Jaarwiseling

                                Wij, de hele familie Tok, inclusief pa en ma, wensen u allen 

                                     een goede jaarwisseling en een voorspoedig 2023 toe.

Wat nu weer? (2)

Zaza:

Er is echt iets heel raars aan de vleugel in de Tok-tuin. 

het legnest voordat het verdween

Yolanthe heeft vorige week al gekakeld over de verdwijningen die hier plaatsvinden, nou, ik zal u vertellen dat die nog niet voorbij zijn. 

Zo is er deze week een heel legnest verdwenen, u weet wel, zo'n groot geel ding. Het stond in de tuin en op een morgen was het er niet meer. Ma Tok keek vreemd op toen ze de poepjes-schraper en het blik op de grond zag liggen in plaats van op het nest. 

"Wat is dat nou weer?" zei ze en ze keek om het hoekje van de muur van het mensenhuis om te zien of het soms weggewaaid was. Dat was natuurlijk niet zo, dat hadden wij allang gezien. 

het Tok-huis is weer schoon

Ze krabde even achter haar oor, dat doen mensen soms als ze diep nadenken, maar dat hielp niet. Ze keek ons één voor één aan en vroeg of wij hier iets van wisten. We kakelden allemaal door elkaar dat wij het ook niet begrepen en dat zo'n nest toch veel te groot was om door ons verplaatst te zijn. Dat wist zij ook wel, maar ze wilde weten of één van ons iets had opgemerkt in de tuin dat al die rare verdwijningen zou kunnen verklaren. 

Hoofdschuddend ging ze haar werk doen, ze maakte het hele Tok-huis leeg met het herrie-monster en daarna kwam er schone bodembedekking in. De voersilo

de drinktoren nu weer gevuld

werd goed gevuld en de waterbak ook, de stokken werden schoon
geschrobd en weer opgehangen en ook de mestplanken kregen een beurt. Toen alles weer klaar was slaakte ze een zucht en zei: "Zo, ik hoop dat die gekkigheid nu over is." Ja, dat hoopten wij ook, maar helaas was er de volgende morgen alweer iets weg. 

Wat dat was? 

Het drinkwater uit onze drinktoren was helemaal op en niet omdat wij zoveel hadden gedronken, nee, we wilden juist allemaal gaan drinken, maar dat kon dus niet. 

Toen ma Tok binnenkwam om de deur open te zetten en haar werkzaamheden te beginnen keek ze raar op. "Hadden jullie zo'n dorst vannacht?" vroeg ze verbaasd. 

Het is eigenlijk onmogelijk om alles

Xena (links) en Xandra vinden het prima
als er in Soestdijk gedronken wordt

op te drinken met ons allen, dan zouden we allemaal bolrond zijn geweest van het water in onze buiken. 

Ze vulde de toren en zette hem neer; wij waren intussen al naar buiten gegaan om daar te drinken uit de bak in Soestdijk, die gelukkig nog vol was. Xandra en Xena vonden dat prima, zij begrijpen dat een kip niet lang zonder drinken kan en zij eten ook vaak bij ons in het Tok-huis. Al het eten en drinken in de Tok-tuin is voor iedereen, dat weten wij allemaal. 

de tsaar zit te brainstormen

Maar het raadsel bleef en de tsaar ging uit zichzelf al op zijn stille plekje zitten om te "brainstormen" zoals dat met een goed Nederlands woord heet. Hij heeft het raadsel nog niet opgelost, ik ben bang dat dat nog wel even gaat duren. Ik ben zelf ook aan het nadenken en overal kijken of ik iets kan ontdekken en zo viel mij op dat ma Tok erg vaak in de buurt van Daantje was. Zou die ondeugd er iets mee te maken hebben en zou ma Tok haar daarom in de gaten houden? Ik nam me voor om dat ook te gaan doen, want dit kan niet zo doorgaan, het geeft veel te veel onrust, ik hoorde dat Yolanthe al bang was om zelf te verdwijnen, hahaha, nou als ik zou verdwijnen zou ik meteen weten waar al die dingen zijn gebleven, dus ik bied me aan om als lokaas te dienen. Kom maar op!

Wat nu weer? (1)

Yolanthe:

Zo, de ergste kou is weer even uit de lucht. 

vers groen eitje van Zaza

Ik heb er geen last van gehad, alleen ben ik wel gestopt met eieren leggen, mijn energie had ik even nodig om me warm te houden. Ma Tok had iemand een paar van de groene eitjes van Zaza gegeven en die mevrouw vroeg of die eitjes beschimmeld waren. 

Heb je nou ooit! 

Die verse eitjes beschimmeld! Natuurlijk heeft ma Tok uitgelegd dat deze eitjes net zo vers en lekker zijn als de eitjes van de andere leden van de familie Tok. 

het voerbakje vóór het verdween

Ik hoop dat die mevrouw ervan genoten heeft en dat ze nooit meer zo'n fout zal maken. 

Ik heb het hier nog steeds erg naar mijn zin, al is er wel iets vreemds aan de vleugel. 

Wat dat is? 

Er verdwijnen hier dingen, zomaar, zonder oorzaak. Iedereen heeft het erover, maar niemand weet waar die dingen zijn gebleven. 

Eerst was er een voerbakje weg, dat stond nog achterin het Tok-huis in een hoekje, achter de zitstokken. We dachten dat ma Tok het had opgeruimd, want het bakje stond daar zomaar te staan zonder doel.

de gierst voordat het verdween

Maar ma Tok kwam ons huis binnen en vroeg aan ons of wij wisten waar het gebleven was, zij wilde het schoonmaken en in de kast in de schuur opbergen. 

Daarna waren er een paar lekkere gierststengels weg. We dachten dat iemand het opgegeten had, maar ook dat bleek niet te kloppen. Ma Tok heeft lopen zoeken in de bodembedekking en op de grond in het Tok-huis, maar de spullen zijn weg en blijven weg. 

En vanochtend was het weer raak: nu was opeens de hele voersilo leeg, terwijl we allemaal nog op stok zaten. 

Muizen? 

Dan zou het een heel leger moeten zijn geweest, de bak was best vol en nu was hij helemaal leeg! 

Gelukkig kwam ma Tok hem snel bijvullen, zij dacht dat wij allemaal

de voersilo, hier nog niet leeg

erg goed gegeten hadden en ze begreep niet waarom wij allemaal op het nieuwe voer aanvielen alsof we de hele dag nog niets gegeten hadden, wat ook zo was, maar dat wist zij niet. 

Ik heb aan de oudste hen, Odette, gevraagd of er wel vaker dit soort dingen zijn gebeurd hier en zij kakelde dat lang geleden, toen zij nog jong was, er wel eens vreemde zaken voorvielen en dat daar meestal de twee Geertruitjes achter hadden gezeten, maar die zijn al een hele tijd geleden verhuisd naar de onderkant van de tuin. 

Daantje en Dirkje hadden ook wel eens iets uitgehaald, maar ze dacht

Odette, de oudste hen

niet dat Daantje zoiets zou doen in haar eentje. 

Tja, wat moesten we nu? 

We vroegen het aan de tsaar, die kakelde dat hij er eens diep over ging nadenken op zijn speciale denkplekje en dat hij daarbij niet gestoord wilde worden. 

Wij weten allemaal dat hij dan op een rustig plekje gaat zitten met zijn ogen dicht; een ondeugend hennetje kakelde dat hij daar gewoon zit te slapen, maar ik geloof dat niet zomaar. 

Ik vraag me af of hij erachter komt wat er hier gaande is want ik vind het best een beetje angstig, straks verdwijnt er opeens een hennetje, en stel je voor dat ik dat zou zijn...

Koud

 Linda:

Het blijft maar koud, de winter is nu echt begonnen. 

een drinkbak-verwarmer

Ma Tok heeft de drinkbak-verwarmers al onder onze drinkbakken gezet, zodat het water niet zal bevriezen. 

Het is ook vroeg donker, we gaan al vóór vijf uur op stok, lekker knus tegen elkaar aan. Die rare nieuwe kippen gaan nog steeds in de struik zitten, ma Tok zet ze nu elke avond bij ons in het Tok-huis, het Loo staat leeg. Ze hoeft dan niet meer door de modder te lopen; dat hoeft toch al niet, want de modder is hard bevroren en ze kan er gewoon overheen lopen. Ze zucht niet eens meer als ze hen uit de struik plukt, het hoort al helemaal bij de avond-routine. 

lekker warm binnen

We krijgen extra veel voer en vaak vitamientjes door ons drinkwater, dat is nodig om goed door de winter te komen. Ma Tok heeft tegenwoordig een dikke warme trui aan als ze bij ons komt, ze zegt dat dat nodig is omdat de kachel in het mensenhuis niet zo hoog staat. Dat is om gas te besparen, want er is een meneer in een ver land die geen gas meer wil geven aan ons land omdat hij oorlog heeft gemaakt in een ander land. 

Ik begrijp daar niets van en dat hoeft ook niet, wij hebben nooit

sneeuw in de Tok-tuin (vorige kou-periode)

verwarming in ons Tok-huis, dat is niet nodig. Het is zelfs beter als wij in de nacht in een onverwarmd hok zitten, anders is de overgang naar de kou buiten te groot en dan zouden we juist kou vatten. 

Ik vind het allemaal best, als ik het koud krijg kan ik gewoon even naar binnen lopen en mijn dons over mijn poten laten zakken, dan zijn ze zó weer warm. 

Er is nog geen witte deken over de Tok-tuin gevallen, dat heb ik wel een keer meegemaakt, dat witte spul is pas écht koud aan je voeten, dat herinner ik me nog goed. Er zijn hier heel wat hennetjes die dat nog nooit hebben gezien, ik hoorde

Yneke en Yolanthe kakelen over sneeuw

Yneke en Yolanthe al kakelen dat zij dat ook wel eens willen meemaken, sneeuw; en ze willen zelf voelen of het echt zo koud is als ik hen verteld heb. Van mij hoeft het niet te komen al moet ik toegeven dat het een prachtig gezicht is. Alles lijkt plotseling heel schoon, alsof er nergens meer vuil te bekennen valt. Maar als het weer weggaat wordt het een smerige boel, dan zie je wat er allemaal bedekt is geweest. 

Pa en ma Tok zijn ook weer bij Hoogendoorn geweest, waar ze allerlei lekkers voor ons hebben gehaald. Ik heb gezien wat ma Tok allemaal in de kruiwagen uit de auto naar de schuur en naar onze voertonnen bracht, daar waren heel veel tonnetjes met meelwormen bij en scharrelmix, zoals ons gewone voer heet; ik zag ook een zak met gierst, dat is ook niet te versmaden. 

Alle voorraden zijn weer aangevuld, laat nu die winter maar komen!

Winter

Xandra:

Het is koud, vindt u ook niet? 

aarde achterin de tuin

Wij kippen kunnen daar goed tegen, we hebben zogezegd een donzen dekbed om ons lichaam gebouwd, maar we voelen het toch wel aan onze voeten als die op de grond zijn. 's Nachts hebben we daar geen last van, dan zitten we op de stok en zakken een beetje door onze poten zodat onze voeten ook in het dons zijn, maar overdag is het best even doorbijten, vooral als we net uit onze warme slaaphouding komen. Gelukkig is het achterin de tuin niet zo koud, daar liggen geen tegels maar aarde en die is veel warmer. Daarom zijn wij in de winter meestal daar te vinden, behalve als ma Tok lekkers voor ons strooit, daarvoor willen we wel even op de koude tegels lopen. 

de piktafel

Het wordt pas echt vervelend als het ook nog gaat regenen, dan is alles nat in de tuin. Als ma Tok dan wat lekkers neerlegt wordt dat ook nat. Niet dat het daar veel kans voor heeft, meestal is het op voordat het vochtig is geworden, maar dat geldt niet voor eivoer, dat is niet zo snel op te snavelen, het ligt meestal even voordat het allemaal op is. 

Ma Tok had een poosje geleden al iets voor ons gekocht waar ze het op kon strooien, een mooie piktafel. Nee, geen picknicktafel, al lijkt het daar sprekend op, deze tafel is speciaal gemaakt voor kippen. 

de ren met de piktafel erin

Omdat de meelwormen op waren en ma Tok ons niet alleen groentes wilde geven ging ze in de Tok-tuin aan de slag. De grote ren, die ze een paar weken geleden had verplaatst om de vijf nieuwste kipjes wat makkelijker in het Loo te kunnen zetten 's avonds, werd weer terug gesleept en in het midden ging ma Tok de grond een beetje ophogen met aarde uit de tuin. Daar bovenop gooide ze een zak zand leeg en dat maakte ze glad. Dáár weer bovenop kwam de piktafel te staan, die nu droog bleef onder het dekzeil van de ren. 

Xandra bij een plas in de natte tuin

Ma Tok stond blij naar het resultaat te kijken, maar wij werden ongeduldig. Wanneer kregen we nu het beloofde lekkers? Eindelijk ging ze naar de voerton waar het eivoer in zit en haalde er een paar volle scheppen uit, die ze leegde in de bak van de piktafel. 

Nou, u begrijpt dat ik er als eerste bij was. Dat spul is zó lekker, daar eet je gewoon je snavel bij op! De anderen kwamen één voor één ook kijken en proeven en ma Tok stond in de regen te lachen om ons. Ze werd helemaal nat, maar dat vond ze niet erg, zei ze, ze ging dadelijk binnen wel iets droogs aantrekken en haar haren drogen. Ja, dat kunnen mensen, andere veren aantrekken, ze zijn dan meteen weer droog, dat is best handig. Maar ik heb toch liever mijn verenpak, lekker warm in de winter en koel in de zomer. 

 

Kippengedrag

Pavlova:

Wat een gedoe met die vijf nieuwe kippen, die maar niet kunnen besluiten waar ze gaan slapen. 

Pavlova (rechts) in het Tok-huis kort na haar aankomst

Laten ze gewoon normaal doen en bij ons in het mooie Tok-huis komen, daar is het altijd gezellig en er staat eten en drinken binnen, zodat je niet naar buiten moet als je daar geen zin in hebt. Alle kippen die ma Tok in het Tok-huis heeft gezet als ze daar aan toe waren vonden dat meteen prima en ze gingen na hooguit twee nachten uit zichzelf naar binnen. Maar deze vijf dames? Ik weet niet of ze het ooit zullen leren, ze gaan zelfs in de struik zitten als het best koud is of een beetje nat. 

de tsaar zit wel in het Tok-huis

Dan ben je toch niet goed bij je kop? Vooral die Amalia begrijp ik niet, ze is helemaal hoteldebotel verliefd op de tsaar en dan wil ze niet in hetzelfde huis overnachten als hij. Nikolaas vindt het overigens best, "Heb ik even rust" kakelde hij pas toen ik vroeg wat hij er nu van vond. Tja, zo kun je het ook bekijken. Maar op deze manier kan hij ook geen gezag uitoefenen over zijn nieuwste dames. Toen ik dat tegen hem kakelde antwoordde hij dat hij het druk genoeg had met ons allemaal en dat die vijf eigenwijsjes het zelf maar moesten weten. Zo hebben ze nu een lat-relatie.

Yneke

Weet u wie ik heel grappig vind? Yneke, die hier tegelijk met Yolanthe en Zaza is gekomen. Yneke vindt ma Tok nogal lief en dat toont zij regelmatig door op haar te springen en dan te blijven zitten. Zo zat ze in de zomer, toen het warm was en ma Tok wel eens bij ons kwam zitten in de tuin, vaak op schoot bij haar. Nu ma Tok niet meer gaat zitten maar nog wel in de tuin bezig is met onze hokken schoonhouden en ons van eten en drinken voorzien heeft Yneke iets nieuws bedacht om toch dicht bij haar te zijn. Ze springt op haar schouder en laat zich zo door de tuin vervoeren. 

Ma Tok vindt dat prima, ze praat tegen Yneke alsof ze een mens is,

Yneke op de schouder van ma Tok

ze zegt telkens wat ze gaat doen en Yneke geniet van die aandacht. 

Ze heeft een foto naar de fokker van Yneke gestuurd en hij zei dat dat typisch gedrag is van een koekoek-kleurige hen. 

Vreemd hè, dat het gedrag van een kip te maken kan hebben met haar kleur. Ik zou denken dat dat meer van het ras afhangt, maar het schijnt echt zo te zijn, deze meneer Aad weet heel veel van kippen, hij heeft er zelfs een boek over geschreven. Het is niet te hopen dat ma Tok een keer een Brahma in die kleur mee naar huis neemt, dat zou problemen geven.  

Zaza, de ijverige hen

Wij zijn overigens allemaal gestopt met eitjes leggen, de winterstop is duidelijk aangebroken.

groen eitje van Zaza

Er ligt alleen nu en dan nog een groen eitje, dus Zaza is overijverig. 

Ma Tok gunt ons rust, zei ze, toen iemand tegen haar zei dat ze een lamp aan moest laten in de nacht, dan zouden wij ook als het buiten donker is eitjes leggen. 

Ik ben daar blij om, wij hebben in de winter vakantie en de mensen in de zomer. 

Eerlijk verdeeld!