Brigitte's verhaal

Brigitte:

Ik ben nu een poosje in deze tuin en ik moet zeggen: het lijkt alsof ik nooit ergens anders heb gewoond. 

Brigitte in het Loo

Het bevalt me hier prima, vooral nadat ik mijn inburgeringstijd had afgesloten en ik gewoon tussen de andere kippen door de tuin mocht scharrelen. Ik heb toen nog één nacht in het Loo doorgebracht, dat was wel oké, maar toen ma Tok me de volgende nacht in het Tok-huis zette vond ik dat veel fijner, heerlijk de hele tijd andere kippen om mij heen, zoals ik dat gewend was. De volgende avond ging ik dus uit mezelf mee met de rest van de familie het Tok-huis in om daar te slapen. Ma Tok prees me uitbundig dat ik zo snel alles oppakte, terwijl ze me er zelf bij had geholpen. 

Iedereen wil van mij weten waar ik hiervoor heb gewoond, maar eerlijk gezegd wil ik daar niet zo graag

Brigitte lekker tussen de andere kippen

meer aan denken. Laten we het erop houden dat ik bij mijn vorige adres ben weggelopen omdat ik daar niet meer welkom was. Dat laatste kwam doordat ik geen eieren meer legde. De andere kippen vonden mij daarom een sukkel en ik belandde onderaan de pikorde, wat betekende dat ik er niet meer toe deed en geen rechten meer had, zodat iedereen eerder mocht eten en drinken dan ik en er soms niet veel meer voor mij over was. 

Brigitte gaat op zoek naar een betere woonplaats

Dat was geen leven, vond ik en ik besloot om mijn heil elders te gaan zoeken. Zo gekakeld, zo gedaan en ik vertrok door de weg te volgen die langs ons verblijf liep. 

Ik had al een aardig eindje afgelegd toen er een auto naast mij stopte. Er stapte iemand uit en vraag me niet hoe het gebeurde: voor ik het wist zat ik in een kist in die auto. Het maakte mij allemaal niet zoveel uit waar ik heen zou gaan, als ik maar niet zou worden teruggebracht naar waar ik vandaan kwam. Ik hoorde de mensen in de auto over mij praten en na een tijdje werd mijn kist uitgeladen. Er kwam een mevrouw* naar mij kijken, ze was heel aardig en ze zei dat ze misschien wel een heel mooi plekje voor mij wist. 

oude dame Odette

Ik bleef in de kist zitten, die weer in de auto werd gezet. En toen de kist weer open ging was ik hier in deze tuin. 

Dat is mijn verhaal en meer wil ik er niet over kwijt. 

Ik schaamde me dat ik geen eieren meer legde, maar ma Tok vindt dat helemaal niet erg, ik mag hier van mijn pensioen genieten zolang ik leef. En ik ben ook niet de enige hier die haar legperiode heeft afgesloten. Die anderen schamen zich daar helemaal niet voor, dat is heel normaal, kakelen ze, na een aantal jaren zijn je eieren gewoon op, dus daar kun je als kip niets aan doen. Je bent hier in de Tok-tuin niet voor de eieren maar om te genieten, kakelde Odette tegen mij.

Desiree, die 15 jaar is geworden (foto 2016)

Zij is een aardige dame die al heel oud is, al dertien jaar! Ik had nog nooit een kip gezien die zo oud was, maar zij vertelde dat hier een hen heeft geleefd die wel vijftien is geworden! Zij heette Desiree en ze is tot nu toe het oudste geworden in deze tuin. 

Dat moet wel betekenen dat er hier goed voor de kippen wordt gezorgd; ik heb dan ook niets te klagen, ik ben die mevrouw* heel dankbaar dat ze deze plek voor mij heeft geregeld. 

En inmiddels ben ik niet eens meer de laatste die hier bij de familie is gekomen. Er was een kipje ziek, ze heet Willeke en zij is ook weer terug in de tuin.

*ma Tok: die mevrouw bij de dierenambulance was mevrouw Wies.