Broodnodige rust

Odette:

Ik ben nu de oudste hier in de tuin. 

mooie Ursula, die maar één jaar oud werd

Een twijfelachtige eer, want als je de oudste bent verwacht iedereen dat jij wel de volgende zal zijn die naar de onderkant van de tuin vertrekt. Eigenlijk is dat onzin, want we hebben al zo vaak gezien dat een nog jonge hen overleed. Neem nou Ursula, die werd maar één jaar. En Dirkje werd ook niet echt heel oud. 

Ik voel me nog best al krijg ik een beetje stramme poten. Met mijn hersens is alles gelukkig nog in orde en die zijn voor mij erg belangrijk. Ik ben tenslotte de filosoof van de familie Tok. 

Mijn dochter Quinoa is nog niet

Quinoa, Odette's dochter

zover dat zij mijn functie kan overnemen, al merk ik wel dat zij steeds meer zit na te denken in plaats van rond te rennen en met de anderen te kakelen. 

Ik moet het nog wel een poosje volhouden tot zij helemaal klaar is voor de baan van denker. Dat vind ik geen straf, ik heb het nog steeds erg naar mijn zin hier en er is genoeg om mijn kop bezig te houden. 

Ik hoorde dat Nikolaas een rustig plekje zoekt om problemen te kunnen oplossen. Ik heb meerdere van zulke plekjes, maar ik weet niet of ik die met hem wil delen. Dan zijn ze niet meer privé zal ik maar

rustig plekje overdag in het Tok-huis

zeggen. Misschien vertel ik hem er één, mijn minst favoriete, dan kan hij die gebruiken, ik moet nog even nadenken welke ik voor hem zal uitkiezen. 

Ik begrijp niet dat hij niet gewoon in het Tok-huis gaat zitten, daar is het overdag altijd rustig. Er zit hoogstens een kip een eitje te leggen en zelfs dat is in deze tijd van het jaar maar zelden. Er komt wel eens iemand even wat eten, maar daar heb je geen last van als je boven zit. 

Of in Soestdijk, daar is het ook vaak stil, Xena en Xandra gaan al vroeg naar buiten en als ze trek hebben eten ze meestal wat in het Tok-huis. Die twee plekjes kan ik hem wel verklappen, ik heb er nog een paar maar die houd ik voor mezelf. 

allemaal lekker los in de tuin

De vijf nieuwe kipjes zijn ook al een poosje los in de tuin, dat vinden ze zelf heel fijn, maar de tsaar heeft zo zijn bedenkingen. Ik houd Amalia nu en dan uit zijn buurt door met haar te kakelen, ze laat hem geen moment met rust. 

Moeilijk hennetje is dat, ze wil constant aandacht van de enige haan hier in de tuin. Ze is best

Amalia (vooraan) is als eerste buiten de ren

aardig om mee te kakelen, ze is goed opgevoed, dat merk je aan alles. Haar zusjes Alexia en Ariane zijn net zo vriendelijk, maar minder op de voorgrond tredend. 

Arme Nikolaas, hij heeft het er zwaar mee dat hij zo wordt gestalkt. 

Het zal toch wel minder worden neem ik aan, als het lente wordt gaat ze vast broeden en dan heeft hij een poosje rust. Tot ze met haar kuikens naar hem toekomt, maar dat zien we dan wel weer.