De nadelen van het zijn van een kuifhoen

Desiree:

Er is nu wel genoeg gekakeld over al die kriebelbeestjes, ik krijg al jeuk als ik eraan denk.

Desiree heeft Geertrui haar tonsuurtje laten bekijken

Terwijl het nu net een beetje beter gaat met mijn kuif na de bespuitingen van Ma Tok.
Ik heb Geertrui laten kijken of de kale plek in mijn kuif al wat kleiner is geworden.
Zij heeft nauwkeurig gekeken en ze zei dat er uit de nieuwe veerschachten nu ook weer wat pluimpjes aan het groeien zijn. Die pluimpjes vinden de veerluizen erg lekker, denk ik, want die eten ze altijd op zodra ze verschijnen.
En dan gaan ze verder met de schachten zelf, totdat er niets meer over is dan kale huid.

Desiree met haar nieuwe kuifveertjes aan de voorkant

Maar goed, daar zouden we het dus niet verder over hebben.
Ik heb nu een beetje een tegengesteld probleem.
De veertjes aan de voorkant van mijn kuif zijn namelijk allemaal vernieuwd na de rui. Dat is op zich niet erg, maar mijn kuifveertjes groeien nogal ver in mijn gezicht. En zo komt het dat ze ook voor mijn ogen groeien.
Dat is vervelend, want ik kan nu niet zo goed zien.
Ma Tok knipt die veertjes vlak bij mijn ogen altijd weg, maar dat heeft ze nu nog niet gedaan.
Ze zegt dat ze eerst wil wachten tot mijn "tonsuurtje" weer is verdwenen. Ze is bang dat de veerluizen van de afgeknipte schachtjes gaan eten en dan begint de ellende weer opnieuw. Nu ben ik dus een beetje bijziend, ik zie alleen wat vlak voor mijn

Desiree vlak voor haar botsing met Daantje

snavel gebeurt.
Zo kwam het dat ik per ongeluk tegen Daantje opbotste toen zij met haar kop omlaag stond te snoepen van een meelwormpje, dat op de grond lag.
Ik zei netjes: "Sorry, Dirkje," waarop zij zei: "Hé jûh, ben je blind ofso?"
Ik wilde gaan uitleggen dat dat inderdaad een beetje het geval was, maar voordat ik mijn snavel open had gedaan kwam er een stem van mijn andere kant:
"Je hoef tegûh mè geen sorrrry te seggûh hoorr, je dee niks ferrkeerrds tegûh mè."
Toen begreep ik dat ik tegen Daantje was aangelopen en dat ik me tegenover de verkeerde had verontschuldigd.

Daantje en Dirkje houden hun snavels van schrik dicht

Ik heb de beide meiden toen maar uitgelegd hoe het zat met mijn kuif na de rui en Ma Tok's kapperswerkzaamheden.
Ze waren allebei zó onder de indruk dat ze een volle minuut hun snavels dicht hielden. Daarna verzekerden ze me dat ze blij waren dat zij geen volle kuifhoenders waren, want een schaar zo vlak bij je ogen: "Brrrrrrrrr," zoals zij het zeiden.
Even later kwamen ze allebei met een lekker hapje naar me toe, omdat ik dat vast moeilijk kon vinden nu ik niet zo goed kon zien.
Dat vond ik erg lief van de twee ondeugden, ik heb ze dan ook heel hartelijk bedankt.
En nu is het dus wachten totdat Ma Tok het veilig genoeg vindt om mijn kuif te knippen.
Ik zal blij zijn als het zover is.