Koud

 Linda:

Het blijft maar koud, de winter is nu echt begonnen. 

een drinkbak-verwarmer

Ma Tok heeft de drinkbak-verwarmers al onder onze drinkbakken gezet, zodat het water niet zal bevriezen. 

Het is ook vroeg donker, we gaan al vóór vijf uur op stok, lekker knus tegen elkaar aan. Die rare nieuwe kippen gaan nog steeds in de struik zitten, ma Tok zet ze nu elke avond bij ons in het Tok-huis, het Loo staat leeg. Ze hoeft dan niet meer door de modder te lopen; dat hoeft toch al niet, want de modder is hard bevroren en ze kan er gewoon overheen lopen. Ze zucht niet eens meer als ze hen uit de struik plukt, het hoort al helemaal bij de avond-routine. 

lekker warm binnen

We krijgen extra veel voer en vaak vitamientjes door ons drinkwater, dat is nodig om goed door de winter te komen. Ma Tok heeft tegenwoordig een dikke warme trui aan als ze bij ons komt, ze zegt dat dat nodig is omdat de kachel in het mensenhuis niet zo hoog staat. Dat is om gas te besparen, want er is een meneer in een ver land die geen gas meer wil geven aan ons land omdat hij oorlog heeft gemaakt in een ander land. 

Ik begrijp daar niets van en dat hoeft ook niet, wij hebben nooit

sneeuw in de Tok-tuin (vorige kou-periode)

verwarming in ons Tok-huis, dat is niet nodig. Het is zelfs beter als wij in de nacht in een onverwarmd hok zitten, anders is de overgang naar de kou buiten te groot en dan zouden we juist kou vatten. 

Ik vind het allemaal best, als ik het koud krijg kan ik gewoon even naar binnen lopen en mijn dons over mijn poten laten zakken, dan zijn ze zó weer warm. 

Er is nog geen witte deken over de Tok-tuin gevallen, dat heb ik wel een keer meegemaakt, dat witte spul is pas écht koud aan je voeten, dat herinner ik me nog goed. Er zijn hier heel wat hennetjes die dat nog nooit hebben gezien, ik hoorde

Yneke en Yolanthe kakelen over sneeuw

Yneke en Yolanthe al kakelen dat zij dat ook wel eens willen meemaken, sneeuw; en ze willen zelf voelen of het echt zo koud is als ik hen verteld heb. Van mij hoeft het niet te komen al moet ik toegeven dat het een prachtig gezicht is. Alles lijkt plotseling heel schoon, alsof er nergens meer vuil te bekennen valt. Maar als het weer weggaat wordt het een smerige boel, dan zie je wat er allemaal bedekt is geweest. 

Pa en ma Tok zijn ook weer bij Hoogendoorn geweest, waar ze allerlei lekkers voor ons hebben gehaald. Ik heb gezien wat ma Tok allemaal in de kruiwagen uit de auto naar de schuur en naar onze voertonnen bracht, daar waren heel veel tonnetjes met meelwormen bij en scharrelmix, zoals ons gewone voer heet; ik zag ook een zak met gierst, dat is ook niet te versmaden. 

Alle voorraden zijn weer aangevuld, laat nu die winter maar komen!