Filosofe in de dop?

Odette:

Ik wil het nog een keer met u hebben over mijn filosofie colleges.

Clasien scharrelt liever door de tuin

Zoals u weet kwamen er weer drie hennetjes op de les, Yneke, Angelique en Clasien. 

Ik was nog niet overtuigd van het intellect van Clasien, maar gelukkig hield zij haar snavel dicht als er belangrijke onderwerpen werden besproken. Ze keek alsof ze alles begreep, maar ik had daar zo mijn twijfels bij. Ik heb haar toegelaten omdat Yneke haar aardig vindt maar ik heb zo de indruk dat zij zich niet echt thuis voelt bij de filosofie. Ik heb haar daarom gevraagd hoe de lessen haar bevielen en weet u wat ze kakelde? Dat ze het eigenlijk allemaal nogal saai vond! Het ging alleen maar over denkbeeldige dingen en helemaal niet over de tuin en de kippen en de eieren. 

Heb je nou ooit! 

Yneke en Yolanthe

Ik heb gevraagd of ze de voorkeur gaf aan het met de andere hennen scharrelen in de tuin in plaats van de colleges te volgen en ze kakelde dat zij dat inderdaad liever deed. Gelukkig, dat probleem is uit de wereld. 

In haar plaats wil ik een andere kip vragen de lessen te volgen. 

Er is er namelijk één die me pas een heel interessante vraag stelde. Misschien weet u nu al over wie ik het heb. Haar vraag was of ze op een bepaalde manier mocht denken en dat is echt een filosofisch onderwerp. Ik vroeg haar of ze een gedachte had die haar aan het twijfelen had gebracht, waarop zij met een benepen stemmetje "Ja" kakelde. 

Ze gaf aan dat ze zich eigenlijk schaamde over de gedachte die ze had gehad, want het ging over de dood van één van haar soortgenootjes. 

Yneke (vooraan) en Ariane kakelen samen

Nu was ik heel benieuwd geworden, maar ze durfde er nog niet verder over te vertellen, ze wilde eerst nog nadenken of ze haar probleem wel aan anderen wilde voorleggen. Omdat ik haar de laatste tijd vaak met Yolanthe zag scharrelen door de tuin dacht ik dat die er misschien meer over zou weten, maar ik ga niet achter haar rug om met een ander over haar kakelen, daar houd ik niet van. Dus ik wachtte maar rustig af of ze nog een keer naar me toe zou komen. 

Ik heb wel voor de volgende les het onderwerp "Denken" op het programma gezet, misschien helpt dat haar om te komen. 

Ariane heeft een filosofisch probleem

Ik heb Yneke ook al met haar zien kakelen, misschien kan zij Ariane, want over haar gaat het, overhalen om de volgende keer te komen kijken hoe het allemaal gaat bij ons clubje. Ik heb Yneke dus voor mijn karretje gespannen en haar gevraagd of zij Ariane wil vragen of zij de plaats van Clasien wil innemen. Yneke had al gehoord dat Clasien zich had teruggetrokken uit de lessen, ze kakelde tegen mij dat ze zich aardig had verkeken op de bruine dame, ze was veel meer met zichzelf bezig dan met de grote vragen van het leven. Yneke had haar pas betrapt toen ze zichzelf stond te bekijken in een spiegelende plas water na een regenbui. Ik wist niet dat ze zo vol was van zichzelf, ik neem het haar niet kwalijk, ze heeft best een moeilijke jeugd gehad in dat overvolle huis. Ze is hier in de tuin in elk geval gelukkig en dat is het belangrijkste. En ik hoop dat Ariane besluit om de lessen te gaan volgen.

Slaapplekken

Yneke:

Ik slaap niet meer in het Tok-huis.

Yneke broedt in Soestdijk

Eerst ging ik in het Loo zitten, omdat daar een mooi eitje lag, dat ik wel wilde uitbroeden. Maar ma Tok wil nog steeds niet dat er hier kuikens komen, dus ze zette me elke avond in het huis naast Yolanthe, op de grote voorraadton. En 's morgens rende ik weer naar het Loo, maar dan had ma Tok het eitje al weggehaald, zodat ik daar voor niks zat. Toen dat een paar dagen zo was gegaan en er geen nieuwe eitjes in het Loo kwamen ging ik eens kijken in Soestdijk, waar ik net een luid getok had gehoord. Ik begreep dat Clasien daar één van haar mooie

mooi groot bruin ei van Clasien

grote bruine eieren had gelegd, dus toen zij naar buiten kwam ging ik daar naar binnen. Ik hield dat ei de hele verdere dag warm, ik hoopte dat ma Tok me hier niet zou zoeken. Maar natuurlijk kwam ze, nadat ze bot had gevangen in het Loo, in Soestdijk kijken en zag ze me zitten. 

"Ach meisje toch," zei ze en ze zette me weer naast Yolanthe. 

De volgende morgen rende ik weer naar Soestdijk, maar daar lag geen ei meer, ook geen nieuw. Teleurgesteld liep ik door de tuin en die avond ging ik weer op mijn plekje in het nachthok van het paleis zitten, al lag er geen ei. 

Ma Tok voelde onder mij en toen ze

Angelique en Wendy vroeg in de tuin

niets voelde liet ze mij die nacht lekker zitten. Zo, die strijd had ik tenminste gewonnen. 

De volgende morgen hoorde ik Angelique, Wendy en Ariane, die tegenwoordig ook in de struik slaapt, door de tuin scharrelen. Ik ging bij hen kijken en ze begroetten me uitbundig. Zo gaat het nu al de hele week, ik slaap in Soestdijk en overdag zit ik er ook vaak. Als Clasien haar ei komt leggen schuif ik even op, zodat zij op haar favoriete plekje kan gaan zitten, om, als ze klaar is, haar ei lekker warm te houden. 

Natuurlijk komt er nooit een kuiken uit dat ei, omdat ma Tok het elke dag weghaalt, maar ik doe in elk geval mijn best. 

Ariane slaapt ook in de struik

Door mijn actie heb ik ook iets ontdekt. Ariane, die nu in de struik slaapt met Angelique en Wendy, is 's morgens dus vroeg in de tuin, als de deur van het Tok-huis nog dicht is. Ik ben ook steeds vroeg buiten, als er geen ei ligt in Soestdijk kan ik net zo goed lekker gaan scharrelen als de anderen er nog niet zijn. 

En weet u wat er gebeurt? 

Ariane is aan het oefenen om te kraaien! Het klinkt nog voor geen meter, maar ze heeft er zoveel lol in dat wij, Angelique, Wendy en ik, haar lekker haar gang laten gaan. Het klinkt steeds beter, maar nog niet alsof er een haan bezig is. 

Ik vroeg haar waarom ze het doet en ze kakelde dat zij het altijd al had gewild, maar dat Amalia het had verboden. 

Amalia zaliger

Als ik zie hoe geweldig ze het vindt zou ik bijna denken dat het misschien nog ergens goed voor is geweest dat Amalia is vermoord. 

Ik vroeg Ariane hoe zij daarover dacht en toen hoorde ik dat zij met diezelfde vraag worstelde en dat zij er graag over wilde kakelen met Odette en de anderen van de filosofie-club. 

Dat lijkt mij een prima idee en ik ga aan Odette voorstellen om Ariane ook mee te laten doen met de colleges.

Nog even en de hele familie Tok wordt filosoof.

Gesloten landingsbaan

Xena:

Weet u nog dat ma Tok voor mij een landingsbaan had gemaakt? 

het kussen onderaan de trap

Met een groot kussen onderaan de lange trap? 

Ze heeft dat kussen weggegooid toen ze het Tok-huis ging schoonmaken, ze was bang dat het vol met luizen zou zitten. Dus nu moest er iets anders worden bedacht om mij veilig naar beneden te laten gaan. 

En dat is gelukt! 

Wilt u weten hoe? 

Dan ga ik dat nu vertellen. 

Er zit, naast de drie raampjes in het huis, een deurtje. Dat was mij nog nooit opgevallen, maar toen ma Tok het in de ochtend open zette zag ik dat daar een uitgang was. Ik ging meteen kijken of ik daarlangs naar beneden zou kunnen komen en wat

het platformpje bovenaan de buitentrap

denkt u? Als je uit dat deurtje stapt val je niet meteen naar beneden, nee, er is eerst een soort platformpje en daaraan vast zit ook een lange trap, waarlangs je rechtstreeks de tuin in kunt komen. Dát was geweldig, dat ik dat niet eerder heb geweten! Ik ging door het deurtje naar buiten en nam plaats op het platform, dat wel een beetje klein was voor mij; voor de kleine kipjes is het prima, maar ik heb nogal grote voeten en die pasten er maar net op. Maar dat gaf niet, want ik kon heel gemakkelijk van die lange trap affladderen, onderaan is geen harde steen maar zachte tuingrond.

Nu zet ma Tok elke ochtend het deurtje voor mij open, zodat ik niet meer via de trap in het huis naar

de lange buitentrap

beneden hoef te roetsjen. 

Naar boven ga ik wel op de oude manier, dat wil zeggen: langs de trap in het huis. Omhoog is makkelijker dan naar beneden, dus dat gaat best. 

Waarom ik in de avond niet ook langs de buitentrap en door het kleine deurtje ga? 

Omdat ma Tok dat deurtje altijd meteen achter mij sluit als ik naar buiten ben gegaan. 

Ik vroeg haar waarom ze dat deed en ze zei dat ze bang was dat ze anders in de avond zou vergeten het dicht te doen, dat was al een keer gebeurd toen ik hier nog niet woonde. En dat is op zich niet zo erg, in de zomer kunnen wij best met een open deurtje slapen, maar in de ochtend ziet de tsaar licht naar binnen komen door dat deurtje en dan gaat hij daar op het platform keihard zitten kraaien. Dat was ook al een keer gebeurd en toen was de buurvrouw boos geworden omdat dat niet volgens de afspraak met ma Tok was. Daar had ze natuurlijk gelijk in en ma Tok zorgt nu dus dat ze het niet meer vergeet door het meteen na mijn afdaling weer te sluiten. 

vieze ramen

Hebt u gezien dat de ramen van ons huis heel vies zijn? 

Ik maakte ma Tok daarop opmerkzaam en ze had haar antwoord al klaar. Ze zei dat ze die expres niet schoonmaakte, zodat er minder licht door naar binnen kan komen; als de tsaar ook maar ergens licht ziet begint hij direct te kraaien, dus dat voorkomt ze op deze manier. 

Ik persoonlijk denk dat het een smoes is, ze heeft gewoon geen zin om de ruiten schoon te maken, maar ik stoor me er niet echt aan. Het valt me gewoon een beetje van haar tegen dat ze dat niet eerlijk zegt. Of zou het toch de waarheid zijn?

Wondermiddel

 Wendy:

Ik ben blij dat ik niet in het Tok-huis slaap.

Ariane met Wendy en Angelique in de struik

Daar waren bloedluizen en die beestjes wil ik absoluut niet in mijn veren hebben. Iedereen is dit met mij eens, maar toch kwam alleen die bange Ariane bij ons in de struik slapen, de anderen gingen allemaal gewoon het Tok-huis in toen het donker werd. 

Wij hebben inmiddels onze tweede portie medicijn ook gehad en ik moet zeggen dat ik nauwelijks meer kippen zie krabben tussen hun veren.

Ma Tok heeft het Tok-huis ook helemaal schoongemaakt, zodat er geen luis meer in zit, ook geen dode. 

Wie ook niet in het huis slaapt is Yneke, maar dat heeft een andere reden. Zij kruipt telkens in het Loo, en blijft daar stug zitten. Ma Tok haalt haar daar iedere avond uit en zet haar dan naast haar vriendin

Yneke en Yolanthe op de voorraadton

Yolanthe op het deksel van de grote voorraadton, waar ons eten inzit. Gisteren was er iets aan de vleugel in de tuin, die kleine rood-witte poes uit het mensenhuis liep weer eens bij ons en ze kon de weg naar boven niet vinden, zodat ze een keel opzette. Ma Tok kwam zuchtend naar beneden en liet de poes, die Geertje heet, naar binnen door de deur van het huis. Omdat wij nogal aan het kakelen waren ging ze even kijken of alles in orde was bij ons; ze haalde Yneke uit het Loo en zette haar vast in het Tok-huis, omdat het al donker begon te

Yneke op haar "broed"plekje

worden. Toen ze later de deur kwam sluiten zag ze Yneke niet zitten, die was regelrecht teruggegaan naar het Loo om daar te gaan broeden. Niet dat er een ei ligt, maar ze wil toch daar blijven zitten. Ma Tok zette haar weer in het Tok-huis en deed de deur dicht. Zo maakte ze duidelijk dat er ook dit jaar niet gebroed gaat worden. Ik vraag me af wanneer Yneke dat gaat begrijpen, ik ben bang dat dat nog wel een poosje zal duren. 

het Tok-huis is weer helemaal schoon en fris

Als je broeds bent zit je in een roes die moeilijk doorbroken kan worden, je denkt dan maar aan één ding en dat is: eieren warm houden, zodat er kuikentjes in kunnen groeien. Ikzelf heb nog nooit kuikentjes gekregen, het lijkt me wel fijn, maar ook heel druk. Je moet ze niet alleen uitbroeden, maar ook opvoeden en dat is niet altijd even gemakkelijk. Pippa was er heel goed in, zij deed het graag, maar zij is er niet meer. 

Maar goed, ik had het dus over die luizen in het Tok-huis. Omdat ik altijd buiten slaap en alleen in het huis kom om te eten eten heb ik er geen last van gehad en Angelique ook niet. Wij hebben gewoon de

stel je voor: Xena op een tak van de struik...

beste slaapplek van de hele familie en ik begrijp niet dat niet iedereen bij ons in de struik komt zitten. Heerlijk frisse lucht om je heen en 's morgens als eerste in de tuin scharrelen. 

Tsaar Nikolaas moet wel in het huis slapen omdat hij anders te vroeg begint met kraaien, dat begrijp ik, maar de anderen kunnen toch gewoon lekker op een tak gaan zitten? 

Alleen voor Xena zou dat wel problemen geven, ik denk dat zij te zwaar is voor een tak, ze zou er vast doorzakken. 

Terwijl ik dit bedenk schiet ik in de lach, waarop Angelique vraagt wat er zo lollig is. Als ik het heb uitgelegd begint zij ook te giechelen en dan willen de anderen natuurlijk ook meelachen. 

Of Xena dit een vervelend grapje vindt? Welnee, zij lacht het hardst van allemaal.

Legpauze?

Zaza:

Ma Tok vroeg aan mij of ik me wel goed voelde. 

groen ei van Zaza

"Natuurlijk voel ik me goed," kakelde ik, "waarom vraagt u dat?" Het was haar opgevallen dat er al een hele tijd geen groene eieren meer werden gelegd en omdat ik de enige ben die dat doet wist ze meteen dat ik niet meer aan de leg was. 

Nu weet ik ook niet waarom ik geen eieren meer leg, ik ga regelmatig zitten, maar als er geen ei is komt het ook niet. Ma Tok zei dat het niet erg was en dat het haar was opgevallen dat er sowieso minder eitjes in de hokken lagen. 

Ze ging het Tok-huis binnen en begon een grondige inspectie van de zitstok en de mestplank. 

het flesje met het lege etiket

Even later kwam ze weer naar buiten met een chagrijnig gezicht. "Daar was ik al bang voor," mopperde ze en ze ging in de grote schuur in haar medicijnkast zoeken. Ze haalde er een klein flesje uit en toen keek ze nog bozer. 

"Staat er gewoon niks meer op het etiket!" zei ze tegen zichzelf. 

Ze maakte onze zitstok en mestplank schoon, zoals ze dat altijd doet, maar nu ging ze er een wit poeder overheen spuiten; er kwam ook wat op de bodembedekking en daarna was het klaar. Ze ging het mensenhuis in en dat was het dan, dacht ik. Maar nee hoor, de volgende dag kwam ze met een nieuw klein flesje de tuin in. Het oude flesje, waar dus niks meer op stond, pakte ze uit de schuur en

de pot met het witte poeder

toen ging ze onze waterbakken leegmaken. Dat was niks bijzonders, dat doet ze elke dag, maar nu kwam er niet alleen schoon water in, maar ook wat uit het flesje. 

"Zo," zei ze blij, "dat zal ze leren." Over wie ze het had wist ik niet, maar ik merkte wel dat diegenen niet tot haar geliefden behoorden. 

Wij dronken van het water en de volgende dag kregen we weer gewoon schoon drinken zonder het spul uit het flesje. "Over precies een week krijgen jullie nog een keer medicijn in jullie water en dan moet het over zijn met die nare beestjes," zei ma Tok en ze ging verder met haar werkzaamheden. Ze strooide elke dag van het witte poeder in ons huis, dat hoorde vast ook bij de behandeling. 

Nu had ik wel gemerkt dat ik best vaak jeuk had en ik zag de anderen zich ook regelmatig krabben en heel

bloedluis

vaak een zandbad nemen. Zou dat te maken hebben met dat medicijn? Ik vroeg het aan Odette, die de oudste en wijste is hier en zij kakelde dat er bloedluis in het Tok-huis zat. Ik wist niet wat dat was, Odette legde uit dat dat kleine beestjes waren die bij ons bloed kwamen drinken in de nacht en dat wij daardoor zwakker werden en ook geen eieren meer zouden leggen. 

Nu begreep ik waarom ma Tok zo had gemopperd en ik wist ook wie "ze" waren die een lesje moesten leren. Dat waren natuurlijk die nare beestjes. 

"Hoe gaat het medicijn helpen?" vroeg ik en Odette kakelde dat de

wijze Odette is een goede vraagbaak

luizen dood zouden gaan als ze ons bloed kwamen drinken met dat spul uit het flesje erin. 

Dat was slim bedacht vond ik en ik ging veel blijer slapen die avond. 

Nu maar hopen dat het werkt en dat we snel van die kriebeldingen af zijn. 

Zo was het dus een geluk bij een ongeluk dat er geen groene eieren meer gelegd waren door mij, anders was het misschien pas veel later aan het licht gekomen en dan waren wij helemaal verzwakt.

Misschien komen er nu ook weer groene eieren. 

En meer bruine en witte ook natuurlijk.

En dan gaan we ons ook weer beter en sterker voelen, dat is het belangrijkste.