Wat nu weer? (1)

Yolanthe:

Zo, de ergste kou is weer even uit de lucht. 

vers groen eitje van Zaza

Ik heb er geen last van gehad, alleen ben ik wel gestopt met eieren leggen, mijn energie had ik even nodig om me warm te houden. Ma Tok had iemand een paar van de groene eitjes van Zaza gegeven en die mevrouw vroeg of die eitjes beschimmeld waren. 

Heb je nou ooit! 

Die verse eitjes beschimmeld! Natuurlijk heeft ma Tok uitgelegd dat deze eitjes net zo vers en lekker zijn als de eitjes van de andere leden van de familie Tok. 

het voerbakje vóór het verdween

Ik hoop dat die mevrouw ervan genoten heeft en dat ze nooit meer zo'n fout zal maken. 

Ik heb het hier nog steeds erg naar mijn zin, al is er wel iets vreemds aan de vleugel. 

Wat dat is? 

Er verdwijnen hier dingen, zomaar, zonder oorzaak. Iedereen heeft het erover, maar niemand weet waar die dingen zijn gebleven. 

Eerst was er een voerbakje weg, dat stond nog achterin het Tok-huis in een hoekje, achter de zitstokken. We dachten dat ma Tok het had opgeruimd, want het bakje stond daar zomaar te staan zonder doel.

de gierst voordat het verdween

Maar ma Tok kwam ons huis binnen en vroeg aan ons of wij wisten waar het gebleven was, zij wilde het schoonmaken en in de kast in de schuur opbergen. 

Daarna waren er een paar lekkere gierststengels weg. We dachten dat iemand het opgegeten had, maar ook dat bleek niet te kloppen. Ma Tok heeft lopen zoeken in de bodembedekking en op de grond in het Tok-huis, maar de spullen zijn weg en blijven weg. 

En vanochtend was het weer raak: nu was opeens de hele voersilo leeg, terwijl we allemaal nog op stok zaten. 

Muizen? 

Dan zou het een heel leger moeten zijn geweest, de bak was best vol en nu was hij helemaal leeg! 

Gelukkig kwam ma Tok hem snel bijvullen, zij dacht dat wij allemaal

de voersilo, hier nog niet leeg

erg goed gegeten hadden en ze begreep niet waarom wij allemaal op het nieuwe voer aanvielen alsof we de hele dag nog niets gegeten hadden, wat ook zo was, maar dat wist zij niet. 

Ik heb aan de oudste hen, Odette, gevraagd of er wel vaker dit soort dingen zijn gebeurd hier en zij kakelde dat lang geleden, toen zij nog jong was, er wel eens vreemde zaken voorvielen en dat daar meestal de twee Geertruitjes achter hadden gezeten, maar die zijn al een hele tijd geleden verhuisd naar de onderkant van de tuin. 

Daantje en Dirkje hadden ook wel eens iets uitgehaald, maar ze dacht

Odette, de oudste hen

niet dat Daantje zoiets zou doen in haar eentje. 

Tja, wat moesten we nu? 

We vroegen het aan de tsaar, die kakelde dat hij er eens diep over ging nadenken op zijn speciale denkplekje en dat hij daarbij niet gestoord wilde worden. 

Wij weten allemaal dat hij dan op een rustig plekje gaat zitten met zijn ogen dicht; een ondeugend hennetje kakelde dat hij daar gewoon zit te slapen, maar ik geloof dat niet zomaar. 

Ik vraag me af of hij erachter komt wat er hier gaande is want ik vind het best een beetje angstig, straks verdwijnt er opeens een hennetje, en stel je voor dat ik dat zou zijn...