekker slapen, dachten we, Xandra en ik.

Xandra:

Wij, Xena en ik, hadden geïnteresseerd staan kijken naar de bezigheden van ma Tok. 

Alles is weer netjes en de wanden zijn wit

Pas toen ze helemaal klaar was mochten wij weer in ons paleis, nou dat had lang geduurd hoor. Natuurlijk konden we ondertussen in het Tok-huis gaan eten en drinken als we dat wilden, maar in je eigen huis is alles toch altijd fijner. We gingen samen kijken, één voor één door de deur natuurlijk, anders zouden we klem komen te zitten, die deur is niet echt breed. Het viel ons niet tegen zoals alles er uitzag en het rook ook weer lekker fris binnen. We namen een paar snavels vol van het voer, dat ook weer nieuw was in een schone voersilo, en daarna gingen we weer naar buiten, de tuin in. 

Daar kwam de tsaar op ons af. 

"Wat is er toch allemaal gebeurd daar binnen in Soestdijk?" vroeg

tsaar Nikolaas in de ren van Soestdijk

hij. Wij legden uit dat ons nachthok een goede beurt had gehad met het herrie-monster en dat alles er weer piekfijn uitzag. 

Ik zag dat hij een beetje jaloers keek en ik vroeg hem of hij het fijn zou vinden als het Tok-huis ook zo'n beurt zou krijgen. Hij kakelde dat dat eigenlijk best hard nodig was, er lagen weer allemaal losse veertjes op het plateau en de bodembedekking was ook best wel aan vervanging toe. 

"Ik denk dat ma Tok hierna het Tok-huis gaat behandelen," kakelde ik en ik zag dat Nikolaas blij keek toen hij dat hoorde. Nu hoop ik maar dat dat ook echt gaat gebeuren, anders sta ik straks in mijn ... eh ... blote vel, zal ik maar zeggen, want een hemd heb ik niet aan. 

Afwachten maar, u hoort vast volgende week wel of ma Tok nog meer heeft gedaan met haar herrie-monster.

Het herrie-monster

Babette:

Ma Tok heeft een nieuw speeltje. 

Ze zegt dat ze het voor ons heeft gekocht, maar wij weten natuurlijk wel beter, het is gewoon voor haarzelf. 

een schoon plateau is fijn

Wat het is? 

Een heel groot herrie-makend ding, dat in ons Tok-huis tekeer ging alsof het er de baas was. 

Ma Tok wilde het uitproberen en ze zei dat het haar niet was tegen gevallen. Ons huis zag er wel heel netjes uit nadat ze het monster weer in de grote schuur had gezet. Tenminste, de vloer was helemaal schoon. Er lagen ook bijna geen losse veertjes meer op het plateau, maar verder was er niet zoveel veranderd. 

Ma Tok zei dat ze eerst nieuwe zakken moest halen voordat ze verder kon en dat ging op diezelfde dag niet meer lukken. 

het paadje

Goed, dat neem ik dan aan, maar wat er nu zo geweldig aan dat herrie-monster is begrijp ik niet. Als die nieuwe zakken er zijn, dan gaat er misschien iets gebeuren wat heel fijn is, zoals een lekker schoon huis met een verse bodembedekking op het plateau. Maar waarom daar zo'n apparaat voor nodig is weet ik niet, ma Tok kan toch gewoon haar handen gebruiken zoals ze altijd doet? Ze probeerde ook de modder op het paadje voor ons huis op te zuigen, maar dat ging niet zo best, dus gebruikte ze daarvoor de schep. 

Nu is het paadje ook weer netjes, zoals ze zei. 

Xandra bij een plas

Voor ons geeft het niet als er modder ligt, maar Ma Tok loopt dan altijd heel voorzichtig. Ze is bang dat ze anders uitglijdt en iets breekt; ze is ook niet meer de jongste. Onze voeten blijven nu wel schoner als we via het paadje lopen, maar dat doen wij eigenlijk nooit, we gaan gewoon dwars door de tuin op ons doel af. En als onze poten daardoor vies worden, ach, wat doet dat ertoe, ze worden vanzelf weer schoon als we even in een plas gaan staan. En als er modder is zijn er meestal ook plassen. Dat is eigenlijk heel goed geregeld. 

Ik denk dat ma Tok ondertussen met iets anders bezig is, ze heeft het al een paar dagen niet meer over die zakken en dat monster. 

Floortje wil broeden in het hondenhok

Ze kijkt wel telkens of Floortje nog in het hondenhok ligt. Kleine Floor is namelijk broeds en dat in het begin van de herfst. Goed, aan het weer kon je niet echt merken dat de zomer voorbij gaat, het is nog steeds best warm in de tuin. 

Bij u ook? 

Ik kan goed tegen de warmte, mijn ras komt uit een heel warm land, al zijn wij zo langzamerhand aardig aangepast aan het Nederlandse klimaat. Ons ras werd vroeger wel als huisdieren gehouden, wist u dat? Ik ben blij dat dat nu niet meer zo is, ik loop liever door de tuin te scharrelen dan binnen in een hokje te moeten zitten. Dat is toch geen leven voor een kip? 

Ma Tok zet Floor telkens in de tuin of in het Tok-huis, ze wil namelijk

Floortje helemaal rechts op de stok

ook de nacht doorbrengen op haar "nest." 

En dat wil ma Tok niet, dus zet ze elke avond een boos scheldende Floor bij ons op de stok. 

Tsaar Nikolaas kakelt na een tijdje dat het nu mooi is geweest en dat ze haar snavel moet houden. 

Dan moppert ze binnenssnavels nog een beetje na en gaat dan met een verongelijkt gezicht slapen. 

Ik hoop dat de broedsheid snel over is, dan keert de rust weer terug in onze tuin. 

Als ma Tok tenminste niet weer met dat herrie-monster begint.

Zorgen van een leider

Tsaar Nikolaas:

Er moet mij iets van het hart.

Begrijp me goed, ik ben niet ontevreden hier in de Tok-tuin, maar ik vind dat ma Tok een beetje begint te overdrijven. 

Wiske

Met de aanschaf van hennen bedoel ik, maar dat had u vast al begrepen. Ik vind ze allemaal mooi en leuk, maar ik heb nu wel heel veel hennen onder mijn beheer. Nu denkt u waarschijnlijk dat ik die twee groten, Xena en Xandra, niet aan kan, maar dat is het niet, zij zijn erg aardig en bescheiden. Nee, het gaat om Wiske, dat is een echte haaibaai en wat erger is: zij duldt het niet als ik haar wil treden. Ze wordt dan heel boos en gaat tekeer als een oordeel. Ze had beter Kenau kunnen heten. Maar vooruit, ik heb genoeg keus, dan neem ik gewoon een andere kip die mij wel waardeert en ik blijf uit de

Zaza kijkt brutaal naar binnen

buurt van die rare meid met haar fladderkammetje. 

Waar ik me nu vooral zorgen om maak is dat één van de drie nieuwe meisjes telkens zo hoog mogelijk wil zitten in de tuin. Ze zat pas op de leuning van een stoel heel brutaal door de ramen naar binnen te kijken in het mensenhuis en toen ik tegen haar kakelde dat dat niet erg beleefd was lachte ze me gewoon uit. "Moeten ze de gordijnen maar dicht doen," kakelde ze nota bene. 

Even later zat ze bovenop de ren van Soestdijk, dat vond ik al aardig hoog voor een hen, ze zag me kijken, grinnikte naar me en ging nog een stapje hoger, op het dak van het nachthok! 

Zaza op het dak van Soestdijk

Dat werd me echt te gortig, ze is hier nog maar net en nu zit ze al ver boven mij, de baas van de tuin! 

Het moet niet gekker worden. 

Omdat ik zag dat ze naar mij keek deed ik net of ik haar niet zag. Ja, ik laat me niet uitlokken, daar ben ik veel te verstandig voor. 

Toen ze merkte dat ik niet meer naar haar keek, wat ik overigens wel deed, vanuit mijn ooghoek, ging ze snel omlaag en ik zag dat ze naar de voerbak in de ren van het Loo rende. 

Dat is ook al zoiets: Zaza loopt nooit, ze rent altijd. Dat komt misschien door die lange poten van haar, maar het lijkt net of ze altijd haast heeft. 

Zaza zoeft voorbij

Ma Tok had haar beter "Zoefzoef" kunnen noemen. Kijk haar dan gaan, alsof ze door een monster achterna gezeten wordt. Daar krijg ik nog heel wat mee te stellen, dat voel ik aan mijn kammetje. 

Ik hoop dat ze een beetje rustiger wordt als ze haar eerste eitje heeft gelegd, dat zit er wel aan te komen als ik het zo bekijk. We moeten haar nu maar zien als een rebelse tiener, dat is een fase die weer over gaat.

O ja, ik wil ook nog even kakelen dat de foto boven dit verhaaltje niet de meest flatteuze is van mij. Mijn kraag ziet er niet uit, ik heb ma Tok gevraagd of ze niet een beter plaatje had, maar ze had deze nu eenmaal gekozen en dat ging ze niet meer veranderen. 

Wij zijn allemaal in de rui hier in de tuin, daar komt het door. Odette

Odette, hier met staart

loopt zonder staart rond, ze lijkt nu qua vorm wel een beetje op mij, maar ik vind haar met staart toch mooier, vooral omdat zij wit is en haar staart grijs, dat geeft zo'n mooi contrast. 

De nieuwe kippen doen niet mee met de rui, die hebben hun verenpak nog maar net, dus dat hoeft nog niet vervangen te worden. 

Over een paar weken zijn wij allemaal weer als nieuw, dan moet ma Tok maar wat betere foto's maken.