Het grapje (2)

 Angelique:

Ik ga verder waar Xena de vorige keer is gebleven. 

Xena op weg naar het nachthok van Soestdijk

Zij zat dus in het nachthok van Soestdijk en kon niet zien wat er verder in de tuin gebeurde, daarom neem ik het verhaal-stokje van haar over. 

De twee halsbandparkieten renden snel de tuin door naar Soestdijk, waar ze in het nachthok verdwenen. En toen was het wachten op de tsaar. Eindelijk werd hij wakker en kwam hij naar buiten gelopen. Hij keek om zich heen en zag niets bijzonders, waarop hij in de richting van de boom wilde lopen. Plotseling stond hij doodstil, luisterde even, schudde zijn kop en liep toen verder. Maar zijn wandeling werd weer onderbroken doordat hij iets leek te horen. 

de hennen scharrelen zogenaamd onnozel rond

Wij deden allemaal alsof we niets doorhadden, we scharrelden rond en kakelden wat tegen elkaar. Dat kakelen ging nergens over, maar we hadden afgesproken dat we dat moesten doen om de tsaar erin te laten lopen. 

Hij stond met zijn kop omhoog te luisteren en vroeg aan Quinoa of ze het ook hoorde. "Wat moet ik horen?" vroeg die onnozel. Wij konden ons lachen nauwelijks inhouden, maar gelukkig had Nikolaas niets in de gaten. 

Toen er een zacht gepiep klonk uit het nachthok van Soestdijk ging de tsaar daar naartoe, hij klom het trapje op en keek naar binnen. 

Xena in het nachthok van Soestdijk

Daar zat Xena met een trots gezicht doodstil in een hoekje. 

"Was jij aan het piepen?" hoorden we de tsaar vragen. "Ik, piepen? Nee, waarom zou ik?" kakelde de grote hen. Wij stonden allemaal bij Soestdijk, maar we hielden ons stil. "Ik hoorde toch duidelijk gepiep en het kwam hier vandaan," kakelde Nikolaas. "Je hebt hier toch niet stiekem zitten broeden, hè? Je weet dat ma Tok dat verboden heeft en bovendien is het al veel te laat in het jaar, als er nu kuikens komen zouden ze het veel te koud krijgen en niet genoeg groeien omdat het te kort licht is." Xena kakelde niets terug, maar er klonk duidelijk een zacht gepiep vanuit haar dons. 

"Het zal toch niet waar zijn!" riep Nikolaas boos uit, "sta eens op, ik

de parkiet en zijn vriendin

wil zien wat jij in je dons verbergt." En ja, toen kon Xena niet anders dan langzaam omhoog te komen. Wij hoorden een enorme zucht uit het hok komen, ik denk dat Xena de spanning zo lang mogelijk wilde opbouwen. Eindelijk hoorden we het gepiep weer, maar nu klonk het veel harder. 

Het was jammer dat wij de snavel van de tsaar niet konden zien toen hij de twee halsbandparkieten zag zitten onder Xena. Die begon te lachen en de twee groene vogels schaterden het uit. En als die schateren klinkt dat echt heel hard. 

Na een tijdje kwamen ze alle vier naar beneden, Xena het laatste en toen mochten wij eindelijk ook

Nikolaas is weer uit Soestdijk gekomen

lachen. De tsaar stond vreemd te kijken, hij vroeg aan de parkieten hoe ze in de tuin waren gekomen en waarom ze onder Xena waren gaan zitten. "Dat was om een geintje uit te halen, zodat er weer eens gelachen kon worden," antwoordde Xena voor hen. "Quinoa heeft het bedacht, omdat er zoveel droefheid is geweest de laatste tijd." 

Nikolaas prees ons allemaal omdat we zo'n bijzonder plan hadden gemaakt en daarna gingen we met ons allen eten, de parkieten deden zich flink te goed aan ons voer en dat hadden ze wel verdiend!