Amalia aan het woord

Amalia:

Ik heb het prima naar mijn zin hier in de Tok-tuin. 

Ik woon hier nu al een half jaar en het eten en drinken is goed, ik kan niet anders zeggen. 

binnen slapen in het Tok-huis

Toch is er iets wat ik niet begrijp. Wat dat is? 

Dat iedereen hier zo graag binnen wil slapen. Want wat is er nu heerlijker dan op een tak in de buitenlucht te overnachten? 

Maar nee hoor: als het donker wordt gaat iedereen braaf het Tok-huis in. Nou, mij niet gezien! Ik slaap veel liever in de grote struik, die daar uitstekend geschikt voor is. Mijn drie overgebleven vriendinnen zoeken ook hun plekje op, er zijn takken genoeg die lekker zitten, veel beter dan zo'n dode stok in een huis. Maar dan word je toch nat als het regent? vraagt u. Nou, dat valt erg mee. Als je je

slapen in de struik

plekje goed uitzoekt heb je een bladerdak boven je en dan blijf je vrijwel droog. 

Of het niet koud is? Welnee, lekker fris noem ik dat. Ik laat gewoon mijn dons over mijn poten zakken en dan is het warm genoeg. Ik begrijp niet waarom niet iedereen hier in de tuin mijn voorbeeld volgt. De andere drie A's doen dat wel, die heb ik zogezegd redelijk onder mijn klauwtje. Als het heel koud is wil ma Tok ons binnen zetten, dat heeft ze een poosje volgehouden, maar toen pa Tok voor ons zorgde mochten we gewoon blijven zitten van hem. Hij begrijpt ons beter dan ma Tok, dat is duidelijk. En ik denk dat hij ma Tok aan haar verstand heeft geprutst dat wij beter buiten kunnen blijven, want zij laat ons nu ook zitten als het koud is of regent.
Zo zie je maar dat het goed is als de

het ziekenboeg hokje

toestand eens door andere ogen wordt bekeken. 

Door die van pa Tok bedoel ik dan.

En als we het toch over ogen hebben: Daantje is vorige week met ma Tok naar de dokter geweest. De bult onder haar oog is nu bijna weg, het is nog een beetje dik van het gefriemel, zegt ma Tok. Dan begrijp ik niet dat zij elke dag Daantje uit het zieken-hokje haalt om het sneetje in haar kop schoon te maken, zoals ze dat noemt. Nou, ik heb gezien wat dat inhoudt. Eerst gaat ze met een watje met iets nats een paar keer over het plekje en dan pakt ze een tandenstoker.

het wondje onder Daantjes oog bij haar snavel

Daarmee gaat ze het korstje op de wond open maken, want dat moet van de dierenarts. Ik snap niet wat daar het nut van is, maar die man heeft ervoor geleerd dus hij zal het wel weten. Daantje laat het allemaal toe, al protesteert ze nu en dan wel even. Als het klaar is maakt ma Tok haar kop weer schoon en dan mag ze weer in haar hokje. Daar krijgt ze dan extra meelwormpjes omdat ze zo flink is geweest. Eerst was ik jaloers op Daantje omdat ze verwend werd, maar toen ik had gezien wat er aan vooraf ging bedacht ik dat ik toch liever met allebei mijn poten op de grond blijf staan. Dan maar wat minder wormpjes!

Ma Tok: Daantjes wondje ziet er goed uit, dus ik maak het niet meer open. 

Ze hoeft ook niet meer apart te zitten, ze loopt weer vrolijk in de tuin te scharrelen.