De filosofenclub weer op volle sterkte

Yneke:

De filosofenclub bestond nog maar uit twee leden, Angelique en ikzelf. 

Yneke en Angelique, de filosofen

Aan de ene kant is dat eenvoudig, we kunnen gemakkelijk vergaderen, als we elkaar tegenkomen kunnen we zo beginnen. Maar het heeft ook een nadeel: het is moeilijker om aan onderwerpen te komen die de moeite van het bespreken waard zijn. Dus gingen we samen zitten denken wie we graag bij ons clubje wilden hebben. 

We gingen het hele rijtje langs. 

De tsaar: daar waren we het meteen over eens, die was niet geschikt. 

Lisa en Linda

Wiske: tja, we vonden haar allebei een beetje te streng en nogal overtuigd van haar eigen gelijk. 

Annette: die zou kunnen, maar we twijfelden of ze het zou willen; haar zetten we even op de reservelijst. 

Lisa: dat zou een goede kandidaat kunnen zijn, evenals haar zusje Linda. 

Quinoa: veel te eigenwijs, die was niet geschikt. 

Wendy: zij zou kunnen als ze het

Xena is zoveel groter dan de andere kippen

zou willen. 

Xena: twijfelgeval, het is erg onhandig als één van de leden een heleboel uitsteekt boven de andere, dat kakelt zo moeilijk. 

En dan is Zaza er nog: geen twijfel mogelijk, die was niet geschikt, ze heeft nooit ergens tijd voor, loopt altijd te rennen door de tuin en doet alles waar ze zin in heeft, zonder na te denken. 

Lisa, Linda en Wendy vonden we allebei goede kandidaten, maar alle drie werd een beetje teveel. Eigenlijk wilden we maar één extra lid aan onze filosofenclub toevoegen. 

We besloten te beginnen bij Wendy, die is erg goed bevriend met

Angelique en Wendy zijn vriendinnen

Angelique omdat zij elke nacht samen in de grote struik slapen. Angelique zou haar die avond vragen of ze ervoor voelde. 

De volgende morgen kwam Angelique met een blij gezicht naar mij toe toen ik uit het Tok-huis naar buiten kwam. 

"Ze doet het!" riep ze vrolijk. 

Ik begreep eerst niet waar ze het over had, maar toen ik Wendy achter Angelique zag staan ging me een licht op. "Wat fijn, Wendy," kakelde ik en we gingen die dag gelijk met ons drieën vergaderen. Waar we het over hadden? 

als kuiken heb je het gemakkelijk

Dat het leven ingewikkeld was en dat het er niet gemakkelijker op werd naarmate je ouder wordt. 

Als kuiken heb je een gemakkelijk leventje, dan wordt er voor je gezorgd door je kloek, je eten staat voor je snaveltje en als je het koud hebt kruip je lekker in het dikke warme dons van mama. 

Als je wat ouder wordt ga je eitjes leggen en word je getreden door de haan. Tenminste, als je dat toelaat. Wiske wil niet getreden worden, die gilt moord en brand als de tsaar een poging doet. Ze loopt dan hard weg en Nikolaas kijkt haar boos na. 

En als je dan nog ouder bent geworden en je geen eieren meer

Odette was met pensioen

legt ben je met pensioen, zoals ma Tok dat noemt. 

Waar je dan nog voor leeft? 

Om te genieten van de tijd die je nog krijgt in de tuin, ook dat is een uitspraak van ma Tok. 

Wat er nu zo ingewikkeld was aan het leven begreep ik eigenlijk niet, maar het was toch fijn om erover te kakelen met gelijkgestemde zielen.

Verder heb ik een nacht in de struik geslapen, Angelique en Wendy vonden het leuk als alle filosofen buiten zouden zijn in de nacht, maar dat is bij één nachtje gebleven. 

Ik vond het drie keer niks, veel te koud en onveilig; dus nu zit ik 's nachts weer lekker op de voorraadton in het Tok-huis.