Echt vrij

Yvonne en Yvette:

Het is me wat, al dat gekakel over kortwieken of overspannen van de tuin.
Wij hebben gemakkelijk kakelen, zult u zeggen, wij hebben er eigenlijk niets mee te maken.

Yvonne in de ren

Als er gekortwiekt zou worden zouden wij die dans ontspringen. Waarom? Omdat wij in een veilige ren zitten opgesloten.
Mickey kan niet bij ons komen en wij kunnen ook niet over de poort heen naar de straat vliegen. En duiven komen er ook niet bij ons. Maar toch hebben wij ook een beetje last van de onrust in de Tok-tuin. Als iedereen zo zenuwachtig gaat rondlopen laat dat ons niet koud, nee, wij leven mee met onze "vrije" familieleden, die wel in gevaar zijn door die ondeugende poes en de grote wereld achter de poort.
Wij horen bij de familie, nou, dan leef je toch mee?
De familie Tok heeft ons, toen wij hier zielig en vuil aankwamen, liefdevol in zijn gelederen opgenomen, dat zullen wij nooit vergeten.

grote overspanningsnetten bij Hoogendoorn

Gelukkig is Ma Tok druk bezig met Hoogendoorn en de tuin-meneer om voor ons overspanningsnetten te regelen. Dus het kortwieken is eigenlijk van de baan. Het doet helemaal geen pijn, zegt iedereen, maar wij zouden toch liever onze mooie vleugels intact houden dan er een paar veren af te laten knippen. En ik denk dat dat voor alle kippen en hanen geldt.
Als het niet anders kan moet het natuurlijk gewoon gebeuren, daar zijn wij het over eens, maar

Yvonne en Yvette zitten eerste rang

Ma Tok is gelukkig nogal slim en zij heeft die netten bedacht.
Nou ja, zij heeft ze niet bedacht, ze had ze gezien bij Hoogendoorn en toen de problemen zich hier gingen voordoen herinnerde zij zich dat. Maar toch!
Wanneer het allemaal gaat gebeuren?
Dat duurt nog een poosje.
Eerst moeten die netten op maat gemaakt worden en opgestuurd naar de Tok-tuin en dan moet de tuin-meneer ook nog tijd hebben om alles hier vast te gaan maken. Wij zijn erg benieuwd hoe hij dat allemaal gaat doen. Wij zitten eerste rang om alles te bekijken

Yvette is een ei aan het leggen in het nachthok

als het gaat gebeuren.
Wij, Yvonne en Yvette dus, zijn alweer een tijdje aan de leg.
We leggen bijna elke dag allebei een mooi groot wit ei.
Dat komt omdat het weer langer licht wordt buiten.
Wij hebben nog nooit een winterstop meegemaakt in ons leven, in de grote schuur was het licht altijd aan en vorig jaar waren wij waarschijnlijk nog teveel beïnvloed door al dat licht. Je zou kunnen zeggen dat dat in ons was blijven zitten. Maar deze winter was het echt verdwenen. Ma Tok was blij voor ons, ze zei dat wij nu eindelijk ook eens konden uitrusten.
Nu zijn wij pas echt vrije legkippen geworden, compleet met een winterstop!
Hiep hiep hoera!