Legpauze?

Zaza:

Ma Tok vroeg aan mij of ik me wel goed voelde. 

groen ei van Zaza

"Natuurlijk voel ik me goed," kakelde ik, "waarom vraagt u dat?" Het was haar opgevallen dat er al een hele tijd geen groene eieren meer werden gelegd en omdat ik de enige ben die dat doet wist ze meteen dat ik niet meer aan de leg was. 

Nu weet ik ook niet waarom ik geen eieren meer leg, ik ga regelmatig zitten, maar als er geen ei is komt het ook niet. Ma Tok zei dat het niet erg was en dat het haar was opgevallen dat er sowieso minder eitjes in de hokken lagen. 

Ze ging het Tok-huis binnen en begon een grondige inspectie van de zitstok en de mestplank. 

het flesje met het lege etiket

Even later kwam ze weer naar buiten met een chagrijnig gezicht. "Daar was ik al bang voor," mopperde ze en ze ging in de grote schuur in haar medicijnkast zoeken. Ze haalde er een klein flesje uit en toen keek ze nog bozer. 

"Staat er gewoon niks meer op het etiket!" zei ze tegen zichzelf. 

Ze maakte onze zitstok en mestplank schoon, zoals ze dat altijd doet, maar nu ging ze er een wit poeder overheen spuiten; er kwam ook wat op de bodembedekking en daarna was het klaar. Ze ging het mensenhuis in en dat was het dan, dacht ik. Maar nee hoor, de volgende dag kwam ze met een nieuw klein flesje de tuin in. Het oude flesje, waar dus niks meer op stond, pakte ze uit de schuur en

de pot met het witte poeder

toen ging ze onze waterbakken leegmaken. Dat was niks bijzonders, dat doet ze elke dag, maar nu kwam er niet alleen schoon water in, maar ook wat uit het flesje. 

"Zo," zei ze blij, "dat zal ze leren." Over wie ze het had wist ik niet, maar ik merkte wel dat diegenen niet tot haar geliefden behoorden. 

Wij dronken van het water en de volgende dag kregen we weer gewoon schoon drinken zonder het spul uit het flesje. "Over precies een week krijgen jullie nog een keer medicijn in jullie water en dan moet het over zijn met die nare beestjes," zei ma Tok en ze ging verder met haar werkzaamheden. Ze strooide elke dag van het witte poeder in ons huis, dat hoorde vast ook bij de behandeling. 

Nu had ik wel gemerkt dat ik best vaak jeuk had en ik zag de anderen zich ook regelmatig krabben en heel

bloedluis

vaak een zandbad nemen. Zou dat te maken hebben met dat medicijn? Ik vroeg het aan Odette, die de oudste en wijste is hier en zij kakelde dat er bloedluis in het Tok-huis zat. Ik wist niet wat dat was, Odette legde uit dat dat kleine beestjes waren die bij ons bloed kwamen drinken in de nacht en dat wij daardoor zwakker werden en ook geen eieren meer zouden leggen. 

Nu begreep ik waarom ma Tok zo had gemopperd en ik wist ook wie "ze" waren die een lesje moesten leren. Dat waren natuurlijk die nare beestjes. 

"Hoe gaat het medicijn helpen?" vroeg ik en Odette kakelde dat de

wijze Odette is een goede vraagbaak

luizen dood zouden gaan als ze ons bloed kwamen drinken met dat spul uit het flesje erin. 

Dat was slim bedacht vond ik en ik ging veel blijer slapen die avond. 

Nu maar hopen dat het werkt en dat we snel van die kriebeldingen af zijn. 

Zo was het dus een geluk bij een ongeluk dat er geen groene eieren meer gelegd waren door mij, anders was het misschien pas veel later aan het licht gekomen en dan waren wij helemaal verzwakt.

Misschien komen er nu ook weer groene eieren. 

En meer bruine en witte ook natuurlijk.

En dan gaan we ons ook weer beter en sterker voelen, dat is het belangrijkste.