Eigenwijs

Alexia:

Angelique heeft de vorige week verteld over onze verhuizing naar het Tok-huis.

een deel van het Tok-huis

Ik kan u vertellen dat ik het niet fijn vind in dat grote huis met die twee lange stokken, ik zit veel liever in het Loo. Toen ma Tok ons een paar keer uit de struik had gehaald werd zij dat een beetje zat, vooral toen ik in haar hand pikte omdat ik niet met haar mee wilde. De volgende dag zette zij zuchtend de ren van het Loo weer open en zei tegen ons dat we het dan zelf maar moesten uitzoeken waar we wilden slapen. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen, die avond ging ik weer lekker in ons oude vertrouwde hok op stok. 

weer in de struik

De andere vier gingen toch weer in de struik zitten, omdat Amalia kakelde dat dat moest. Ik trek me niks aan van haar, ze is niet de baas over mij, wat denkt ze wel. 

Ma Tok haalde de vier meisjes van de takken van de struik en zette ze in het Tok-huis. Toen kwam ze kijken of ik veilig binnen zat en ja hoor, ze zag me in het Loo op mijn fijne plekje zitten soezen. Ze knipoogde naar me en zei: "Welterusten Alexia." Dat was fijn. Maar gedurende de nacht werd het toch wel een beetje stil en eenzaam daar in mijn hok. Dus de volgende avond kroop ik weer in de struik bij de anderen. 

Ma Tok schudde haar hoofd en zette ons allemaal in het Loo, waar we

weer allemaal in het Loo

weer net als in het begin tegen elkaar aan op de stok zaten. 

De volgende dag regende het pijpenstelen, zodat de struik helemaal nat was. Dat had tot gevolg dat Amalia, die een beetje ijdel is, vreesde voor haar kapsel en ons naar het Loo stuurde om te gaan slapen. Precies zoals ik het graag wilde. Ma Tok vond het ook prima, ze was blij dat ze ons niet uit die kleddernatte struik hoefde te vissen, zoals ze zei. 

de grote struik waar ma Tok omheen moest lopen

Maar de volgende dag wilde Amalia weer dat we in de struik gingen overnachten. Omdat het best lekker weer was gingen we alle vier achter haar aan, ik ook. 

Daar was ma Tok helemaal niet blij mee, ze kwam laat thuis en moest ons toen weer "uit de struik plukken," zoals zij dat noemt. Ze mopperde een beetje en zette ons niet op de stok maar gewoon op de grond in het Loo. "Jullie gaan zelf maar op de stok zitten," zei ze, maar ze bleef wel in de tuin tot wij stil geworden waren. 

Ik begrijp wel dat ma Tok het niet fijn vindt om ons naar het Loo te brengen, ze moet dan door de modderige tuin lopen en soms glijdt ze bijna uit. 

het Loo is nu beter bereikbaar en niet meer door de modder

Maar daar kunnen wij niets aan doen, ze moet maar iets verzinnen op het door de modder lopen, misschien een paar stapstenen neerleggen of zo.

Het leek wel of ma Tok mij had horen denken want de volgende dag begon zij het Loo leeg te halen en de ren te verplaatsen. Ook het hok werd op een andere plek gezet, zodat ma Tok niet elke avond helemaal om de ren en de struik heen hoeft te lopen om ons in het Loo te plaatsen. Er kwam schone bodembedekking in het Loo en nu is het afwachten hoe dit bevalt. 

Ik ben in elk geval tevreden met deze oplossing.

Verhuizing geslaagd?

Angelique:

U hebt vast al gehoord dat wij eindelijk ook door de hele tuin mogen scharrelen. 

iedereen buiten in de tuin

Dat is echt heerlijk, zoveel ruimte om je poten te strekken; het is alleen uitkijken voor sommige van de andere kippen, ze zijn niet allemaal even aardig voor ons als nieuwkomers. Zo worden wij wel eens weggepikt als er een lekker hapje is, meelwormpjes of zo. 

Dat is logisch, dat weet ik, wij zijn er het laatste bij gekomen dus zijn we de onderste in de pikorde. Gelukkig is er altijd genoeg te eten en te snoepen hier, dus als ik word weggestuurd zoek ik gewoon een ander hapje op. 

Wij hebben eerst nog een week in ons eigen hok, het Loo, geslapen, maar toen vond ma Tok het tijd om

de 5 A'tjes in het Tok-huis

ons bij de anderen te voegen. 

Zij deed dat de eerste keer door ons één voor één van onze stok te plukken en in het Tok-huis weer op een stok te zetten, zodat we verder zouden kunnen slapen. Natuurlijk gaf dat wat gesteggel, sommige kippen wilden geen nieuwe hen naast zich hebben, maar ma Tok trok zich daar niets van aan en omdat het donker was werd het al snel rustig. De volgende morgen was het een beetje raar wakker worden in een vreemd hok, maar er stond eten en drinken dus we redden ons wel. 

de A'tjes in het donker in de struik

Ma Tok kwam de deur open doen en toen kwamen we in de inmiddels vertrouwde Tok-tuin terecht, alleen via een andere deur dan we gewend waren. 

Die avond wilden we gewoon weer op stok gaan in het Loo, maar ma Tok had de deur dichtgedaan, zodat we daar niet naar binnen konden. Wat nu? Het begon al echt donker te worden, we moesten een slaapplek vinden en wel onmiddellijk. Amalia, die de oudste en de bazigste is, kakelde dat we in de grote struik prima zouden kunnen slapen en ze gaf het voorbeeld door daarin op een tak plaats te nemen. Wij volgden haar en zo zaten we toch een beetje beschut door de bladeren van de struik. 

nu met flits

Ma Tok kwam de deur van het Tok-huis sluiten, maar eerst telde ze zoals gewoonlijk de binnen zittende kippen. Ze kwam niet verder dan het aantal dat er altijd al zat, dus er klopte iets niet. Ze keek in de tuin of wij misschien bij het Loo zaten, maar nee, daar waren we niet. Ze scheen met haar zaklamp overal, ook in de struik en zo zag ze ons zitten. Ze stak haar ene arm in de struik, maar omdat ze in haar andere hand de zaklamp vasthield kon ze ons niet pakken. Wat ze toen deed? Ze nam de lamp in haar sna... eh... mond en toen had ze haar handen vrij. Amalia werd als eerste gepakt en binnen gezet in het Tok-huis en daarna volgden wij allemaal. Dit hele scenario herhaalde zich de avond erna, met als verschil dat Alexia

eigenwijze Alexia, die een nacht buiten sliep

zich snel weer uit de poten maakte toen ma Tok de volgende kip ging pakken om binnen te zetten. 

En zo kwam het dat zij een nacht buiten heeft geslapen en dat juist toen het zo koud was. 

Het was natuurlijk haar eigen schuld en dat vertelde ma Tok haar ook de volgende morgen. 

Alexia haalde haar schouders op en kakelde dat zij het lekker toch niet koud had gehad, maar dat geloofde ma Tok niet en ik eigenlijk ook niet. Wat een domme actie was dat geweest van Alexia, ze zal het niet snel weer doen. En ik al helemaal niet.

Geef mij maar de gezellige warmte in een veilig kippenhok.

Ma Tok: de volgende dagen zaten de vijf nieuwe hennetjes weer in de struik, zodat ik daar weer in moest kruipen om ze in het Tok-huis te zetten. Ik hoop dat ze het snel afleren.

Broodnodige rust

Odette:

Ik ben nu de oudste hier in de tuin. 

mooie Ursula, die maar één jaar oud werd

Een twijfelachtige eer, want als je de oudste bent verwacht iedereen dat jij wel de volgende zal zijn die naar de onderkant van de tuin vertrekt. Eigenlijk is dat onzin, want we hebben al zo vaak gezien dat een nog jonge hen overleed. Neem nou Ursula, die werd maar één jaar. En Dirkje werd ook niet echt heel oud. 

Ik voel me nog best al krijg ik een beetje stramme poten. Met mijn hersens is alles gelukkig nog in orde en die zijn voor mij erg belangrijk. Ik ben tenslotte de filosoof van de familie Tok. 

Mijn dochter Quinoa is nog niet

Quinoa, Odette's dochter

zover dat zij mijn functie kan overnemen, al merk ik wel dat zij steeds meer zit na te denken in plaats van rond te rennen en met de anderen te kakelen. 

Ik moet het nog wel een poosje volhouden tot zij helemaal klaar is voor de baan van denker. Dat vind ik geen straf, ik heb het nog steeds erg naar mijn zin hier en er is genoeg om mijn kop bezig te houden. 

Ik hoorde dat Nikolaas een rustig plekje zoekt om problemen te kunnen oplossen. Ik heb meerdere van zulke plekjes, maar ik weet niet of ik die met hem wil delen. Dan zijn ze niet meer privé zal ik maar

rustig plekje overdag in het Tok-huis

zeggen. Misschien vertel ik hem er één, mijn minst favoriete, dan kan hij die gebruiken, ik moet nog even nadenken welke ik voor hem zal uitkiezen. 

Ik begrijp niet dat hij niet gewoon in het Tok-huis gaat zitten, daar is het overdag altijd rustig. Er zit hoogstens een kip een eitje te leggen en zelfs dat is in deze tijd van het jaar maar zelden. Er komt wel eens iemand even wat eten, maar daar heb je geen last van als je boven zit. 

Of in Soestdijk, daar is het ook vaak stil, Xena en Xandra gaan al vroeg naar buiten en als ze trek hebben eten ze meestal wat in het Tok-huis. Die twee plekjes kan ik hem wel verklappen, ik heb er nog een paar maar die houd ik voor mezelf. 

allemaal lekker los in de tuin

De vijf nieuwe kipjes zijn ook al een poosje los in de tuin, dat vinden ze zelf heel fijn, maar de tsaar heeft zo zijn bedenkingen. Ik houd Amalia nu en dan uit zijn buurt door met haar te kakelen, ze laat hem geen moment met rust. 

Moeilijk hennetje is dat, ze wil constant aandacht van de enige haan hier in de tuin. Ze is best

Amalia (vooraan) is als eerste buiten de ren

aardig om mee te kakelen, ze is goed opgevoed, dat merk je aan alles. Haar zusjes Alexia en Ariane zijn net zo vriendelijk, maar minder op de voorgrond tredend. 

Arme Nikolaas, hij heeft het er zwaar mee dat hij zo wordt gestalkt. 

Het zal toch wel minder worden neem ik aan, als het lente wordt gaat ze vast broeden en dan heeft hij een poosje rust. Tot ze met haar kuikens naar hem toekomt, maar dat zien we dan wel weer.

 

De tsaar en zijn dames

 Tsaar Nikolaas:

Ik moet u hoognodig iets vertellen. 

Het lijkt wel alsof ma Tok een beetje gek is geworden. 

de laatste 5 nieuwe kipjes

Ze zeggen wel eens: "hoe ouder hoe gekker," heb ik gehoord, nou dan ben ik bang dat ma Tok erg oud aan het worden is. Wat ik hiermee bedoel? Ik heb een tijdje geleden al tegen haar gekakeld dat zij veel te veel hennen verzamelt hier in de tuin. Ze denkt geloof ik dat zij mij daarmee een plezier doet. Goed, ik geef toe dat ik het prima vind om een beetje keus te hebben als ik een hen wil treden, maar zoveel keus hoeft nou ook weer niet. 

veel kippen in de tuin

Kijk toch eens: de hele tuin is vol als iedereen buiten scharrelt, er is geen rustig plekje meer over om eens na te denken als er een probleem op te lossen is. En dat is wel mijn taak, als er iets niet helemaal goed gaat wordt er van mij verwacht dat ik dat even regel; maar daarvoor heb ik dan wel een nadenk-plekje nodig. 

Wat zegt u? Is er vast nog wel zo'n plekje te vinden in de tuin? Wijst u

rustig plekje? Waar dan?

me dat dan maar eens aan, dan zal ik kijken of dat inderdaad een waardige plaats is voor een tsaar aan het hoofd van zijn land. 

En verder is er nog iets dat hoognodig rechtgezet moet worden. Wendy heeft u verteld dat ik een Grubbe baardkriel ben en daarin had zijn helemaal gelijk. Maar ze kakelde ook dat Grubbe een plaats is en dat klopt niet. 

Nee, Grubbe is een villa in België. Ik kom dus niet uit een "gat" zoals ze dat noemde, maar uit een villa! Het is maar dat u het weet. Een tsaar kan natuurlijk nooit uit een piepklein dorpje komen. 

En dan hebben we nog Amalia, één

Amalia is als eerste buiten

van de vijf nieuwe hennetjes. 

Zij is stapelverliefd op mij. Dat vind ik natuurlijk prima, maar nu is ze ook nogal jaloers aangelegd en ze zit telkens in de gaten te houden of ik naar andere hennetjes kijk. Belachelijk natuurlijk! Ik moet de hele familie bevruchten, dus ik kan het niet bij haar alleen houden. Nee, een monogame haan bestaat niet, of er moet maar één hen zijn in zijn gebied. Ik vind Amalia een leuk kippetje, maar haar twee zusjes zijn ook niet te versmaden, om van die prachtige Angelique en

mooie Zaza

Annemarie nog maar te zwijgen. 

Ja, wat dat betreft moet ik bekennen dat ma Tok wel smaak heeft als ze hennetjes voor mij uitzoekt. 

Yneke vind ik ook prachtig en Zaza... 

Maar Zaza wil niets van mij weten, die zit liever ergens bovenop om alles goed te kunnen zien. Je zou bijna denken dat zij hanig was, maar ze heeft toch ook eitjes gelegd in de zomer. 

Wel rare eitjes, groene notabene, maar toch wel echte eitjes, dus ze heeft bewezen een hennetje te zijn. 

U hebt inmiddels al wel begrepen dat de vijf A-tjes los lopen in de tuin. Ze slapen nog wel in het Loo, maar verder hebben ze de vrijheid gekregen. Dat is maar goed ook, ze waren het echt zat in die ren. 

En nu moet ik echt een plekje opzoeken om Amalia te ontlopen, want daar komt ze alweer aan. 

In memoriam: Nadine

 Ma Tok:

Nadine kwam uit haar eitje gekropen in 2010 als kuiken van Maria. 

Nadine als kuiken

Ze had een zusje, Nicole, maar dat bleek een Nico te zijn en hij verhuisde naar Hoogendoorn. 

Nadine heeft zelf nooit eitjes uitgebroed. 

Ze was een prachtige kip, zoals u kunt zien op de foto hierboven. 

Ze heeft veel meegemaakt hier in de tuin. 

Zo is ze verhuisd van Soestdijk, dat eerst het enige hok was, naar het Tok-huis, dat helemaal speciaal voor de kippenfamilie was aangepast. 

Ze deed mee aan de grapjes van Geertrui en Geertrui, toen die er nog waren en ook om Daantje en Dirkje kon ze smakelijk lachen.

Ze beleefde een hanenwisseling toen LazaRus was gestorven en tsaar Nikolaas zijn intrede deed en ze heeft heel veel kuikens zien komen en gaan. 

Geredde legkippen vond zij erg zielig en ze was telkens blij als er weer een paar waren opgeknapt door de ruimte en goede voeding in de Tok-tuin. 

De laatste tijd trok ze veel op met Odette, die nu de oudste is in de tuin.

oude Nadine in haar aparte hokje

Zij was al een poosje de oudste hen hier en de laatste tijd ging het niet zo best meer met haar. 

Ze kon op een dag niet meer lopen, ze steunde op haar vleugel om niet om te vallen. Ik heb haar toen een poosje apart gezet in een lekker warm hokje om haar poot rust te geven en met een verbandje erom heen kon zij na een aantal weken toch weer lopen, al ging dat niet snel meer. 

Ze ging weer op stok in het Tok-huis en scharrelde overdag lekker door de tuin. 

Nadine in de tuin

Maar op een avond miste ik haar bij de telling en ik zocht in de tuin, waar ik haar vond in de ren onder het nachthok van Soestdijk. 

Ze was erg zwak en ik had al een vermoeden dat dit haar einde zou zijn. 

De volgende morgen lag zij inderdaad dood in het Tok-huis, rustig overleden temidden van haar geliefde familie. 

Ik heb haar 's avonds begraven in de tuin, waar ze voor altijd zal blijven.

Ik ben blij dat ze nog een poosje lekker in de tuin heeft kunnen scharrelen voordat ze haar kopje neerlegde.

Vaarwel lieve mooie Nadine, rust zacht.

Droevige mededeling

Ma Tok:

Alweer is er een kip minder in de Tok-tuin. Nadine is helaas overleden.

Haar "In memoriam" kunt u morgen lezen.

Na de blijdschap van vrijdag is er weer rouw in de tuin.