Eigenwijs

Alexia:

Angelique heeft de vorige week verteld over onze verhuizing naar het Tok-huis.

een deel van het Tok-huis

Ik kan u vertellen dat ik het niet fijn vind in dat grote huis met die twee lange stokken, ik zit veel liever in het Loo. Toen ma Tok ons een paar keer uit de struik had gehaald werd zij dat een beetje zat, vooral toen ik in haar hand pikte omdat ik niet met haar mee wilde. De volgende dag zette zij zuchtend de ren van het Loo weer open en zei tegen ons dat we het dan zelf maar moesten uitzoeken waar we wilden slapen. Nou, dat liet ik me geen twee keer zeggen, die avond ging ik weer lekker in ons oude vertrouwde hok op stok. 

weer in de struik

De andere vier gingen toch weer in de struik zitten, omdat Amalia kakelde dat dat moest. Ik trek me niks aan van haar, ze is niet de baas over mij, wat denkt ze wel. 

Ma Tok haalde de vier meisjes van de takken van de struik en zette ze in het Tok-huis. Toen kwam ze kijken of ik veilig binnen zat en ja hoor, ze zag me in het Loo op mijn fijne plekje zitten soezen. Ze knipoogde naar me en zei: "Welterusten Alexia." Dat was fijn. Maar gedurende de nacht werd het toch wel een beetje stil en eenzaam daar in mijn hok. Dus de volgende avond kroop ik weer in de struik bij de anderen. 

Ma Tok schudde haar hoofd en zette ons allemaal in het Loo, waar we

weer allemaal in het Loo

weer net als in het begin tegen elkaar aan op de stok zaten. 

De volgende dag regende het pijpenstelen, zodat de struik helemaal nat was. Dat had tot gevolg dat Amalia, die een beetje ijdel is, vreesde voor haar kapsel en ons naar het Loo stuurde om te gaan slapen. Precies zoals ik het graag wilde. Ma Tok vond het ook prima, ze was blij dat ze ons niet uit die kleddernatte struik hoefde te vissen, zoals ze zei. 

de grote struik waar ma Tok omheen moest lopen

Maar de volgende dag wilde Amalia weer dat we in de struik gingen overnachten. Omdat het best lekker weer was gingen we alle vier achter haar aan, ik ook. 

Daar was ma Tok helemaal niet blij mee, ze kwam laat thuis en moest ons toen weer "uit de struik plukken," zoals zij dat noemt. Ze mopperde een beetje en zette ons niet op de stok maar gewoon op de grond in het Loo. "Jullie gaan zelf maar op de stok zitten," zei ze, maar ze bleef wel in de tuin tot wij stil geworden waren. 

Ik begrijp wel dat ma Tok het niet fijn vindt om ons naar het Loo te brengen, ze moet dan door de modderige tuin lopen en soms glijdt ze bijna uit. 

het Loo is nu beter bereikbaar en niet meer door de modder

Maar daar kunnen wij niets aan doen, ze moet maar iets verzinnen op het door de modder lopen, misschien een paar stapstenen neerleggen of zo.

Het leek wel of ma Tok mij had horen denken want de volgende dag begon zij het Loo leeg te halen en de ren te verplaatsen. Ook het hok werd op een andere plek gezet, zodat ma Tok niet elke avond helemaal om de ren en de struik heen hoeft te lopen om ons in het Loo te plaatsen. Er kwam schone bodembedekking in het Loo en nu is het afwachten hoe dit bevalt. 

Ik ben in elk geval tevreden met deze oplossing.