Verhuizing geslaagd?

Angelique:

U hebt vast al gehoord dat wij eindelijk ook door de hele tuin mogen scharrelen. 

iedereen buiten in de tuin

Dat is echt heerlijk, zoveel ruimte om je poten te strekken; het is alleen uitkijken voor sommige van de andere kippen, ze zijn niet allemaal even aardig voor ons als nieuwkomers. Zo worden wij wel eens weggepikt als er een lekker hapje is, meelwormpjes of zo. 

Dat is logisch, dat weet ik, wij zijn er het laatste bij gekomen dus zijn we de onderste in de pikorde. Gelukkig is er altijd genoeg te eten en te snoepen hier, dus als ik word weggestuurd zoek ik gewoon een ander hapje op. 

Wij hebben eerst nog een week in ons eigen hok, het Loo, geslapen, maar toen vond ma Tok het tijd om

de 5 A'tjes in het Tok-huis

ons bij de anderen te voegen. 

Zij deed dat de eerste keer door ons één voor één van onze stok te plukken en in het Tok-huis weer op een stok te zetten, zodat we verder zouden kunnen slapen. Natuurlijk gaf dat wat gesteggel, sommige kippen wilden geen nieuwe hen naast zich hebben, maar ma Tok trok zich daar niets van aan en omdat het donker was werd het al snel rustig. De volgende morgen was het een beetje raar wakker worden in een vreemd hok, maar er stond eten en drinken dus we redden ons wel. 

de A'tjes in het donker in de struik

Ma Tok kwam de deur open doen en toen kwamen we in de inmiddels vertrouwde Tok-tuin terecht, alleen via een andere deur dan we gewend waren. 

Die avond wilden we gewoon weer op stok gaan in het Loo, maar ma Tok had de deur dichtgedaan, zodat we daar niet naar binnen konden. Wat nu? Het begon al echt donker te worden, we moesten een slaapplek vinden en wel onmiddellijk. Amalia, die de oudste en de bazigste is, kakelde dat we in de grote struik prima zouden kunnen slapen en ze gaf het voorbeeld door daarin op een tak plaats te nemen. Wij volgden haar en zo zaten we toch een beetje beschut door de bladeren van de struik. 

nu met flits

Ma Tok kwam de deur van het Tok-huis sluiten, maar eerst telde ze zoals gewoonlijk de binnen zittende kippen. Ze kwam niet verder dan het aantal dat er altijd al zat, dus er klopte iets niet. Ze keek in de tuin of wij misschien bij het Loo zaten, maar nee, daar waren we niet. Ze scheen met haar zaklamp overal, ook in de struik en zo zag ze ons zitten. Ze stak haar ene arm in de struik, maar omdat ze in haar andere hand de zaklamp vasthield kon ze ons niet pakken. Wat ze toen deed? Ze nam de lamp in haar sna... eh... mond en toen had ze haar handen vrij. Amalia werd als eerste gepakt en binnen gezet in het Tok-huis en daarna volgden wij allemaal. Dit hele scenario herhaalde zich de avond erna, met als verschil dat Alexia

eigenwijze Alexia, die een nacht buiten sliep

zich snel weer uit de poten maakte toen ma Tok de volgende kip ging pakken om binnen te zetten. 

En zo kwam het dat zij een nacht buiten heeft geslapen en dat juist toen het zo koud was. 

Het was natuurlijk haar eigen schuld en dat vertelde ma Tok haar ook de volgende morgen. 

Alexia haalde haar schouders op en kakelde dat zij het lekker toch niet koud had gehad, maar dat geloofde ma Tok niet en ik eigenlijk ook niet. Wat een domme actie was dat geweest van Alexia, ze zal het niet snel weer doen. En ik al helemaal niet.

Geef mij maar de gezellige warmte in een veilig kippenhok.

Ma Tok: de volgende dagen zaten de vijf nieuwe hennetjes weer in de struik, zodat ik daar weer in moest kruipen om ze in het Tok-huis te zetten. Ik hoop dat ze het snel afleren.