Winter

Xandra:

Het is koud, vindt u ook niet? 

aarde achterin de tuin

Wij kippen kunnen daar goed tegen, we hebben zogezegd een donzen dekbed om ons lichaam gebouwd, maar we voelen het toch wel aan onze voeten als die op de grond zijn. 's Nachts hebben we daar geen last van, dan zitten we op de stok en zakken een beetje door onze poten zodat onze voeten ook in het dons zijn, maar overdag is het best even doorbijten, vooral als we net uit onze warme slaaphouding komen. Gelukkig is het achterin de tuin niet zo koud, daar liggen geen tegels maar aarde en die is veel warmer. Daarom zijn wij in de winter meestal daar te vinden, behalve als ma Tok lekkers voor ons strooit, daarvoor willen we wel even op de koude tegels lopen. 

de piktafel

Het wordt pas echt vervelend als het ook nog gaat regenen, dan is alles nat in de tuin. Als ma Tok dan wat lekkers neerlegt wordt dat ook nat. Niet dat het daar veel kans voor heeft, meestal is het op voordat het vochtig is geworden, maar dat geldt niet voor eivoer, dat is niet zo snel op te snavelen, het ligt meestal even voordat het allemaal op is. 

Ma Tok had een poosje geleden al iets voor ons gekocht waar ze het op kon strooien, een mooie piktafel. Nee, geen picknicktafel, al lijkt het daar sprekend op, deze tafel is speciaal gemaakt voor kippen. 

de ren met de piktafel erin

Omdat de meelwormen op waren en ma Tok ons niet alleen groentes wilde geven ging ze in de Tok-tuin aan de slag. De grote ren, die ze een paar weken geleden had verplaatst om de vijf nieuwste kipjes wat makkelijker in het Loo te kunnen zetten 's avonds, werd weer terug gesleept en in het midden ging ma Tok de grond een beetje ophogen met aarde uit de tuin. Daar bovenop gooide ze een zak zand leeg en dat maakte ze glad. Dáár weer bovenop kwam de piktafel te staan, die nu droog bleef onder het dekzeil van de ren. 

Xandra bij een plas in de natte tuin

Ma Tok stond blij naar het resultaat te kijken, maar wij werden ongeduldig. Wanneer kregen we nu het beloofde lekkers? Eindelijk ging ze naar de voerton waar het eivoer in zit en haalde er een paar volle scheppen uit, die ze leegde in de bak van de piktafel. 

Nou, u begrijpt dat ik er als eerste bij was. Dat spul is zó lekker, daar eet je gewoon je snavel bij op! De anderen kwamen één voor één ook kijken en proeven en ma Tok stond in de regen te lachen om ons. Ze werd helemaal nat, maar dat vond ze niet erg, zei ze, ze ging dadelijk binnen wel iets droogs aantrekken en haar haren drogen. Ja, dat kunnen mensen, andere veren aantrekken, ze zijn dan meteen weer droog, dat is best handig. Maar ik heb toch liever mijn verenpak, lekker warm in de winter en koel in de zomer.